หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3621

เฉินผิงตบไหล่ปลอบผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานเบาๆ

สถานการณ์ที่เหล่ามารในปัจจุบันเผชิญนั้นเป็นแผนการของใครบางคนอย่างแน่นอน

รวมทั้งเรื่องศึกแห่งทวยเทพด้วย ต้องมีคนคอยบงการอยู่เบื้องหลังแน่ๆ

ศึกแห่งทวยเทพนั้นไม่ได้จำกัดอยู่ที่อาณาจักรนิรันดร์เท่านั้น มันเป็นสงครามอันโกลาหลที่ลุกลามไปหลายอาณาจักร

“ผู้อาวุโสโหมวซาน ผมเชื่อว่าอีกไม่นานทั้งสามเผ่าจะอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืน โลกแห่งผู้บำเพ็ญเพียรจะรุ่งเรืองขึ้นแน่นอน ถึงตอนนั้น ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ มาร หรือเผ่าพันธุ์อสูร ทุกคนจะได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน” เฉินผิงกล่าวด้วยท่าทีสงบเยือกเย็น

“ฉันหวังว่าวันนั้นจะมาถึง...”

ในดวงตาของผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานมีประกายความหวัง

“ผมจะไม่ขอให้ได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน ผมแค่หวังว่าคนส่วนใหญ่จะแยกแยะสิ่งที่ถูกและผิดได้อย่างชัดเจน แม้ว่าจะเป็นผู้ใช้วิชามาร แต่ผมก็ทำตามกฎและรักษาสัญญา แต่บางสำนักที่ขึ้นชื่อว่ามีคุณธรรมและมีชื่อเสียงของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นเลวร้ายยิ่งกว่าพวกเราผู้ใช้วิชามารเสียอีก สมาพันธ์ผนึกมารถือตนว่าเป็นฝ่ายคุณธรรมและมีเกียรติ ประกาศพันธกิจในการกำจัดเหล่ามารและคงไว้ซึ่งหนทางอันชอบธรรม อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาทำนั้นน่ารังเกียจอย่างยิ่ง ตอนนี้ทั่วทั้งอาณาจักรนิรันดร์แทบแยกแยะความดีกับความชั่วไม่ออก หลายคนในอาณาจักรนิรันดร์จึงรู้สึกสับสน” หลัวโชไห่กล่าวด้วยความขุ่นเคืองและตรงไปตรงมา

เมื่อได้ยินคำพูดของหลัวโชไห่ เฉินผิงก็เข้าใจว่าในตอนนี้เขารู้สึกยังไง

เดิมทีเขาเป็นคนที่ยึดมั่นในกฎเกณฑ์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตัวตนของเขาในฐานะผู้ใช้วิชามาร เขาจึงมักถูกเข้าใจผิดและถูกตามล่าเสมอ

ในตอนที่พวกเขาอยู่ที่ทะเลโม่ไห่ หลัวซีและจิ้นตงเกือบตายด้วยความที่พวกเขาคือผู้ใช้วิชามาร

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินผิง หลัวซีและจิ้นตงคงตายในทะเลโม่ไห่ไปแล้ว

กระนั้นหลัวซีกับจิ้นตงก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

พวกเขาไม่ได้ทำเรื่องร้ายแรงแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตาม เพราะตัวตนของพวกเขาที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ พวกเขาจึงถูกคนส่วนมากเหยียดหยามและข่มเหง

เฉินผิงสนทนากับหลัวโชไห่และผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานอีกเล็กน้อย จากนั้นก็หันหลังกลับและจากไป