หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3631

สำนักวิญญาณปีศาจมีขนาดไม่ใหญ่มากนัก อาคารส่วนใหญ่สร้างจากหิน และกระทั่งทางเข้าก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร

ดูเหมือนว่าคนของสำนักวิญญาณปีศาจจะลำบากไม่น้อย เห็นได้ชัดว่าการใช้ชีวิตในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวนั้นยากกว่าอยู่ที่เชิงเขามาก

หากไม่ใช่เพราะต้องถูกเนรเทศและถูกเหยียดหยาม สำนักวิญญาณปีศาจก็คงไม่มาอยู่ที่ดินแดนอันโหดร้ายเช่นนี้

“คุณฉาง ในส่วนลึกของเขาเทียนโหมวนั้นกันดารกว่าที่เชิงเขามาก ต้องขออภัยด้วยถ้ามันดูไม่เจริญตา” เจียงอวี้เหลียนพูดอย่างกระอักกระอ่วน

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดว่า “คุณเจียงอวี้เหลียน ผู้บำเพ็ญเพียรอย่างเราควรให้ความสำคัญกับการบำเพ็ญเพียรเหนือสิ่งอื่นใด สิ่งอื่นๆ ไม่นานก็หายไปราวกับควันในสายลม”

ในเวลานั้น ที่ด้านนอกประตูสำนักวิญญาณปีศาจมีผู้บำเพ็ญเพียรหลายสิบคนกำลังรออยู่

เป็นไปได้ว่าพวกเขากำลังรอเจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยน

ศิษย์คนหนึ่งของสำนักวิญญาณปีศาจที่ร่างผอมเหมือนคนขาดสารอาหารพูดอย่างกังวล “เจิ้งเจี้ยน เจียงอวี้เหลียน ในที่สุดก็กลับมาแล้ว อาการของอาจารย์ไม่ค่อยดี หมอเทวดาหลิ่วเร่งเร้าให้เราตามหาพวกคุณ!”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนก็รีบไปที่ทางเข้าสำนักทันที “มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ฉันจะไปดูเดี๋ยวนี้!”

เมื่อเห็นคนอื่นๆ ตามไป เฉินผิงก็ตัดสินใจไปกับพวกเขาด้วย

ในขณะนั้นสำนักวิญญาณปีศาจตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายและไม่มีใครสนใจเฉินผิง

ส่วนเฉินผิงนั้นได้แต่เดินตามหลังเจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนไป ท้ายที่สุดแล้วเขาไม่คุ้นเคยกับที่แห่งนี้ คงเดินเตร่ไปรอบๆ ไม่ได้

เฉินผิงเดินตามทั้งสองคนเข้าไปในห้องที่กว้างขึ้นเล็กน้อย ซึ่งเขาเห็นชายชราผมขาวนอนอยู่บนเตียง

ใบหน้าของชายชราดูโรยรา ลมหายใจของเขาแผ่วเบามาก และรัศมีภายในร่างกายของเขาแทบจะไม่เคลื่อนไหว!

เขาดูไม่เหมือนคนที่ป่วยจากโรคภัย แต่เหมือนคนใกล้หมดอายุขัยมากกว่า

“อาจารย์! อาจารย์!”

เจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนรีบไปที่ข้างเตียง น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาจควบคุม

ที่อีกด้านของเตียง ชายวัยกลางคนร่างค่อนข้างท้วมชะงักเมื่อเห็นเจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยน