หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3607

“พวกเรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ ถ้ามีใครบังเอิญมาเจอพวกเราเข้าคงต้องลำบากเป็นแน่” เฉิงปู้ฉีกล่าว

พวกเขาทั้งหมดต่างได้รับบาดเจ็บ และเฉินผิงเองก็กรำศึกการต่อสู้มาอย่างต่อเนื่อง หากมีศัตรูเข้ามาอาจยิ่งทำให้พวกเขาต้องเดือดร้อน

“ตกลง ไปกันเถอะ…” ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพยักหน้าเห็นด้วย

เฉินผิงพร้อมคนที่เหลือออกเดินทางมุ่งหน้าสู่เมืองฝานเฉิงอีกครั้ง แต่ทว่าเมื่อพวกเขาเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ก็ต้องพบกับฝูงชนจำนวนหลายร้อยคนที่ตรงเข้ามา

พวกเขาหวังว่าคนเหล่านี้จะไม่รู้ว่าเฉินผิงคือใคร และคงจะเป็นการดีที่สุดถ้าพวกเขาสามารถผ่านคนกลุ่มนี้ไปได้

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่คนกลุ่มนี้เข้ามาใกล้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที

ทุกคนต้องประหลาดใจ เมื่อผู้นำกลุ่มดังกล่าวไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นผู้อาวุโสลู่ซือจากเมืองเย่เฉิง

ที่ด้านหลังของเขานั้นมีฝูงชนจำนวนมากกว่าร้อยคนที่ติดตามมา พวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหลากหลายประเภท ไม่เหมือนมาจากตระกูลใดตระกูลหนึ่งหรือตระกูลใหญ่โต

เมื่อเห็นเฉินผิง ลู่ซือก็พูดเย้ยหยันทันที “ไอ้หนู ฉันอยากรู้นักว่าแกจะวิ่งหนีไปได้ถึงเมื่อไหร่... พวกเรา ชายหนุ่มคนนี้ชื่อเฉินผิง ใครก็ตามที่สามารถฆ่าเขาได้ก็สามารถเอาตัวเขาไปแลกกับบรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมารได้เลย…”

เพียงประโยคเดียวจากลู่ซือก็ทำให้เกิดเสียงโห่ร้องดังกึกก้องจากผู้คนหลายร้อยคนที่อยู่ด้านหลังเขา

ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความโลภ พวกเขาปรารถนาจะรีบรุดไปข้างหน้าและสังหารเฉินผิงในทันที

เฉินผิงและพรรคพวกกำลังเผชิญหน้ากับผู้คนจำนวนหลายร้อยคน ใบหน้าของพวกเขาแต่ละคนซีดเผือดราวกับกำลังจ้องมองความตายก็ไม่ปาน

แม้แต่เฉินผิงก็สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเขาไปเช่นกัน

แม้ว่าเฉินผิงจะเหนือกว่าพวกเขา แต่เขาจะทำอะไรได้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากจำนวนหลายร้อยคนเช่นนี้?

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงและคนอื่นๆ หน้าถอดสีและไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้ใด ลู่ซือก็กล่าวพร้อมพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “วันนี้ ฉันจะล้างแค้นให้ผู้นำตระกูลของเรา”

เมื่อพูดจบลู่ซือก็โบกมือของเขา เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานนับร้อยคนก็รีบวิ่งตรงไปยังเฉินผิงพร้อมส่งเสียงโห่ร้องดังกึกก้องทันที

ทันทีที่พวกเขาเคลื่อนไหว จู่ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ที่ดังขึ้นมาจากระยะไกล

ทันใดนั้นแผ่นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน ราวกับมีฝูงม้าจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังวิ่งผ่าน

ท้องฟ้าก็มืดลงอย่างเป็นลาง เกิดแรงกดดันอันแปลกประหลาดที่ไม่อาจจับต้องได้บีบแน่นที่หัวใจของทุกคนอย่างรุนแรง

ฝุ่นและควันฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งแผ่นดินราวกับคลื่นลมจากมหาสมุทร