บรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ผนึกมารมีพลังในการพลิกผันโชคชะตา
มีคนตั้งตนเป็นศัตรูกับเฉินผิง และในไม่ช้าคนอื่นๆ ก็ทำตาม
แม้ว่าพวกเขาจะตระหนักถึงอันตราย แต่รางวัลนั้นช่างเย้ายวน
“จัดการพวกมัน!” ประมุขมารพันหน้าคำราม ดวงตาของเขาเย็นชา
ทันใดนั้น การต่อสู้อันดุเดือดก็บังเกิด
ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากหลายร้อยคนเข้าประจัญบานกับสัตว์อสูรจำนวนมากอย่างดุเดือด
ไป๋เฉียนมองกลับไป ความกังวลเห็นได้ชัดในสายตาของเธอ
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์อสูร พวกเขาล้วนเป็นพี่น้องของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บของเธอเอง เธอคงจะร่วมสู้อย่างแน่นอน
คนอื่นๆ ก็หันไปมองเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว คนของเผ่าพันธุ์อสูรมาเพื่อปกป้องพวกเขา
“หยุดมองแล้วไปกันได้แล้ว...” หัวเฟิ่งเร่ง
ทุกคนรีบไปแล้วกลับไปที่เมืองฝานเฉิง
เฉินผิงไม่รู้ว่าผลลัพธ์ของการต่อสู้จะจบอย่างไร อย่างไรก็ตาม บุญคุณครั้งนี้เขาจะไม่มีวันลืม
ไม่ว่าคนของเผ่าพันธุ์อสูรจะพยายามช่วยเขาหรือหัวเฟิ่งก็ตาม สุดท้ายแล้วเขาก็รอดมาได้เพราะพวกนั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะเผ่าพันธุ์อสูรปรากฎตัว เฉินผิงและพรรคพวกคงถูกฆ่าไปนานแล้ว
“พ่อ เกิดอะไรขึ้น” เฉิงเจียฮุ่ยอดไม่ได้ที่จะกังวลเมื่อเห็นเฉิงปู้ฉีและคนอื่นๆ รีบวิ่งกลับมา ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว บางคนก็เปื้อนเลือด
“เฉิงเจียฮุ่ย ไปเอาสมุนไพรทั้งหมดของเรามาแล้วมอบให้คุณเฉิน” เฉิงปู้ฉีสั่ง
พวกเขาทุกคนได้รับบาดเจ็บ และเฉินผิงจำเป็นต้องปรุงยาเพื่อใช้รักษา
เฉิงเจียฮุ่ยพยักหน้า จากนั้นรีบสั่งให้คนไปเตรียมสมุนไพร
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? คุณเสียเลือดไปมาก...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...