เมื่อได้ยินคำพูดของหลัวโชไห่ ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานก็มองเฉิงจิงฮุ่ยด้วยสายตาเหลือเชื่อ เขาไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะทำแบบนี้
“คุณหลัว ฉันจะฆ่ามันให้เอง!”
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเตรียมตัวรับมือกับเฉิงจิงฮุ่ย
แม้ว่าผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานจะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด แต่ก็ไม่ได้เสียเปรียบแต่อย่างใดเมื่อต้องเผชิญกับเฉิงจิงฮุ่ยซึ่งเป็นผู้ทุกข์ยากระดับแปด หลังเขาผ่านเมฆมารทำลายล้างมาได้แล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เฉิงจิงฮุ่ยยังหวาดกลัวผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานหัวหด จึงทำให้ให้ฝ่ายหลังเป็นฝ่ายได้เปรียบหากต้องต่อสู้
“ผู้อาวุโสโหมวซาน คุณไม่จำเป็นต้องลงมือ วันนี้ผมจะฆ่ามันด้วยตัวเองเพื่อล้างแค้นให้ศิษย์ของผม”
หลัวโชไห่ไม่อนุญาตให้ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและเฉินผิงช่วย
เขาตั้งใจที่จะจัดการกับเฉิงจิงฮุ่ยด้วยตัวเอง
ในขณะนั้น เฉิงจิงฮุ่ยมีสีหน้าเคร่งเครียด แต่ก็ไม่ได้ให้คำอธิบายใดๆ ถึงพูดก็คงเสียเวลาเปล่า
ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานอยากจะทักท้วงหลัวโชไห่ แต่ทันใดนั้นเองเฉินผิงก็พูกแทรกว่า “ผู้อาวุโสโหมวซาน ให้คุณหลัวจัดการเองเถอะ ส่วนพวกเราก็คอยจับตาดูศิษย์คนอื่นๆ ของหุบเขาวิญญาณเลือด”
เฉินผิงรู้ว่าหลัวโชไห่คงหลับไม่ลงถ้าไม่ได้ล้างแค้นด้วยตัวเอง
เมื่อเฉินผิงพูดแล้ว ผู้อาวุโสวโหมวซานก็พยักหน้าตอบ
“ตายซะ!”
เมื่อหลัวโชไห่เบนความสนใจไปที่ผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานและเฉินผิง เฉิงจิงฮุ่ยที่นิ่งเงียบอยู่ก็เคลื่อนไหวทันที
เฉิงจิงฮุ่ยเอื้อมมือไปหาหลัวโชไห่อย่างรวดเร็วแล้วซัดฝ่ามืออกไป
เขารู้ตัวว่าวันนี้คงยากที่จะรอดไปได้
ไม่เขาก็หลัวโชไห่ที่ต้องตาย ดังนั้นเขาจึงไม่ออมมือเลยแม้แต่น้อย ความสัมพันธ์ในอดีตไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจ
ตูม!
เฉิงจิงฮุ่ยปลดปล่อยพลังเกือบทั้งหมดของเขาลงในหมัดนั้น นอกจากเสียงระเบิดที่ดังก้องแล้ว ยังมีระลอกคลื่นลูกใหญ่ที่สาดซัดไปทั่ว
เจตจำนงสังหารในดวงตาของหลัวโชไห่ลุกโชน เมื่อเฉิงจิงฮุ่ยพร้อมที่จะโจมตีเขาโดยไม่ลังเล ก็เป็นที่แน่ชัดว่าชายคนนี้อยู่เบื้องหลังการสังหารหมู่จริงๆ
หลัวโชไห่ก็ซัดกำปั้นออกไปเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...