หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3601

รัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ขยายมาจากร่างสีแดงนี้

ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าวิญญาณทั้งสองจะสามารถรวมกันได้ การแปลงร่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเกลียดเช่นนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เห็นได้ชัดว่าหลังจากการหลอมรวมวิญญาณของหูต้าและหูเอ้อร์ พลังและระดับการฝึกฝนของร่างสีแดงก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก

เพียงร่างสีแดงส่งเสียงร้องคำราม พลังปราณสัมผัสก็พัดผ่านบริเวณโดยรอบทันที คลื่นพลังอันรุนแรงกดร่างกายของเฉินผิงจนร่วงลงมาจากกลางอากาศ

“เกิดอะไรขึ้น? ไอ้หมอนี่บรรลุไปถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดเชียวรึ ผมแทบจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย”

ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานมองไปที่ร่างสีแดงด้วยความประหลาดใจ

วิญญาณของผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกทั้งสองคนได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวอย่างน่าประหลาดใจผ่านอาคมสังเวยเลือด การหลอมรวมกันครั้งนี้ส่งผลให้ร่างกายได้ครอบครองพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปด

มันน่าเจ็บใจนัก

ความแข็งแกร่งของระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดนั้นน่าเกรงขามมาก มากเสียจนพวกเขาสามารถเอาชนะระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกจำนวนสิบคนหรือมากกว่าได้อย่างง่ายดาย

“เป็นไปอย่างที่คิดไว้ ยันต์ค่ายกลจากอาณาจักรแดนสรวงช่างทรงพลังเหลือเกิน...” เฉิงปู้ฉีกล่าว

ในฐานะสมาชิกของครอบครัวที่มีชื่อเสียงและความเชียวชาญในด้านอักขระค่ายกล เฉิงปู้ฉีรู้ดีว่าต่อให้ตระกูลเฉิงจะผ่านการฝึกฝนมาหลายชั่วอายุคน พวกเขาก็ไม่เคยหวังที่จะสามารถสร้างยันต์ค่ายกลที่น่าเกรงขามเช่นนี้ได้

ร่างสีแดงเลือดจ้องมองเฉินผิง จู่ๆ มันจะก็พุ่งตัวเข้าหาเขาด้วยการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วดุจสายฟ้า

ความรู้สึกกดดันเกาะกินหัวใจของเฉินผิงทันที แม้เขาจะบรรลุถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองแล้วก็ตาม แต่การจะรับมือกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดนั้นดูแทบจะเป็นไปไม่ได้เอาเสียเลย

ยิ่งไปกว่านั้น คู่ต่อสู้ของเขายังมียันต์ค่ายกลหนุนหลังเป็นแหล่งพลังอย่างต่อเนื่อง

อักขระอาคมบนร่างสีแดงส่องแสงกะพริบอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่าพวกมันเชื่อมต่อกับอาคมสังเวยเลือดโดยตรง

อาคมสังเวยเลือดใช้เลือดของอักขระอาคมเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับร่างสีแดง

เฉินผิงได้มาถึงทางตันแล้ว

คู่ต่อสู้มีระดับพลังที่สูงกว่า แข็งแกร่งกว่า อีกทั้งยังมีแหล่งทรัพยากรที่คอยป้อนพลังให้อย่างต่อเนื่อง

เขาจะสามารถต่อสู้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?

“คุณเฉิน...”

หลัวโชไห่และคนอื่นๆ ต่างเรียกชื่อเฉินผิงออกมาอย่างวิตกกังวล แต่ความกลัดกลุ้มของพวกเขาก็ไม่อาจช่วยเหลือชายหนุ่มได้เลยแม้แต่น้อย

“พวกคุณทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่ตายหรอก...”

เฉินผิงฝืนแรงยิ้มออกมา ก่อนจะเช็ดคราบเลือดออกจากมุมปาก เขากำแส้ปราบมารไว้อย่างมั่นคงและเหวี่ยงมันออกไปเป็นเงาแส้อย่างต่อเนื่อง

แม้ว่าร่างสีแดงนี้จะเป็นการหลอมรวมวิญญาณของหูต้าและหูเอ้อร์ แต่พวกเขายังคงเป็นผู้ฝึกวิชามาร และเฉินผิงก็มั่นใจว่าพวกเขาจะต้องเกรงกลัวแส้ปราบมาร

และครั้งนี้ ร่างสีแดงหาได้หลบหลีกหรือซ่อนตัวไม่ เงาแส้จำนวนมากมายพุ่งทะลุผ่านร่างของมันไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยบาดแผลใดแม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่าแส้ปราบมารจะใช้ไม่ได้ผลอีกแล้ว

“คุณเฉิน เจ้าร่างประหลาดนี้คือวิญญาณของหูต้าและหูเอ้อร์ที่หลอมรวมกัน พวกมันไม่มีปราณสัมผัสใดๆ ทั้งนั้น แล้วนับประสาอะไรกับทะเลจิตสำนึก ผมเกรงว่าแส้ปราบมารนี้อาจใช้ไม่ได้ผล” เจ่อเยี่ยนกล่าวเตือน

ตอนนั้นเองที่เฉินผิงได้ตระหนักรู้ เหตุผลที่แส้ปราบมารมีพลังอันน่าเกรงขามต่อผู้ฝึกวิชามารนั่นก็เพราะว่ามันสามารถโจมตีทะเลจิตสำนึกของพวกเขาได้