เมื่อสังเกตเห็นท่าทีผิดปกติของเจียงอวี้เหลียน เฉินผิงก็ระวังตัวทันที
“ทำไมถึงมีวิญญาณอื่นอยู่ในร่างกายของคุณ? หรือว่าคุณจะถูกสิง?” เจียงอวี้เหลียนถามด้วยความตกใจ
เธอสัมผัสได้ถึงเสี้ยววิญญาณของเจ่อเยี่ยนในตัวเฉินผิง
ท้ายที่สุดแล้ว สำนักวิญญาณปีศาจมีความรู้และมีจิตที่สัมผัสถึงวิญญาณได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เธอสามารถสัมผัสได้ถึงวิญญาณในตัวเฉินผิง
“ผมไม่ได้ถูกสิงนะ มีเสี้ยววิญญาณอยู่ในทะเลจิตสำนึกของผม เขาเป็นเพื่อนผมเอง ร่างกายของเขาถูกทำลายและวิญญาณของเขาอ่อนแอ ผมเลยปล่อยให้เขาอยู่ในทะเลจิตสำนึกของผม” เฉินผิงอธิบาย
เมื่อได้ยินเฉินผิงเรียกเขาว่าเพื่อน เจ่อเยี่ยนก็รู้สึกซึ้งใจไม่น้อย
เจ่อเยี่ยนอาศัยอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงมานาน และทั้งสองคนคุยกันอยู่บ่อยครั้ง
อย่างไรก็ตาม เจ่อเยี่ยนไม่คิดฝันเลยว่าเฉินผิงจะนับเขาเป็นเพื่อน
ที่สำคัญคือในระหว่างนั้นเขาได้เรียนรู้ทั้งตัวตนและความลับส่วนใหญ่ของเฉินผิง ตัวเขาเองเป็นเพียงผู้ใช้วิชามารต่ำต้อยเท่านั้น เขาไม่กล้าที่จะทัดเทียมกับเฉินผิง
การที่เฉินผิงพูดแบบนั้นช่างจับใจเจ่อเยี่ยน ทำให้เกิดความรู้สึกราวกับว่าเขายอมตายได้เพื่อเฉินผิง
“ดูเหมือนว่าเพื่อนของคุณคนนี้จะสำคัญกับคุณมาก และคุณก็เชื่อใจเขาอย่างที่สุด ยังไงก็ตาม ไม่มีใครกล้าเอาวิญญาณของคนอื่นเข้ามาในทะเลจิตสำนึกของตัวเองโดยไม่ตั้งใจ หากอีกฝ่ายมีเจตนาไม่ดี เข้าควบคุมจิตสำนึกของคุณและยึดร่างของคุณ คุณก็คงจบสิ้น!” เจียงอวี้เหลียนอุทานด้วยความประหลาดใจ
เฉินผิงเพียงแต่หัวเราะเบาๆ โดยไม่ได้อธิบายอะไร
ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง ไม่ต้องพูดถึงวิญญาณที่เสียหายและแตกเป็นเสี่ยงๆ ของเจ่อเยี่ยน แม้แต่วิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังพบว่าตนเองไร้ทางออกเมื่อได้เข้ามา ราวกับว่าพวกเขาได้ก้าวเข้ามาในกรงขัง หากเฉินผิงต้องการให้พวกเขาตาย พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตาย
วิญญาณของหูต้าและหูเอ้อร์เข้าไปในร่างของเฉินผิงโดยตั้งใจที่จะยึดร่าง แต่แล้วพวกเขาก็ถูกเฉินผิงสังหารอย่างง่ายดาย
เจิ้งเจี้ยนย่ำเท้าเข้ามาด้วยสีหน้ากังวลและถามเจียงอวี้เหลียนว่า “เจียงอวี้เหลียน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”
“ฉันไม่เป็นไร เจิ้งเจี้ยน แล้วนายล่ะ?” เจียงอวี้เหลียนถาม
“แค่บาดเจ็บภายใน! ฉันไม่ตายหรอก!” เจิ้งเจี้ยนยิ้มเจื่อนๆ แล้วหันไปหาเฉินผิงและพูดว่า “ สหายขอบคุณที่เข้ามาช่วยได้ทันท่วงที ผมจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...