หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3647

“คุณเฉิน เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ?” เมื่อเจ่อเยี่ยนเห็นเฉินผิงมีท่าทางเป็นเช่นนี้ เขาก็เอ่ยถามขึ้นมา

เฉินผิงกวาดสายตามองไปรอบๆ ถ้ำแล้วพูดว่า “ดูเหมือนจะมีวงแหวนอาคมอยู่ภายในถ้ำแห่งนี้ ต่อให้สำแดงของวิเศษกาลเวลาไปก็เปล่าประโยชน์”

“ไม่มีวี่แววของอักขระอาคมอยู่ที่นี่ เช่นนั้นจะมีวงแหวนอาคมได้ยังไงกัน?” เจ่อเยี่ยนเองก็กวาดสายตามองไปรอบๆ เช่นกัน

เฉินผิงเองก็รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่พบวงแหวนอาคมใดๆ เลย แต่ขณะที่สำแดงของวิเศษกาลเวลาก็เห็นได้ชัดว่าได้เริ่มย้อนเวลาแล้ว เพียงแต่ถูกลำแสงสีทองสายหนึ่งขวางกั้นเอาไว้

เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างภายในถ้ำเปล่งแสงสีทองออกมา ตอนนี้นอกเหนือไปจากเฉินผิงและคนอื่นๆ ก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตสักตนอยู่ในถ้ำ นอกจากวงแหวนอาคม เฉินผิงก็นึกอะไรไม่ออกแล้ว

แต่ไม่มีอักขระอาคมสลักอยู่แถวนี้เลย เช่นนั้นวงแหวนอาคมก่อกำเนิดขึ้นมาได้อย่างไรกัน?

เฉินผิงรู้สึกสับสนงุนงงอย่างถึงที่สุด

เมื่อเจ่อเยี่ยนสังเกตเห็นตัวอักษรแปลกประหลาดบนผนังหินโดยรอบก็ร้องอุทานด้วยความตกตะลึงว่า “คุณเฉิน เคล็ดวิชาที่สลักอยู่บนผนังหินแห่งนี้ช่างล้ำหน้านัก ดูเหมือนว่าจะมิใช่เคล็ดวิชาของอาณาจักรนิรันดร์แต่อย่างใด”

เฉินผิงจึงพูดว่า “เทพมารน่าจะเป็นผู้สลักเคล็ดวิชาเหล่านี้ ไม่ใช่ร่ำลือกันว่าจ้าวมารถูกสะกดเอาไว้ใต้ภูเขาเทียนโหมวรึไง? บางทีเขาน่าจะเป็นสลักเอาไว้ก็ได้ คุณก็ฉวยโอกาสจดเคล็ดวิชาพวกนี้ไปแล้วเอาไปฝึกฝน พลังของคุณย่อมต้องรุดหน้าอย่างก้าวกระโดดเป็นแน่”

แท้ที่จริงแล้ว เฉินผิงก็ไม่รู้ว่าเคล็ดวิชาพวกนี้มาจากที่ไหน นั่นเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น

“ถ้าผมเข้าใจเคล็ดวิชาพวกนี้ได้สักอย่างก็นับว่าประสบผลสำเร็จอย่างน่าเหลือเชื่อแล้ว ผมไม่กล้าคาดหวังว่าจะเรียนรู้ได้ทั้งหมดหรอก” เจ่อเยี่ยนพูดแล้วนั่งลงขัดสมาธิ จากนั้นก็เพ่งจิตไปที่ผนังหินแล้วดูให้ละเอียดถี่ถ้วน

เฉินผิงกวาดสายตามองเคล็ดวิชาที่สลักอยู่รอบผนังหิน ไม่นานก็พบว่าท่ามกลางเคล็ดวิชาพวกนั้น มีอักษรบางตัวที่สลักเอาไว้ส่องประกายจางๆ อย่างคาดไม่ถึง

“เจ่อเยี่ยน คุณเห็นตัวอักษรที่เปล่งประกายท่ามกลางเคล็ดวิชาพวกนี้หรือเปล่า?” เฉินผิงรีบไต่ถาม

“ไม่ครับ ผมไม่เห็นอะไรเลย” เจ่อเยี่ยนส่ายหน้า

เฉินผิงขมวดคิ้วแล้วเริ่มสังเกตดูเคล็ดวิชาอีกครั้ง อันที่จริงแล้วมีตัวอักษรส่องประกายแสงเจิดจ้าเป็นคำอยู่ในวงแหวนอาคม

เฉินผิงค่อยๆ หลับตาลงแล้วปลุกกระตุ้นปราณสัมผัส ต่อมาทัศนียภาพทั่วทั้งถ้ำก็พลันปรากฏขึ้นภายในทะเลจิตสำนึก

อักขระอาคม ที่แท้ตัวอักษรที่เปล่งประกายแสงพวกนี้ก็คืออักขระอาคมจริงๆ ด้วย! เฉินผิงรู้สึกตกตะลึง

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเมื่อพลิกฝ่ามือ กระบี่พิฆาตมังกรก็ปรากฏอยู่ในมือ

หลังจากนั้น เฉินผิงก็ปลดปล่อยปราณกระบี่อันเฉียบคมเข้าฟาดฟันใส่สภาพยุ่งเหยิงโดยรอบ ในเมื่อหาตำแหน่งใจกลางวงแหวนอาคมไม่พบ ฉันก็จะใช้กำลังทำลายวงแหวนอาคมเสียเลย!

ตู้ม!

ปราณกระบี่พลันจมหายไปท่ามกลางสภาพยุ่งเหยิงทันที จากนั้นรัศมีแสงนับไม่ถ้วนก็ผุดขึ้นมาจากสภาพยุ่งเหยิงดังกล่าว

ในขณะเดียวกัน ลำแสงวิญญาณสีแดงชาดสายหนึ่งก็พลันพุ่งออกมาท่ามกลางสภาพยุ่งเหยิง ต่อมาค่อยแปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดที่กลืนกินเปลวเพลิงจนสิ้น

สัตว์ประหลาดไร้รูปลักษณ์แลดูโปร่งแสง ขณะที่เปลวเพลิงวูบไหวก็จะเห็นรูปร่างที่แท้จริงของสัตว์ประหลาด

สัตว์ประหลาดมีปากใหญ่โตและดวงตาทั้งคู่ก็แลดูแปลกพิกลอย่างน่าประหลาด

“มีสัตว์ประหลาดอยู่ภายในวงแหวนอาคมได้ยังไงกัน?” เฉินผิงขมวดคิ้ว