“พูดตามตรง ที่ผมเข้ามาในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวก็เพื่อตามหาศิลาเทียนโหมวเท่านั้น” เฉินผิง กล่าวพร้อมกับยิ้ม
เฉินผิงกำลังค้นหาศิลาเทียนโหมวและสำรวจถ้ำกลืนปีศาจ
“หรือว่าคุณฉางคิดจะฟื้นฟูกายหยาบให้ใครสักคน? เป็นคนที่อยู่ในตัวคุณหรือเปล่า?” เจียงอวี้เหลียนถาม
เฉินผิงชะงัก เขาถามด้วยน้ำเสียงงุนงง “คุณเจียงอวี้เหลียน คุณรู้ว่าศิลาเทียนโหมวนี้ใช้สำหรับการฟื้นฟูกายหยาบงั้นหรือ?”
“ใช่ สำนักวิญญาณปีศาจของเราเชี่ยวชาญด้านการศึกษาวิญญาณ การฟื้นฟูวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ให้กลับคืนสู่กายหยาบนั้นเป็นสิ่งที่สำนักเราค้นคว้าเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ศิลาเทียนโหมวนั้นหายากมาก มีเพียงผู้บำเพ็ญเพียรที่ไปถึงขั้นมหายานหรือสูงกว่านั้นที่จะใช้ศิลาสร้างกายหยาบของพวกเขาขึ้นมาใหม่หลังจากที่ถูกทำลายไปแล้ว เนื่องจากร่างกายที่สร้างขึ้นใหม่โดยใช้ศิลาเทียนโหมวจะทรงพลังอย่างมาก หากร่างที่ได้รับการฟื้นฟูอ่อนแอเกินไปก็คงไร้ประโยชน์แม้ว่าระดับบำเพ็ญเพียรจะสูงแค่ไหนก็ตาม ร่างแบบนั้นคงต้านรัศมีรุนแรงไม่ไหว และมีโอกาสสูงที่ร่างจะถึงขั้นระเบิดด้วยซ้ำ เพื่อนของคุณเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายานหรือสูงกว่านั้นงั้นหรือ?”
ขณะที่เจียงอวี้เหลียนพูดมาถึงจุดนี้ เธอก็มองเฉินผิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม
ท้ายที่สุดแล้ว การมีเพื่อนในขั้นมหายานหรือระดับการบำเพ็ญเพียรที่สูงกว่านั้นย่อมเป็นสิ่งที่เอามาอวดได้อย่างไม่อายปาก
“คือว่า...”
เฉินผิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มเจื่อนๆ “ที่จริงผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพื่อนของผมแข็งแกร่งแค่ไหน เขาแค่บอกผมว่าเขาต้องการศิลาเทียนโหมว และผมไม่ได้หมายถึงเพื่อนที่อยู่ในตัวผม คนนี้ค่อนข้างอ่อนแอ!”
เฉินผิงยังไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฟิ่งมัว ท้ายที่สุดแล้วเฟิ่งมัวเป็นเพียงเสี้ยววิญญาณที่ต้องเข้าสิงร่างของคนอื่น พลังของเขาจึงลดลงอย่างมากอย่างไม่ต้องสงสัย!
เฉินผิงไม่รู้ว่าเฟิ่งมัวมีระดับพลังบำเพ็ญเพียรสูงแค่ไหน
นอกจากนี้ เฉินผิงยังไม่รู้ระดับพลังของหยินมัวและซย่ามัวเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงรู้ดีว่าในสมัยก่อนพวกเขาคือกลุ่มคนผู้น่าเกรงขามอันเป็นที่เลื่องลือไปทั่วอาณาจักรนิรันดร์ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่ถูกสะกดไว้
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงจำคำพูดของซย่ามัวได้เสมอ เพียงพ่อของเขาเหลือบมองก็สามารถทำให้ซย่ามัวกลายเป็นเถ้าถ่านได้ ระดับบำเพ็ญเพียรของพ่อฉันคืออะไรกันแน่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...