“คุณเฉิน เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ?” เมื่อเจ่อเยี่ยนเห็นเฉินผิงมีท่าทางเป็นเช่นนี้ เขาก็เอ่ยถามขึ้นมา
เฉินผิงกวาดสายตามองไปรอบๆ ถ้ำแล้วพูดว่า “ดูเหมือนจะมีวงแหวนอาคมอยู่ภายในถ้ำแห่งนี้ ต่อให้สำแดงของวิเศษกาลเวลาไปก็เปล่าประโยชน์”
“ไม่มีวี่แววของอักขระอาคมอยู่ที่นี่ เช่นนั้นจะมีวงแหวนอาคมได้ยังไงกัน?” เจ่อเยี่ยนเองก็กวาดสายตามองไปรอบๆ เช่นกัน
เฉินผิงเองก็รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่พบวงแหวนอาคมใดๆ เลย แต่ขณะที่สำแดงของวิเศษกาลเวลาก็เห็นได้ชัดว่าได้เริ่มย้อนเวลาแล้ว เพียงแต่ถูกลำแสงสีทองสายหนึ่งขวางกั้นเอาไว้
เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างภายในถ้ำเปล่งแสงสีทองออกมา ตอนนี้นอกเหนือไปจากเฉินผิงและคนอื่นๆ ก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตสักตนอยู่ในถ้ำ นอกจากวงแหวนอาคม เฉินผิงก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว
แต่ไม่มีอักขระอาคมสลักอยู่แถวนี้เลย เช่นนั้นวงแหวนอาคมก่อกำเนิดขึ้นมาได้อย่างไรกัน?
เฉินผิงรู้สึกสับสนงุนงงอย่างถึงที่สุด
เมื่อเจ่อเยี่ยนสังเกตเห็นตัวอักษรแปลกประหลาดบนผนังหินโดยรอบก็ร้องอุทานด้วยความตกตะลึงว่า “คุณเฉิน เคล็ดวิชาที่สลักอยู่บนผนังหินแห่งนี้ช่างล้ำหน้านัก ดูเหมือนว่าจะมิใช่เคล็ดวิชาของอาณาจักรนิรันดร์แต่อย่างใด”
เฉินผิงจึงพูดว่า “เทพมารน่าจะเป็นผู้สลักเคล็ดวิชาเหล่านี้ ไม่ใช่ร่ำลือกันว่าจ้าวมารถูกสะกดเอาไว้ใต้ภูเขาเทียนโหมวรึไง? บางทีเขาน่าจะเป็นสลักเอาไว้ก็ได้ คุณก็ฉวยโอกาสจดเคล็ดวิชาพวกนี้ไปแล้วเอาไปฝึกฝน พลังของคุณย่อมต้องรุดหน้าอย่างก้าวกระโดดเป็นแน่”
แท้ที่จริงแล้ว เฉินผิงก็ไม่รู้ว่าเคล็ดวิชาพวกนี้มาจากที่ไหน นั่นเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น
“ถ้าผมเข้าใจเคล็ดวิชาพวกนี้ได้สักอย่างก็นับว่าประสบผลสำเร็จอย่างน่าเหลือเชื่อแล้ว ผมไม่กล้าคาดหวังว่าจะเรียนรู้ได้ทั้งหมดหรอก” เจ่อเยี่ยนพูดแล้วนั่งลงขัดสมาธิ จากนั้นก็เพ่งจิตไปที่ผนังหินแล้วดูให้ละเอียดถี่ถ้วน
เฉินผิงกวาดสายตามองเคล็ดวิชาที่สลักอยู่รอบผนังหิน ไม่นานก็พบว่าท่ามกลางเคล็ดวิชาพวกนั้น มีอักษรบางตัวที่สลักเอาไว้ส่องประกายจางๆ อย่างคาดไม่ถึง
“เจ่อเยี่ยน คุณเห็นตัวอักษรที่เปล่งประกายท่ามกลางเคล็ดวิชาพวกนี้หรือเปล่า?” เฉินผิงรีบไต่ถาม
“ไม่ครับ ผมไม่เห็นอะไรเลย” เจ่อเยี่ยนส่ายหน้า
เฉินผิงขมวดคิ้วแล้วเริ่มสังเกตดูเคล็ดวิชาอีกครั้ง อันที่จริงแล้วมีตัวอักษรส่องประกายแสงเจิดจ้าเป็นคำอยู่ในวงแหวนอาคม
เฉินผิงค่อยๆ หลับตาลงแล้วปลุกกระตุ้นปราณสัมผัส ต่อมาทัศนียภาพทั่วทั้งถ้ำก็พลันปรากฏขึ้นภายในทะเลจิตสำนึก
อักขระอาคม ที่แท้ตัวอักษรที่เปล่งประกายแสงพวกนี้ก็คืออักขระอาคมจริงๆ ด้วย! เฉินผิงรู้สึกตกตะลึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...