“ค่ายกลหายไปแล้วจริงๆ มันถูกทำลายแล้ว...” เสียงของหูต้าดังขึ้นจากปากของร่างสีแดงทันที
“ไอ้หนู ต่อให้แกทำลายค่ายกลของเราได้ แต่อย่าคิดว่าจะหนีรอดไปได้” หูเอ้อร์คำรามด้วยความโกรธ
“ใครบอกว่าผมจะหนี ในเมื่อไม่มีค่ายกลนี้แล้ว คุณจะรักษาสภาพในตอนนี้ไปได้อีกนานแค่ไหนกัน? แถมกายเนื้อของพวกคุณสองคนก็กลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว ผมมีวิธีมากมายหลายร้อยวิธีที่จะทำให้พวกคุณทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตายเสียอีก” เฉินผิงพูดด้วยสีหน้าล้อเลียน
สองพี่น้องตระกูลหูเริ่มตื่นตระหนก
เมื่อปราศจากค่ายกลนี้ ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะสามารถรักษาสภาพแบบนี้เอาไว้ได้นาน
“ไอ้หนู ในเมื่อแกได้ทำลายกายเนื้อของพวกเราไปแล้ว เราก็จะยึดครองกายเนื้อของแกแทน ร่างกายของแกดูแข็งแกร่งไม่เบาเลยนี่ เราสามารถใช้มันเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ ของเราเมื่อถึงเวลา”
ร่างสีแดงพุ่งตรงไปยังเฉินผิง ดวงตาสีแดงเข้มของมันเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร
เมื่อเห็นว่าคนทั้งสองหลงกลแล้ว เฉินผิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที
ความจริงที่ว่าคนทั้งสองต้องการยึดร่างกายของเขา ทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุขอย่างมาก
ไม่ใช่ใครก็จะสามารถทำลายทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงได้ อีกทั้งภายในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงนั้นยังมีคัมภีร์ทองต้าหลัวอยู่ ซึ่งไม่มีใครสามารถแตะต้องมันได้
“เจ่อเยี่ยน ทันทีที่เจ้าสองคนนั่นพยายามยึดร่างของผม คุณจะต้องไม่เปิดเผยตัวเองอย่างเด็ดขาด แค่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของผมเงียบๆ ก็พอ” เฉินผิงกล่าว
เจ่อเยี่ยนพยักหน้า “คุณเฉิน ผมเข้าใจแล้ว พวกเขาอ่อนหัดจริงๆ ที่กล้ามาท้าทายคุณ”
เฉินผิงมองดูร่างสีแดงที่กำลังพุ่งตรงเข้ามา เพียงแค่หมัดเดียว เฉินผิงก็สามารถล้มมันลงได้ทันที
อย่างไรก็ตาม หมัดนี้ทะลวงเข้าไปในใจกลางของร่างสีแดง และทันใดนั้นเอง หมอกเลือดจำนวนนับไม่ถ้วนก็บุกเข้ามาในร่างกายของเฉินผิงอย่างรวดเร็ว
กระดูกและเส้นลมปราณของเฉินผิงสั่นไหวครู่หนึ่ง ก่อนที่หมอกเลือดจะมุ่งหน้าตรงไปยังทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง
หมอกเลือดแผ่กระจายไปทั่วอาณาบริเวณ ทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงสั่นสะเทือน ส่งผลให้เฉินผิงรู้สึกเจ็บปวดแสนสาหัส
เขาร้องออกมาอย่างน่าสมเพช สร้างความยินดีให้กับสองพี่น้องแซ่หูอย่างมาก
ดวงวิญญาณของสองพี่น้องเริ่มโจมตีทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงอย่างไม่ลดละ โดยหมายที่จะเข้ายึดและควบคุมร่างกายของชายหนุ่ม
เฉินผิงถูกหมอกเลือดปกคลุมทั่วทั้งร่างกายอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...