หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3583

“ขออนุญาตรายงานครับ!” ทันใดนั้น ทหารยามคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา “ท่านเจ้าสำนักหลัวครับ เฉิงปู้ฉีจากตระกูลเฉินผู้โด่งดังกำลังรออยู่ที่หน้าประตูและต้องการที่จะเข้าพบท่านเจ้าสำนักครับ...”

“เฉิงปู้ฉีมาทำอะไรที่นี่?”

“เราไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลเฉิงเลยนี่ ใช่หรือเปล่า?”

“ตระกูลเฉิงนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ เครื่องรางของพวกเขาที่เบญจเอกอุเอามาใช้นั้น ซื้อมาแพงน่าดูเลย แต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังถูกฆ่าตายอยู่ดี”

เจ้าสำนักทั้งหลายต่างพูดคุยหารือกันเป็นพัลวัน

ในทางกลับกัน เจ้าสำนักหลัวกลับโบกมือแล้วพูดว่า “ให้เขาเข้ามา”

เมื่อได้รับคำสั่ง ทหารยามก็หันหลังและออกไปทันที

เฉิงปู้ฉีพาเฉินผิงและคนอื่นๆ เข้ามาในห้องโถงใหญ่อย่างรวดเร็ว

ขณะก้าวเข้ามายังห้องโถง เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมองเขา ซึ่งล้วนแต่เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตมาดร้ายหมายจะเอาชีวิต

เฉินผิงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย โดยไม่เข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงได้มองเขาเช่นนั้น

เมื่อเห็นเฉินผิงอยู่ข้างหลังเฉิงปู้ฉี เจ้าสำนักหลัวก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่แสดงท่าทางให้เฉิงปู้ฉีและพรรคพวกนั่งลงแทน

ชั่วเวลานั้น รัศมีอันกดดันและรุนแรงคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้องโถง สายตาเกือบทุกคู่จับจ้องไปยังเฉินผิงอย่างแน่วแน่

นั่นทำให้เฉินผิงงุนงงเป็นอย่างมาก และไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

เพียงไม่นาน เจ้าสำนักหลัวก็พูดขึ้น “คุณเฉิง ลมอะไรหอบมาที่นี่ได้ล่ะ?”

เฉิงปู้ฉีเหลือบมองเฉินผิง จากนั้นเขาก็ถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “เจ้าสำนักหลัว ผมเชื่อว่าคุณคงทราบถึงเหตุการณ์สังหารหมู่ที่เกิดขึ้นในหุบเขาวิญญาณโลหิตแล้ว”

“ใช่แล้ว” เจ้าสำนักหลัวพยักหน้ารับอย่างเปิดเผย

ขณะเดียวกัน หลัวโชไห่ก็ขมวดคิ้ว เดิมทีเขาไม่เชื่อว่าห้าสำนักใหญ่จะทำการสังหารหมู่หุบเขาวิญญาณโลหิต

ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์ เหตุใดห้าสำนักใหญ่จึงกระทำการเช่นนี้?

ถึงยังไงห้าสำนักใหญ่ก็ไม่เคยคบค้าสมาคมกับหุบเขาวิญญาณโลหิตแถมเส้นทางนั้นก็ไม่ใช่ทางผ่านในการเดินทางกลับของพวกเขาเช่นกัน ดังนั้น ทำไมพวกเขาถึงไปที่หุบเขาวิญญาณโลหิต?

“ตามหาผม?” เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจทันที

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนจากห้าสำนักใหญ่จึงไปตามหาเขาที่หุบเขาวิญญาณโลหิต

เขาไม่รู้จักคนจากห้าสำนักใหญ่ด้วยซ้ำ

“ทำไมคุณถึงได้ไปตามหาผมที่หุบเขาวิญญาณโลหิตล่ะครับ?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินผิง เจ้าสำนักหลัวก็พ่นลมหายใจเย็นชาออกมา “คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าทำไมผมถึงตามหาคุณ?”

ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความงุนงง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้ถึงเหตุผลที่แท้จริง

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้างุนงงของเฉินผิง ไห่ต้าฟู่จึงตบโต้ะอย่างแรงและพูดขึ้นว่า “ทำไมยังเสแสร้งอยู่อีก แกไม่รู้เลยหรือว่าทำอะไรลงไป? เลิกเล่นละครได้แล้ว”

“จับเขาไว้!” ไห่ต้าฟู่ออกคำสั่ง “เอาไว้ฉันจัดการกับแกเสร็จเมื่อไหร่ แกก็จะเข้าใจถึงผลที่ตามมาจากการกระทำของแกเอง” เมื่อไห่ต้าฟู่พูดจบ เหล่าลูกศิษย์จำนวนกว่าหนึ่งโหลก็วิ่งเข้ามาพร้อมที่จะจับกุมตัวเฉินผิงทันที

“ใครกล้าบังอาจ...” ไป๋เฉียนและผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานปล่อยรัศมีออกมาพร้อมกัน ส่งผลให้ทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยความตึงเครียด