“หลัวโชไห่ เดี๋ยวก่อน...” เมื่อเห็นหลัวโชไห่กำลังจะไป เฉิงจิงฮุ่ยก็รีบตามเขาไป!
“มีอะไร?” หลัวโชไห่จ้องเฉิงจิงฮุ่ยเขม็ง!
“หลัวโชไห่ ไหนๆ ก็มาหาฉันแล้ว พักอีกสักหน่อยก่อนออกเดินทางก็ได้ พอดีว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับแก!” เฉิงจิงฮุ่ยจับแขนหลัวโชไห่ แล้วทั้งคู่ก็นั่งลง!
“มีเรื่องอะไร?” สีหน้าของหลัวโชไห่ยังคงเคร่งขรึม!
ต่อให้เฉิงจิงฮุ่ยจะไม่ใช่คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องที่หุบเขาวิญญาณโลหิต แต่หลัวโชไห่ก็ไม่คิดจะญาติดีกับเฉิงจิงฮุ่ย!
“หลัวโชไห่ ฉันได้ยินมาว่าคนที่ชื่อเฉินผิงน่าจะอยู่ในหุบเขาวิญญาณโลหิต ใช่ไหม? ยิ่งไปกว่านั้น ช่วงนี้ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่กับแกตลอด” เฉิงจิงฮุ่ยถามหลัวโชไห่
หลัวโชไห่มองเฉิงจิงฮุ่ยอย่างระมัดระวังแล้วถามว่า “แกต้องการอะไรจากคุณเฉิน”
“หลัวโชไห่ นี่แกไม่ได้ยินข่าวลือเหรอ?” เฉิงจิงฮุ่ยถาม
“ข่าวลืออะไร?” หลัวโชไห่รู้ว่าเฉิงจิงฮุ่ยหมายถึงอะไร แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจและถาม
“สมาพันธ์ผนึกมารออกคำสั่งให้สังหารเฉินผิง ใครก็ตามที่สามารถฆ่าเฉินผิงหรือจับตัวเขาได้ และส่งตัวให้กับสมาพันธ์ผนึกมารจะได้รับรางวัลเป็นบรรณาการร้อยปีจากสมาพันธ์ รู้ไหมว่าทรัพยากรที่สมาพันธ์ผนึกมารจะมอบให้ตลอดร้อยปีนั้นมีมากมายเพียงใด? ถ้าเราได้ทรัพยากรเหล่านี้มา แกจะสามารถฟื้นฟูหุบเขาวิญญาณโลหิตขึ้นมาใหม่ได้ และหุบเขาจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า!” เฉิงจิงฮุ่ยกระซิบกับหลัวโชไห่
“ฮึ กล้าคิดร้ายต่อคุณเฉินได้ยังไง? รู้จักเจียมตัวเสียบ้าง” เมื่อได้ยินว่าเฉิงจิงฮุ่ยวางแผนที่จะเล่นงานเฉินผิง ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็แค่นเสียงเย็นชาทันที!
เฉิงจิงฮุ่ยเป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับแปด ดังนั้นผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจึงไม่กลัวเขาเลยแม้แต่น้อย
เฉิงจิงฮุ่ยสะดุ้งเพราะเสียงเย็นชาจากผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน ท้ายที่สุดแล้ว ชื่อเสียงของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานนั้นไม่อาจมองข้ามได้!
“ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน คุณไม่อยากได้บรรณาการที่ยาวนานนับศตวรรษจากสมาพันธ์ผนึกมาร หรือ? ด้วยทรัพยากรเหล่านี้ ถ้าพวกเราเอามาแบ่งกัน การไปถึงขั้นมหายานคงเป็นเรื่องง่าย!” เฉิงจิงฮุ่ยล่อลวงผู้อาวุโสปีศาจโหมวซาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...