หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3627

เมื่อสังเกตเห็นท่าทีผิดปกติของเจียงอวี้เหลียน เฉินผิงก็ระวังตัวทันที

“ทำไมถึงมีวิญญาณอื่นอยู่ในร่างกายของคุณ? หรือว่าคุณจะถูกสิง?” เจียงอวี้เหลียนถามด้วยความตกใจ

เธอสัมผัสได้ถึงเสี้ยววิญญาณของเจ่อเยี่ยนในตัวเฉินผิง

ท้ายที่สุดแล้ว สำนักวิญญาณปีศาจมีความรู้และมีจิตที่สัมผัสถึงวิญญาณได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เธอสามารถสัมผัสได้ถึงวิญญาณในตัวเฉินผิง

“ผมไม่ได้ถูกสิงนะ มีเสี้ยววิญญาณอยู่ในทะเลจิตสำนึกของผม เขาเป็นเพื่อนผมเอง ร่างกายของเขาถูกทำลายและวิญญาณของเขาอ่อนแอ ผมเลยปล่อยให้เขาอยู่ในทะเลจิตสำนึกของผม” เฉินผิงอธิบาย

เมื่อได้ยินเฉินผิงเรียกเขาว่าเพื่อน เจ่อเยี่ยนก็รู้สึกซึ้งใจไม่น้อย

เจ่อเยี่ยนอาศัยอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงมานาน และทั้งสองคนคุยกันอยู่บ่อยครั้ง

อย่างไรก็ตาม เจ่อเยี่ยนไม่คิดฝันเลยว่าเฉินผิงจะนับเขาเป็นเพื่อน

ที่สำคัญคือในระหว่างนั้นเขาได้เรียนรู้ทั้งตัวตนและความลับส่วนใหญ่ของเฉินผิง ตัวเขาเองเป็นเพียงผู้ใช้วิชามารต่ำต้อยเท่านั้น เขาไม่กล้าที่จะทัดเทียมกับเฉินผิง

การที่เฉินผิงพูดแบบนั้นช่างจับใจเจ่อเยี่ยน ทำให้เกิดความรู้สึกราวกับว่าเขายอมตายได้เพื่อเฉินผิง

“ดูเหมือนว่าเพื่อนของคุณคนนี้จะสำคัญกับคุณมาก และคุณก็เชื่อใจเขาอย่างที่สุด ยังไงก็ตาม ไม่มีใครกล้าเอาวิญญาณของคนอื่นเข้ามาในทะเลจิตสำนึกของตัวเองโดยไม่ตั้งใจ หากอีกฝ่ายมีเจตนาไม่ดี เข้าควบคุมจิตสำนึกของคุณและยึดร่างของคุณ คุณก็คงจบสิ้น!” เจียงอวี้เหลียนอุทานด้วยความประหลาดใจ

เฉินผิงเพียงแต่หัวเราะเบาๆ โดยไม่ได้อธิบายอะไร

ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง ไม่ต้องพูดถึงวิญญาณที่เสียหายและแตกเป็นเสี่ยงๆ ของเจ่อเยี่ยน แม้แต่วิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังพบว่าตนเองไร้ทางออกเมื่อได้เข้ามา ราวกับว่าพวกเขาได้ก้าวเข้ามาในกรงขัง หากเฉินผิงต้องการให้พวกเขาตาย พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตาย

วิญญาณของหูต้าและหูเอ้อร์เข้าไปในร่างของเฉินผิงโดยตั้งใจที่จะยึดร่าง แต่แล้วพวกเขาก็ถูกเฉินผิงสังหารอย่างง่ายดาย

เจิ้งเจี้ยนย่ำเท้าเข้ามาด้วยสีหน้ากังวลและถามเจียงอวี้เหลียนว่า “เจียงอวี้เหลียน เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“ฉันไม่เป็นไร เจิ้งเจี้ยน แล้วนายล่ะ?” เจียงอวี้เหลียนถาม

“แค่บาดเจ็บภายใน! ฉันไม่ตายหรอก!” เจิ้งเจี้ยนยิ้มเจื่อนๆ แล้วหันไปหาเฉินผิงและพูดว่า “ สหายขอบคุณที่เข้ามาช่วยได้ทันท่วงที ผมจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้!”

เฉินผิงทำการฝังเข็มเข้าที่จุดฝังเข็มบนตัวเจิ้งเจี้ยนหลายแห่ง ภายในเวลาเพียงไม่กี่นาที เจิ้งเจี้ยนก็รู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อนที่ไหลผ่านร่างกายของเขา

หลังจากนั้นเลือดสีดำก็พุ่งออกมาทันที

เฉินผิงเก็บเข็มเงินไว้แล้วหยิบยาสีดำออกมา “กินยานี้ จากนั้นคุณน่าจะหายเป็นปกติภายในสองสามวัน”

เจิ้งเจี้ยนหยิบยาเม็ดนั้นแล้วกลืนลงไปทันที

แน่นอนว่าในอาณาจักรนิรันดร์คงมีไม่กี่คนที่กล้ากินของจากคนแปลกหน้า เว้นแต่ว่าจะมีความไว้วางใจมากเป็นพิเศษระหว่างพวกเขา

เห็นได้ชัดว่าเจิ้งเจี้ยนเชื่อใจเฉินผิงอย่างมาก

หลังจากกลืนยาเข้าไป เจิ้งเจี้ยนก็รู้สึกสบายขึ้นมาก

“คุณฉาง ขอบคุณมากเท่าไหร่คงไม่พอ ไม่ใช่แค่ช่วยฉันเท่านั้น แต่คุณยังรักษาเจิ้งเจี้ยนด้วย ฉันขอถามได้ไหมว่าคุณกำลังจะไปไหน? ถ้าคุณไม่รังเกียจ เราคงรู้สึกเป็นเกียรติหากคุณไปเยือนสำนักวิญญาณปีศาจของเรา เราจะได้ทำการต้อนรับเพื่อแสดงคำขอบคุณ!” เจียงอวี้เหลียนถามเฉินผิง