หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3592

ขณะเดียวกัน เฉินผิงและพรรคพวกยังคงถูกล้อมและติดอยู่ในเงื้อมมือของห้าสำนักใหญ่

พันธมิตรของพวกเขาได้แก่ ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน หลัวโชไห่ ไป๋เฉียนผู้กล้าหาญและเฉิงปู้ฉีผู้รอบรู้ ต่างต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บสาหัส

พวกเขาถูกรายล้อมไปด้วยดวงตาที่เปล่งประกายไปด้วยความโลภของเหล่าลูกศิษย์ของสำนักเทียนไห่ สำนักเทียนเยว่ และสำนักเทียนหยาง

คำสัญญาที่ยาวนานนับศตวรรษของสมาพันธ์ผนึกมาร เป็นสิ่งล่อใจที่เย้ายวนเกินกว่าจะเพิกเฉยได้

ไห่ต้าฟู่ เจ้าสำนักหยาง และเจ้าสำนักเยว่อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันด้วยสายตาที่รู้กันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความเบิกบาน

แม้ว่าเจ้าสำนักหลัวจะห้ามเอาไว้อย่างชัดเจน แต่ข้อเสนอของสมาพันธ์ผนึกมารนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาจะอดใจไหว

พวกเขาทั้งสามคนต่างมีแผนการและความปรารถนาอันเป็นความลับ และตอนนี้พวกเขาทั้งหมดมาอยู่ที่นี่โดยมีเฉินผิงเป็นเหยื่อ โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่ายังมีหมากอีกตัวหนึ่งอยู่บนกระดาน กำลังเฝ้ารอโอกาสที่จะลงมือ

“คุณจะยอมมอบชีวิตของคุณด้วยความเต็มใจ หรือจะให้พวกเราพรากมันจากคุณเอง?” ไห่ต้าฟู่กล่าวถาม รอยยิ้มของเขาแฝงความโหดร้ายปนขี้เล่น

คำตอบของเฉินผิงมีเพียงความเงียบเท่านั้น แต่ไฟที่ลุกโชนในดวงตาของเขาเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงจิตวิญญาณที่ไม่ยอมแพ้ของเขาได้เป็นอย่างดี

ภายในจุติภูมิของเฉินผิง จุติดาราดูเหมือนกำลังสั่นไหวส่องแสงแวววาวอย่างดื้อดึง เมื่อถึงคราวจำเป็นที่ต้องเผชิญต่อสิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เฉินผิงเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น เขาพร้อมสู้อย่างสุดกำลัง โดยหวังจะลากศัตรูลงสู่ก้นเหวไปพร้อมกับเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ไห่ต้าฟู่และผองเพื่อนของเขายิ้มเย้ยให้กับความดื้อรั้นของเฉินผิง พวกเขาพูดขึ้นอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ประเมินตัวเองสูงไปนะ พ่อหนุ่ม ในเมื่อนายเลือกที่จะต่อต้านมากกว่าจะยอมแพ้ ถ้างั้นพวกเราก็จะไม่จำเป็นต้องปราณีอีกแล้ว จุดจบของนายมาถึงแล้ว...”

ยังไม่ทันที่ไห่ต้าฟู่จะได้ได้ปลดปล่อยรัศมีพลังอันน่าเกรงขามออกมา จู่ๆ คำพูดหนึ่งอันแสนเย็นยะเยือกก็พุ่งผ่านอากาศเข้ามา คำพูดอันพรงพลังนั้นปรากฏตัวขึ้นและกลืนกินรัศมีพลังอันแข็งแกร่งของไห่ต้าฟู่อย่างโหดเหี้ยมทันที

“เจ้าสำนักไห่ คุณไม่ฟังคำพูดของผมเลยอย่างงั้นเหรอ?”

ผู้ที่มาถึงคือเจ้าสำนักหลัว ผู้ซึ่งปรากฏตัวเคียงข้างพร้อมกับเจ้าสำนักเฉิน พวกเขานำกำลังพลมายังที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเจ้าสำนักหลัวถมึงทึงด้วยความไม่พอใจ

เฉินผิงและเจ้าสำนักหลัวสบตากันครู่หนึ่ง ด้วยความช่วยเหลือนั้น เฉินผิงจึงนำกลุ่มของเขาตรงไปที่ทางออกของห้าสำนักใหญ่

ไห่ต้าฟู่และคนอื่นๆ หมายเข้าสกัดกั้นพวกเขาไว้แต่ก็ต้องถูกขวางเอาไว้โดยพลังอันมหาศาลจากคำสั่งของเจ้าสำนักหลัว เสียงคำตักเตือนของเขาดังสะท้านไปทั่วอาณาบริเวณ “อย่าบีบบังคับให้ผมต้องสังหารคนของผมเองเลย สหาย” เขากล่าวเตือนด้วยท่าทีที่เคร่งขรึม “หากพวกคุณอยากตายมากนักละก็ เช่นนั้นแล้วก็ขอให้รับรู้ไว้ว่าการดำรงอยู่ของห้าสำนักใหญ่ของพวกเรานั้นไม่มีความหมายอีกแล้ว”

คำเตือนดังกึกก้องในอากาศ ไห่ต้าฟู่และพรรคพวกไม่อาจทำอะไรได้นอกจากต้องจมอยู่กับความโกรธที่อดกลั้นไว้ พวกเขาตระหนักถึงพลังอันน่าเกรงขามของเจ้าสำนักหลัวเป็นอย่างดี ซึ่งเป็นพลังที่ไม่ควรประมาทเป็นอย่างยิ่ง

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็นำกลุ่มของเขาออกจากห้าสำนักใหญ่ ในขณะที่พวกเขาหลบหนี เฉินผิงก็หันไปมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย

ทุกย่างก้าวที่ย่ำเดินออกจากสถานที่แห่งนั้น ความเด็ดเดี่ยวเกิดขึ้นภายในจิตใจของเฉินผิง เขาจะต้องกลับมา นี่คือคำมั่นสัญญาที่เขาให้ไว้กับตัวเองอย่างเงียบๆ

การเสียสละของจี้อวิ๋นและหัวเฟิ่ง ความเจ็บปวดที่คนทั้งสองต้องแบกรับจะต้องไม่สูญเปล่าเด็ดขาด