“ขออนุญาตรายงานครับ!” ทันใดนั้น ทหารยามคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา “ท่านเจ้าสำนักหลัวครับ เฉิงปู้ฉีจากตระกูลเฉินผู้โด่งดังกำลังรออยู่ที่หน้าประตูและต้องการที่จะเข้าพบท่านเจ้าสำนักครับ...”
“เฉิงปู้ฉีมาทำอะไรที่นี่?”
“เราไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลเฉิงเลยนี่ ใช่หรือเปล่า?”
“ตระกูลเฉิงนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ เครื่องรางของพวกเขาที่เบญจเอกอุเอามาใช้นั้น ซื้อมาแพงน่าดูเลย แต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังถูกฆ่าตายอยู่ดี”
เจ้าสำนักทั้งหลายต่างพูดคุยหารือกันเป็นพัลวัน
ในทางกลับกัน เจ้าสำนักหลัวกลับโบกมือแล้วพูดว่า “ให้เขาเข้ามา”
เมื่อได้รับคำสั่ง ทหารยามก็หันหลังและออกไปทันที
เฉิงปู้ฉีพาเฉินผิงและคนอื่นๆ เข้ามาในห้องโถงใหญ่อย่างรวดเร็ว
ขณะก้าวเข้ามายังห้องโถง เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมองเขา ซึ่งล้วนแต่เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้ายหมายจะเอาชีวิต
เฉินผิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย โดยไม่เข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงได้มองเขาเช่นนั้น
เมื่อเห็นเฉินผิงอยู่ข้างหลังเฉิงปู้ฉี เจ้าสำนักหลัวก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่แสดงท่าทางให้เฉิงปู้ฉีและพรรคพวกนั่งลงแทน
ชั่วเวลานั้น รัศมีอันกดดันและรุนแรงคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้องโถง สายตาเกือบทุกคู่จับจ้องไปยังเฉินผิงอย่างแน่วแน่
นั่นทำให้เฉินผิงงุนงงเป็นอย่างมาก และไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
เพียงไม่นาน เจ้าสำนักหลัวก็พูดขึ้น “คุณเฉิง ลมอะไรหอบมาที่นี่ได้ล่ะ?”
เฉิงปู้ฉีเหลือบมองเฉินผิง จากนั้นเขาก็ถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “เจ้าสำนักหลัว ผมเชื่อว่าคุณคงทราบถึงเหตุการณ์สังหารหมู่ที่เกิดขึ้นในหุบเขาวิญญาณโลหิตแล้ว”
“ใช่แล้ว” เจ้าสำนักหลัวพยักหน้ารับอย่างเปิดเผย
ขณะเดียวกัน หลัวโชไห่ก็ขมวดคิ้ว เดิมทีเขาไม่เชื่อว่าห้าสำนักใหญ่จะทำการสังหารหมู่หุบเขาวิญญาณโลหิต
ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์ เหตุใดห้าสำนักใหญ่จึงกระทำการเช่นนี้?
ถึงยังไงห้าสำนักใหญ่ก็ไม่เคยคบค้าสมาคมกับหุบเขาวิญญาณโลหิตแถมเส้นทางนั้นก็ไม่ใช่ทางผ่านในการเดินทางกลับของพวกเขาเช่นกัน ดังนั้น ทำไมพวกเขาถึงไปที่หุบเขาวิญญาณโลหิต?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...