หลังจากที่เลือดบางส่วนถูกหมอกเลือดที่อยู่รอบๆ ดูดซับไป ดูเหมือนว่ามันมีความเข้มข้นมาถึงระดับหนึ่ง
หมอกเลือดเริ่มตกลงมาราวกับฝน พวกมันไหลลงมาราวกับกระแสน้ำ ร่างกายของเฉินผิงก็ถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยฝนเลือดนี้ในทันใด
ยิ่งไปกว่านั้น เลือดที่ตกลงสู่พื้นเริ่มไหลไปตามลวดลายที่สลักไว้บนพื้น
"พวกเขาคิดจะทำอะไร?"
หลัวโชไห่รู้สึกสับสนอย่างยิ่ง
เฉิงปู้ฉีเองก็ขมวดคิ้วแน่นพร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังว่า “สองพี่น้องนี้ช่างโหดเหี้ยม เพื่อที่จะเอาชนะคุณเฉิน พวกเขาถึงขนาดยอมเสียสละลูกน้องของตัวเอง พวกเขาได้ใช้เลือดสดเพื่อเพิ่มพลังให้กับวงแหวนอาคมขนาดใหญ่นี้ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้พวกเขาสามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของอาคมสังเวยเลือดได้!”
“พวกเขาเสียสติไปแล้วหรือไง? หากพวกเขายังขืนทำแบบนี้ต่อไป พวกเขาทั้งคู่จะตายในที่สุด” จี้อวิ๋นถามด้วยความงุนงงอย่างยิ่ง
เฉิงปู้ฉีกล่าวด้วยความประหลาดใจ “ทั้งสองคนนั่นคงไม่ตาย เพราะเลือดของพวกเขาเป็นกุญแจสำคัญในการใช้อาคมสังเวยเลือด ไม่คิดเลยว่าแผ่นยันต์ค่ายกลของอาคมสังเวยเลือดจะอยู่ในมือของพวกเขา พวกเขาเก็บซ่อนมันไว้อย่างดีจริงๆ”
“ทั้งสองคนนี้ปกปิดความจริงที่ว่าพวกเขามีเชื้อสายมารโลหิตเอาไว้ เราไม่รู้ว่าพวกเขาสามารถปกปิดตัวตนที่แท้จริงนี้ได้ยังไง ไม่เคยมีใครสังเกตเห็นมาก่อนเลย” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานกล่าวด้วยความประหลาดใจ
“ดูเหมือนว่าอาคมสังเวยเลือดนี้จะสามารถเปิดใช้งานได้โดยพวกเราที่สืบเชื้อสายมาจากมารโลหิตเท่านั้น ต่อให้คนอื่นได้ครอบครองมัน แต่ผมก็เกรงว่ามันคงจะไม่เกิดประโยชน์กับพวกเขามากนัก แต่สหายทั้งสองนี้ไม่เคยเปิดเผยว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของเชื้อสายมารโลหิต นับว่าเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างแท้จริง!” หลัวโชไห่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
หุบเขาวิญญาณโลหิตของหลัวโชไห่เองก็สืบเชื้อสายมารโลหิตเช่นกัน เดิมที เขารู้สึกแปลกใจที่ไม่รู้ว่าคนทั้งสองมีเชื้อสายเดียวกันกับตัวเขา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทั้งสองนี้สามารถปกปิดตัวตนของพวกเขาเองได้อย่างแนบเนียนเพียงใด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...