หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3604

“คุณเฉินหายไปไหนแล้ว?” จี้อวิ๋นอุทานด้วยความประหลาดใจล้นเหลือ

“เขาอยู่ไหน? เฉินผิงอยู่ไหน?” ดวงตาของไป๋เฉียนเต็มไปด้วยความกังวล

“ทำไมเขาถึงได้หายไป?” แม้แต่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็สับสนเช่นกัน

เฉิงปู้ฉีขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “คุณเฉินจะต้องสร้างวงแหวนลวงตาในอาคมสังเวยเลือดอย่างแน่นอน นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เมื่อเรามองเข้าไปแล้ว มันดูเหมือนว่าเขาได้หายตัวไป แต่ความเป็นจริงแล้วเขายังอยู่ข้างในนั้น!”

“วงแหวนลวงตารึ คุณเฉินคิดจะทำอะไรถึงได้สร้างวงแหวนลวงตา ทำไมเขาไม่ทำลายค่ายกลนั่นแล้วรีบหนีออกมาล่ะ?” หลัวโชไห่เอ่ยถาม

“คุณเฉินคงอยากจะรักษายันต์ค่ายกลนั่นไว้ ถ้ามันถูกทำลายลงจริงๆ ยันต์ค่ายกลนี้ก็จะกลายเป็นของไร้ค่าโดยสิ้นเชิง” เฉิงปู้ฉีคาดเดา

“ทำไมต้องรักษายันต์ค่ายกลนี้ไว้ด้วยล่ะ ลำพังความเชี่ยวชาญในการสร้างค่ายกลของคุณเฉินนั้นอยู่ในระดับที่สูงมากแล้ว ทำไมเขาถึงให้ความสนใจยันต์ค่ายกลแผ่นนั้นอยู่อีกล่ะ?”

หลัวโชไห่ไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงถึงให้ความสนใจยันต์ค่ายกลนี้นัก ในเมื่อตัวเขาเองสามารถสร้างค่ายกลได้ตามใจชอบ

เฉิงปู้ฉีมองหลัวโชไห่แล้วพูดว่า “บางทีมันอาจจะไม่ใช่เพื่อตัวของคุณเฉินเอง ยันต์ค่ายกลนี้ถือได้ว่าเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์สำหรับผู้ฝึกวิชามารที่สืบเชื้อสายมารโลหิต”

หลัวโชไห่ตกตะลึงทันที

เฉินผิงไม่ยอมทำลายแกนกลางของค่ายกลดังกล่าวและตั้งใจจะเก็บรักษายันต์ค่ายกลนี้เพื่อเขา

เขากำลังเสี่ยงอย่างมาก

หลัวโชไห่มองค่ายกลนั่น และแม้ว่าเขาจะไม่เห็นร่างของเฉินผิง แต่ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยอารมณ์และความรู้สึกซาบซึ้ง

เพื่อนแท้ย่อมพร้อมที่จะเสียสละชีวิตของตนเพื่อเพื่อนได้

วินาทีนั้นเองที่หลัวโชไห่สาบานกับตัวเองอย่างเงียบๆ ว่าหากเฉินผิงต้องเผชิญกับภยันอันตรายใดๆ เขาก็พร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องชายหนุ่มเอาไว้โดยไม่ลังเล

หูต้าเงียบลงทันที

แม้ว่าพวกเขาจะได้ครอบครองยันต์ค่ายกลที่สามารถเปิดใช้งานค่ายกลขนาดใหญ่ได้ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่ปรมาจารย์ทางด้านค่ายกล ดังนั้น พวกเขาจึงค่อนสับสนกับสิ่งที่เฉินผิงพูด

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าหูต้าดูจะค่อนข้างเชื่อในสิ่งที่เฉินผิงพูด

“หูต้า อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเจ้าเด็กนี่เลย เขาไม่ใช่ปรมาจารย์ค่ายกล เขาจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้ยังไงกัน? เขาแค่พยายามหลอกเราเท่านั้นแหละ” หูเอ้อร์พูดขึ้น

“ผมพยายามหลอกคุณอย่างนั้นเหรอ? เอาไว้เมื่อผมปล่อยคุณออกมา คุณก็จะรู้เอง”

ด้วยการโบกมือเบาๆ เฉินผิงส่งระฆังมังกรให้ลอยขึ้นไปบนอากาศ ก่อนที่มันจะกลับมายังแหวนเก็บของของเขาทันที

ร่างสีแดงได้ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว และมันก็กวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนที่ดวงตาของมันจะฉายแววที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ