รัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่ขยายมาจากร่างสีแดงนี้
ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าวิญญาณทั้งสองจะสามารถรวมกันได้ การแปลงร่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าเกลียดเช่นนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
เห็นได้ชัดว่าหลังจากการหลอมรวมวิญญาณของหูต้าและหูเอ้อร์ พลังและระดับการฝึกฝนของร่างสีแดงก็เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
เพียงร่างสีแดงส่งเสียงร้องคำราม พลังปราณสัมผัสก็พัดผ่านบริเวณโดยรอบทันที คลื่นพลังอันรุนแรงกดร่างกายของเฉินผิงจนร่วงลงมาจากกลางอากาศ
“เกิดอะไรขึ้น? ไอ้หมอนี่บรรลุไปถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดเชียวรึ ผมแทบจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย”
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานมองไปที่ร่างสีแดงด้วยความประหลาดใจ
วิญญาณของผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกทั้งสองคนได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวอย่างน่าประหลาดใจผ่านอาคมสังเวยเลือด การหลอมรวมกันครั้งนี้ส่งผลให้ร่างกายได้ครอบครองพลังระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปด
มันน่าเจ็บใจนัก
ความแข็งแกร่งของระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดนั้นน่าเกรงขามมาก มากเสียจนพวกเขาสามารถเอาชนะระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกจำนวนสิบคนหรือมากกว่าได้อย่างง่ายดาย
“เป็นไปอย่างที่คิดไว้ ยันต์ค่ายกลจากอาณาจักรแดนสรวงช่างทรงพลังเหลือเกิน...” เฉิงปู้ฉีกล่าว
ในฐานะสมาชิกของครอบครัวที่มีชื่อเสียงและความเชียวชาญในด้านอักขระค่ายกล เฉิงปู้ฉีรู้ดีว่าต่อให้ตระกูลเฉิงจะผ่านการฝึกฝนมาหลายชั่วอายุคน พวกเขาก็ไม่เคยหวังที่จะสามารถสร้างยันต์ค่ายกลที่น่าเกรงขามเช่นนี้ได้
ร่างสีแดงเลือดจ้องมองเฉินผิง จู่ๆ มันจะก็พุ่งตัวเข้าหาเขาด้วยการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วดุจสายฟ้า
ความรู้สึกกดดันเกาะกินหัวใจของเฉินผิงทันที แม้เขาจะบรรลุถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองแล้วก็ตาม แต่การจะรับมือกับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดนั้นดูแทบจะเป็นไปไม่ได้เอาเสียเลย
ยิ่งไปกว่านั้น คู่ต่อสู้ของเขายังมียันต์ค่ายกลหนุนหลังเป็นแหล่งพลังอย่างต่อเนื่อง
อักขระอาคมบนร่างสีแดงส่องแสงกะพริบอย่างต่อเนื่อง เห็นได้ชัดว่าพวกมันเชื่อมต่อกับอาคมสังเวยเลือดโดยตรง
อาคมสังเวยเลือดใช้เลือดของอักขระอาคมเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับร่างสีแดง
เฉินผิงได้มาถึงทางตันแล้ว
คู่ต่อสู้มีระดับพลังที่สูงกว่า แข็งแกร่งกว่า อีกทั้งยังมีแหล่งทรัพยากรที่คอยป้อนพลังให้อย่างต่อเนื่อง
เขาจะสามารถต่อสู้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...