หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3622

เมื่อได้ยินชายตาเดียวพูดถึงโสมมังกรเทียนโหมว สีหน้าของเจิ้งเจี้ยนก็ยิ่งเคร่งเครียดหนักกว่าเก่า

อย่างไรก็ตาม เขาทำใจดีสู้เสือ แสร้งทำเป็นสงบนิ่งและพูดว่า “โสมมังกรเทียนโหมวนี้เอาไว้เพื่อช่วยอาจารย์ของผม ผมถึงไม่สามารถมอบให้คุณได้ ผมมีเหรียญวิญญาณกับหญ้าเซียนชนิดอื่นๆ ถ้าคุณต้องการ”

“หยุดเฉไฉได้แล้ว! ทั้งหมดที่เราต้องการคือโสมมังกรเทียนโหมว เราจะเอาเหรียญวิญญาณไปทำอะไร? ต่อให้ได้มาก็ไม่มีอะไรให้ซื้อในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวอยู่ดี! ส่งโสมมังกรเทียนโหมวมาเสียดีๆ แล้วฉันจะปล่อยแกสองคนไป ถ้าปฏิเสธก็อย่าหาว่าฉันโหดก็แล้วกัน! ศิษย์น้องของแกสวยดีนี่ พวกฉันไม่ได้เจอผู้หญิงมาพักใหญ่แล้ว”

ชายตาเดียวจ้องมองเจียงอวี้เหลียน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภและราคะ

“ฮ่าๆๆ!”

คนอื่นๆ ก็เริ่มหัวเราะใส่เจียงอวี้เหลียนอย่างพึงพอใจ

เจิ้งเจี้ยนไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่รัศมีอันแปลกประหลาดเริ่มแผ่ออกมาจากเขาอย่างช้าๆ

รัศมีนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ให้ความรู้สึกที่น่าหลงใหล

ชายตาเดียวสัมผัสถึงรัศมีนี้ไม่ได้โดยสิ้นเชิง แม้จะกำลังมองเจิ้งเจี้ยนด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นก็ตาม

คิ้วของเจิ้งเจี้ยนขมวดเล็กน้อย และมีเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมาบนหน้าผากของเขา รัศมีที่แปลกประหลาดรอบตัวเขาทวีความรุนแรงขึ้น และแผ่ขยายออกไปรอบตัว

แต่ชายตาเดียวและพรรคพวกที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ เลย

ในขณะนั้น เฉินผิงที่กำลังเดินทางอย่างรีบเร่ง จู่ๆ ก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนในร่างกาย หัวใจของเขาขมวดแน่นราวกับว่าวิญญาณของเขาถูกใครบางคนจู่โจมอย่างรุนแรง

“คุณเฉิน นี่เป็นรัศมีที่แปลกประหลาดจนผมรู้สึกเหมือนกับว่าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป” เจ่อเยี่ยนที่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงกล่าว

เจ่อเยี่ยนเองก็เป็นเสี้ยววิญญาณ และดูเหมือนว่าเขาจะถูกใครบางคนสะกดกะทันหัน ราวกับว่าคนๆ นั้นพยายามดึงเขาออกจากทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง

คิ้วของเฉินผิงขมวดเล็กน้อย ในจิตของเขาเกิดแสงสีทองส่องประกาย มันทำลายรัศมีประหลาดนั้นโดยตรง

อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกแปลก ๆ เมื่อครู่นี้ทำให้เฉินผิงตื่นตัวขึ้นมาทันที

เขาไม่เคยพบกับรัศมีที่เป็นเอกลักษณ์แบบนี้มาก่อน

“ฮ่าๆๆ! อย่าพยายามควบคุมวิญญาณของเราเพื่อหาทางหนีเลย คิดจริงๆ หรือว่าเราไม่ได้เตรียมตัวรับมือกับพวกแกสำนักวิญญาณปีศาจ?”

ขณะที่เขาพูด ชายตาเดียวก็ดึงลูกประคำออกจากแขนของเขา ซึ่งไม่ใหญ่ไปกว่านิ้วหัวแม่มือ

หลังจากนั้น อีกสี่คนก็นำลูกประคำที่ดูเหมือนกันออกมาต่อหน้าเจิ้งเจี้ยน

เมื่อเห็นลูกประคำในมือของคนพวกนั้น สีหน้าของเจิ้งเจี้ยนก็ดูตื่นตระหนก

“ประคำร้อยวิญญาณ? ทำไมพวกแกถึงมีประคำร้อยวิญญาณมากขนาดนี้?” เจิ้งเจี้ยนถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ลองเดาดูสิ!” ชายตาเดียวพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

“หรือว่าจะมีคนทรยศในสำนักวิญญาณปีศาจเอาประคำร้อยวิญญาณให้พวกแก?” เจิ้งเจี้ยนถามอย่างโกรธเคือง

ชายตาเดียวระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น “เดาถูกแล้ว! แต่ถึงแกจะรู้ว่ามีคนทรยศในสำนักวิญญาณปีศาจ แกก็ทำอะไรไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ยังไงซะแกก็ต้องตายอยู่แล้ว!”