หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3591

สีหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความสับสนกับการตัดสินใจนี้ เขามองไป๋เฉียนอย่างวิตกกังวล ผู้ซึ่งจวนเจียนจะถูกคุมขังอยู่ในโลงผลึกน้ำแข็ง ทันใดนั้น เขาก็หันไปหาจี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งที่กำลังบาดเจ็บสาหัส เขากัดฟันด้วยความมุ่งมั่นอันแรงกล้าและดึงพวกเขาขึ้นมา ก่อนจะมุ่งหน้าโจมตีฝ่าด่านป้องกันของห้าสำนักใหญ่ออกไปอย่างสิ้นหวัง

สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของสำนักได้รับการปกป้องด้วยวงแหวนอาคม ซึ่งทางเดียวที่เฉินผิงจะฝ่าออกไปได้ คือผ่านประตูทางออกที่กำหนดไว้เท่านั้น

เวลาเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาไม่มี อีกทั้งในสภาพการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้ การจะทำลายค่ายกลนั้นยิ่งแทบเป็นไปไม่ได้เลย

“หยุดพวกเขาไว้!” เจ้าสำนักหยางออกคำสั่งอย่างดุดัน กระตุ้นให้เหล่าลูกศิษย์ของสำนักเทียนหยางหลั่งไหลเข้ามาหาเฉินผิงราวกับฝูงวิญญาณอาฆาต

ในระหว่างการปิดล้อม จู่ๆ ก็เกิดแสงสว่างที่ปลายทาง ราวกับแสงที่ส่องสว่างลงมาจากสรวงสวรรค์ ก่อนที่แสงนั้นจะก่อรูปร่างเป็นสิ่งกีดขวางกักขังเหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานเอาไว้

“คุณเฉิน รีบออกไปจากที่นี่” เสียงหนึ่งดังสะท้อนขึ้นจากเบื้องบน

ผู้ที่มาช่วยพวกเขาไว้คือเฉิงปู้ฉี ผู้ซึ่งตามเสียงของความโกลาหลมาจนถึงที่เกิดเหตุ เมื่อตระหนักถึงภัยคุกคามที่ใกล้จะเกิดขึ้นกับเฉินผิง เขาจึงเสกวงแหวนอาคมชั่วคราวเพื่อขัดขวางศัตรู

เมื่อพิจารณาถึงการป้องกันอันเร่งรีบของเฉิงปู้ฉี เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่าเขาจะต้องบุกเข้าไปในอาณาเขตของห้าสำนักใหญ่ภายหลัง

เมื่อเขาจากไป ชะตากรรมของผู้ที่เหลืออยู่ก็จะถูกปิดตาย ไม่มีทางหลบหนีจากห้าสำนักใหญ่ได้อีก

ลางร้ายก่อตัวขึ้นในใจ ไม่มีเส้นทางใดจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้เลย

“ลืมเรื่องที่จะหนีไปจากที่ซะเถอะ...” เส้นทางสู่อิสรภาพถูกขัดขวางโดยคนกลุ่มหนึ่งทันที

เบื้องหน้าเขาคือเจ้าสำนักเยว่แห่งสำนักเทียนเยว่ขนาบข้างด้วยเหล่าลูกศิษย์ของเขา

การปรากฏตัวของพวกเขาเป็นเสมือนลางร้าย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเองก็สนใจข้อเสนออันยาวนานของสมาพันธ์ผนึกมารเช่นกัน

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสำนักเทียนเยว่ ความรู้สึกสิ้นหวังก็ปกคลุมเฉินผิงทันที

อีกทั้งจี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งที่บาดเจ็บในอ้อมแขนของเขา โอกาสที่จะฝ่าแนวป้องกันของสำนักเทียนเยว่จึงแทบจะเลือนราง

ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย จิตใจของเฉินผิงถูกปิดล้อมด้วยนิมิตของคุณชี่ อาจารย์ผู้คอยให้คำปรึกษาและเป็นเสมือนไฟส่องนำทางแก่เขาในโลกมนุษย์มาโดยตลอด

“เราจะไม่เข้าไปแทรกแซง ให้เขาเผชิญกับหนทางแห่งความอันตราย มันอาจจะรองรับการเติบโตของเขาได้เป็นอย่างดี ถ้าเขาไม่สามารถต้านทานสมาพันธ์ผนึกมารได้ แล้วจะหวังให้เขาปลดปล่อยพวกสายเลือดมังกรได้อย่างไร?” น้ำเสียงของคุณชี่หนักแน่น แม้จะเป็นข้อพิสูจน์อันโหดร้ายแต่ก็เป็นความจริงอย่างที่สุด

“แต่คุณชี่ ฉันเกรงว่า...” คำพูดของหญิงสาวสะดุดลง ความมั่นใจของเธอสั่นคลอน

“ไม่ต้องห่วง เขาไม่ตายหรอก ผมเคยเห็นความทุกข์ยากในชีวิตของเขามาแล้ว”

เมื่อการสนทนาสิ้นสุด คุณชี่ก็ส่งสัญญาณให้เธอออกไป

ความเงียบงันกลับคืนสู่ห้องอีกครั้ง เงาแห่งความวิตกกังวลก็พาดผ่านในดวงตาของเขาชั่วขณะ

“เฉินผิง ภาระที่เรามอบให้กับคุณนั้นมันหนักเกินไปหรือเปล่านะ?” คุณชี่ครุ่นคิดเสียงดัง สถานที่อันเงียบสันโดษของเขาอบอวลด้วยความคิดใคร่ครวญ “แม้ไม่อาจทนรับต่อความเหนื่อยยากได้ไหว แต่ทว่ามันก็ไม่มีหนทางอื่น มรดกของเผ่ามังกรทองขึ้นอยู่กับคุณแล้ว”

“มันเป็นภาระที่หนักอึ้ง ภารกิจของคุณ ชะตากรรมของคุณ ผมหวังว่าคุณจะไม่เพิกเฉยต่อพวกเรา ผมหวังว่าด้วยพลังของผมแล้วจะนำพาให้คุณพุ่งทะยานไปสู่ท้องฟ้าได้ เพื่อให้คุณได้รับความเป็นอมตะที่คุณสมควรได้รับ แต่ผมก็ไม่สามารถทำมันได้ มีคนมากมายกำลังหวังพึ่งคุณอยู่ เฉินผิง พวกเขากำลังรอให้คุณเข้ามาไขปริศนาเพื่อความรอดของพวกเขา ผมสงสัยเหลือเกินว่าผมจะคอยปกป้องคุณได้อีกนานแค่ไหน? ความปรารถนาเดียวของผมคือการทำให้คุณฟื้นคืนพลังของคุณโดยเร็วที่สุด…” เขาคร่ำครวญ

เสียงของคุณชี่หายไปจากการครุ่นคิดของตัวเอง ความคิดของเขากลายเป็นทะเลคลื่นโหมกระหน่ำ ที่ซึ่งคลื่นแห่งความห่วงใยและความหวังปะทะกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด