หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3608

บรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมารมีพลังในการพลิกผันโชคชะตา

มีคนตั้งตนเป็นศัตรูกับเฉินผิง และในไม่ช้าคนอื่นๆ ก็ทำตาม

แม้ว่าพวกเขาจะตระหนักถึงอันตราย แต่รางวัลนั้นช่างเย้ายวน

“จัดการพวกมัน!” ประมุขมารพันหน้าคำราม ดวงตาของเขาเย็นชา

ทันใดนั้น การต่อสู้อันดุเดือดก็บังเกิด

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากหลายร้อยคนเข้าประจัญบานกับสัตว์อสูรจำนวนมากอย่างดุเดือด

ไป๋เฉียนมองกลับไป ความกังวลเห็นได้ชัดในสายตาของเธอ

ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์อสูร พวกเขาล้วนเป็นพี่น้องของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บของเธอเอง เธอคงจะร่วมสู้อย่างแน่นอน

คนอื่นๆ ก็หันไปมองเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว คนของเผ่าพันธุ์อสูรมาเพื่อปกป้องพวกเขา

“หยุดมองแล้วไปกันได้แล้ว...” หัวเฟิ่งเร่ง

ทุกคนรีบไปแล้วกลับไปที่เมืองฝานเฉิง

เฉินผิงไม่รู้ว่าผลลัพธ์ของการต่อสู้จะจบอย่างไร อย่างไรก็ตาม บุญคุณครั้งนี้เขาจะไม่มีวันลืม

ไม่ว่าคนของเผ่าพันธุ์อสูรจะพยายามช่วยเขาหรือหัวเฟิ่งก็ตาม สุดท้ายแล้วเขาก็รอดมาได้เพราะพวกนั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะเผ่าพันธุ์อสูรปรากฎตัว เฉินผิงและพรรคพวกคงถูกฆ่าไปนานแล้ว

“พ่อ เกิดอะไรขึ้น” เฉิงเจียฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะกังวลเมื่อเห็นเฉิงปู้ฉีและคนอื่นๆ รีบวิ่งกลับมา ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว บางคนก็เปื้อนเลือด

“เฉิงเจียฮุ่ย ไปเอาสมุนไพรทั้งหมดของเรามาแล้วมอบให้คุณเฉิน” เฉิงปู้ฉีสั่ง

พวกเขาทุกคนได้รับบาดเจ็บ และเฉินผิงจำเป็นต้องปรุงยาเพื่อใช้รักษา

เฉิงเจียฮุ่ยพยักหน้า จากนั้นรีบสั่งให้คนไปเตรียมสมุนไพร

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? คุณเสียเลือดไปมาก...”

เขารู้ว่าคงอยู่ในฝานเฉิงนานๆ ไม่ได้ หากมีคนรู้ว่าตัวเขายังคงป้วนเปี้ยนอยู่ในฝานเฉิง หายนะก็คงมาเยือนตระกูลเฉิง

คำสั่งประหารจากสมาพันธ์ผนึกมารทำให้เฉินผิงเคลื่อนไหวได้ลำบาก

ด้วยการใช้สมุนไพรของตระกูลเฉิงร่วมกับหญ้าเซียนบางชนิดที่เก็บไว้ในแหวนเก็บของ ผ่านไปสองวันเต็มเฉินผิงก็ปรุงยาได้หลายสิบขนาน

หลังจากที่หัวเฟิ่งและคนอื่นๆ กินยาเข้าไป อาการบาดเจ็บของพวกเขาก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความเหนื่อยล้าที่มากเกินไป เฉินผิงจึงหลับไปทันที

เฉินผิงไม่รู้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหน แต่พอลืมตาขึ้นมา อย่างแรกที่เขาอยากรู้คืออาการบาดเจ็บของหัวเฟิ่งและคนอื่นๆ

เมื่อรู้ว่าทุกคนใกล้จะหายดีแล้ว เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากแต่งตัวเสร็จ เฉินผิงก็บอกลาเฉิงปู้ฉีแล้วออกจากบ้านตระกูลเฉิงทันที

เฉินผิงไม่ค่อยสุงสิงกับเฉิงเจียฮุ่ยมากนัก เพราะเขารู้ว่าอาจจะไม่มีโอกาสได้พบกันอีกในอนาคต เขาไม่ควรปล่อยให้เฉิงเจียฮุ่ยรู้สึกกับเขาไปมากกว่านี้