หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3602

แต่ร่างสีแดงที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่มีทะเลจิตสำนึก ดังนั้นแส้ปราบมารจึงใช้ไม่ได้ผล

เฉินผิงเก็บแส้ปราบมารลงและเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรของเขาออกไป ปล่อยลำแสงเข้าปกคลุมร่างสีแดงทันที

แต่ทว่าลำแสงก็ทะลุผ่านร่างสีแดงไปเช่นกัน ไม่สามารถทำอันตรายใดๆ

เฉินผิงเริ่มรู้สึกตื่นตระหนก ร่างสีแดงควรมีร่างกายสิ แล้วทำไมแม้แต่กระบี่พิฆาตมังกรถึงยังไม่สามารถทำอันตรายใดๆ มันได้อีกล่ะ?

ขณะที่เฉินผิงกำลังจมลึกอยู่ในห้วงความคิด ร่างสีแดงก็ลงมือ มันเข้าโจมตีเฉินผิงและบีบให้เขาต้องถอยอีกครั้ง

เฉินผิงกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง สีหน้าของเขาดูเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นไปอีก

ไม่ว่าเฉินผิงจะใช้วิธีการใดก็ตาม เขาก็ไม่สามารถทำอันตรายใดๆ กับร่างสีแดงได้แม้แต่น้อย กลับกลายเป็นเขาที่ต้องลงเอยด้วยการเป็นฝ่ายถูกโจมตีแทน

เฉินผิงไม่อาจเป็นฝ่ายรุกโจมตีอีกต่อไป เขาทำได้เพียงหลบหลีกการโจมตีโดยใช้ท่าเท้าประกายไฟอย่างต่อเนื่อง พร้อมทั้งครุ่นคิดถึงวิธีการที่จะใช้จัดการร่างสีแดงนี้

เขาจะเอาชนะสิ่งมีชีวิตที่แทบจะอยู่ยงคงกะพันเช่นนี้ได้อย่างไร?

ไม่ว่าจะทำอย่างไรเฉินผิงก็ไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ในศึกที่ยืดเยื้อเช่นนี้ได้ ท้ายที่สุดแล้ว ศัตรูของเขาก็มีค่ายกลอันทรงพลังที่คอยมอบความแข็งแกร่งให้อย่างต่อเนื่อง

ภายในค่ายกลนี้ ร่างสีแดงนี้แทบไม่ต่างอะไรกับร่างอมตะที่ไม่สามารถทำลายได้

หรือว่าฉันจะต้องทำลายค่ายกลนั่นซะก่อน?

เฉินผิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เฉินผิงเริ่มรู้สึกหวาดวิตกมากขึ้นทุกขณะ ซึ่งมีแต่จะทำให้การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้าลงเท่านั้น ส่งผลให้ร่างสีแดงโจมตีเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

โชคยังดีที่เฉินผิงได้ครอบครองร่างเกราะทองคำ อีกทั้งยังมีร่างกายที่แข็งแกร่ง เขาจึงสามารถทนต่อการโจมตีได้และยังไม่พ่ายแพ้

หากเป็นคนอื่น ป่านนี้ร่างกายของพวกเขาคงถูกโจมตีจนแหลกสลายไปแล้ว

การต่อสู้กับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดนั้น แม้แต่กับอัจฉริยะระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองก็แทบจะเป็นไปไม่ได้

ความห่างชั้นของทั้งสองระดับนั้นมีมากเกินไป ลำพังพรสวรรค์เพียงอย่างเดียวไม่อาจผสานช่องว่างนั้นให้เล็กลงได้

“คุณเฉิน อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป เราต้องวางกับดักมันเสียก่อน จากนั้นค่อยมุ่งความสนใจไปที่การทำลายค่ายกล ตราบใดที่คุณสามารถทำลายค่ายกลได้ มันก็จะไม่เป็นภัยอีก” เจ่อเยี่ยนพูดปลอบเฉินผิงที่ดูค่อนข้างวิตกกังวล

หากเฉินผิงยังคงดื้อดึง ต่อให้มีร่างกายที่แข็งแกร่งเพียงใดก็ไม่อาจต้านทานได้

“ขอผมลองดูก่อน...”

ทันใดนั้นเอง โซ่เหล็กที่พันร่างสีแดงไว้ก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เมื่อเป็นอิสระจากพันธนาการแล้ว ร่างสีแดงก็รีบมุ่งหน้าไปหาเฉินผิงทันที

“คุณเฉิน ระวัง...” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานตะโกนเตือนเฉินผิง

เฉินผิงถึงกับผงะ เขาถูกร่างสีแดงตบเข้าใส่จนลอยกระเด็นออกไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ร่างของเขากระแทกเข้าที่ขอบของค่ายกลขนาดใหญ่เข้าอย่างจังและกระเด้งกลับไป

เขากระอักเลือดออกมาอย่างรุนแรง เลือดไหลออกจากปากของเขาอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนต่างเริ่มรู้สึกเป็นกังวล

เฉินผิงพยายามลุกขึ้นจ้องมองร่างสีแดงที่อยู่ตรงหน้า ทันใดนั้น ระฆังมังกรก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

ระฆังมังกรขนาดมหึมาส่งเสียงดังกังวานเกิดเป็นระลอกคลื่นแผ่กระจายไปทั่วทั้งความว่างเปล่า

จากนั้น ระฆังมังกรก็พุ่งลงมายังร่างสีแดงทันที