หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3630

“สดชื่นจริง!”

หนิงจื้อถอนหายใจยาวแล้วหันไปมองฉีเป่ยเจี๋ย

ฉีเป่ยเจี๋ยรู้สึกถึงสายตาของหนิงจื้อ หัวใจของเขากระตุกโดยพลัน ร่างกายของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

ฉีเป่ยเจี๋ยที่หวาดกลัวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คิดจะทำอะไร? จำได้ไหมว่าผมเป็นคนพาคุณมาที่นี่ ถ้าไม่ได้ผมพลังของคุณคงไม่เพิ่มอย่างก้าวกระโดดแบบนี้”

“งั้นผมต้องขอบคุณคุณงั้นเหรอ?” หนิงจื้อหัวเราะอย่างน่ากลัว ค่อยๆ ก้าวไปหาฉีเป่ยเจี๋ย

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม แค่ปล่อยผมไปแล้วถ้ำนี้จะเป็นของคุณ ถ้าไม่รู้หนทางก็จะไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อใดก็ตามที่ผู้ใช้วิชามารเดินผ่านถ้ำ จะมีพลังที่ดึงพวกเขาเข้ามา จากนั้นคุณก็แค่ซุ่มรอให้เหยื่อติดกับ”

ฉีเป่ยเจี๋ยร้องขอความเมตตา

“น่าเสียดาย ผมรอไม่ไหวอีกแล้ว ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทำคือดูดซับปราณมรณะภายในตัวคุณเพื่อฟื้นฟูร่างกาย ผมเริ่มเบื่อร่างตาแก่นี่แล้ว ร่างเดิมของผมดูดีที่สุด”

หลังจากที่หนิงจื้อพูดจบ เขาก็พุ่งใส่ฉีเป่ยเจี๋ยทันที

ฉีเป่ยเจี๋ยไม่อาจหลบพ้น และเขาก็ถูกหนิงจื้อคว้าเข้าที่คอ

ฉีเป่ยเจี๋ยรู้สึกทุรนทุรายหายใจไม่ออกและนึกเสียใจ สิ่งที่เขาทำนั้นไม่ต่างจากการเดินเข้าถ้ำเสือ

ขณะที่ฉีเป่ยเจี๋ยกำลังจะตาย จู่ๆ ก็ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างได้ เขารีบพูดว่า “อย่าฆ่าผมเลย ถ้าอยากฟื้นฟูกายหยาบของคุณก็ต้องใช้ศิลาเทียนโหมว การใช้ศิลาเทียนโหมวฟื้นฟูร่างจะทำให้คุณแข็งแกร่งไร้เทียมทาน คุณเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสูงสุดแล้ว อีกไม่นานก็คงขึ้นไปถึงขั้นมหายาน เมื่อถึงตอนนั้นร่างที่คุณฟื้นฟูจะไม่สามารถทนต่อพลังมหาศาลของคุณได้ มีแต่ต้องใช้ศิลาเทียนโหมวฟื้นฟูร่างเท่านั้น ร่างของคุณจึงจะสามารถรับมือกับพลังที่แท้จริงของคุณได้…”

คำพูดของฉีเป่ยเจี๋ยทำให้หนิงจื้อชะงัก และเขาก็ปล่อยมือทันที

ฉีเป่ยเจี๋ยไอหนักหน่วง

“ศิลาเทียนโหมวคืออะไรกันแน่?” หนิงจื้อถาม