หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3648

สัตว์ประหลาดตนนี้ไร้รูปลักษณ์ เห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์ประหลาดวิญญาณ แต่สัตว์ประหลาดวิญญาณตนนี้ซ่อนตัวอยู่ภายในวงแหวนอาคมได้ยังไงกัน? เฉินผิงจึงถามสัตว์ประหลาดวิญญาณว่า “เจ้าทำอะไรน่ะ เจ้าซ่อนตัวอยู่ภายในวงแหวนอาคมเหรอ”

“เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรตัวเล็กๆ แท้ๆ กล้าดียังไงถึงมาตั้งคำถามกับข้า? ในเมื่อเจ้าบุกรุกเข้ามาในวงแหวนอาคม เจ้าก็จงทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ซะ” สัตว์ประหลาดวิญญาณพูดภาษามนุษย์ เพื่อแสดงให้ว่ามันไม่กลัวเฉินผิงเลยสักนิด!

เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชาแล้วเหวี่ยงกระบี่ไปข้างหลัง!

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดวิญญาณ เฉินผิงก่ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขารู้ว่าเพียงแค่สังหารสัตว์ประหลาดวิญญาณตนนั้นก็จะทำลายวงแหวนอาคมได้แล้ว!

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สัตว์ประหลาดวิญญาณก็อ้าปากกว้างแล้วเพลิงอัคคีสายหนึ่งก็พุ่งใส่เฉินผิงทันที!

เฉินผิงโบกมือก็ดับเพลิงอัคคีได้แล้ว!

ในขณะเดียวกัน กระบี่ของเฉินผิงก็ปะทะใส่สัตว์ประหลาดวิญญาณ!

สัตว์ประหลาดวิญญาณกลับไม่ได้หลบเลี่ยงหรือถอยหนี ดูเหมือนว่ามันจะต้านทานพลังโจมตีของเฉินผิงได้ การที่มันเป็นวิญญาณ พลังโจมตีของกระบี่เช่นนี้ย่อมทำอันตรายมันไม่ได้อยู่แล้ว!

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เฉินผิงค่อยๆ วาดกระบี่พิฆาตมังกรที่อยู่ในมือ ทันใดนั้นมันก็ลุกไหม้กลายเป็นเพลิงทมิฬ!

“ในเมื่อเจ้าเป็นร่างวิญญาณ การทำร้ายร่างกายย่อมไม่ส่งผลต่อเจ้า เช่นนั้นก็ลองลิ้มรสเพลิงปีศาจดูเป็นยังไงเล่า!” เพลิงอัคคีที่กำลังแก่งแย่งช่วงชิงกันอยู่บนกระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงกลายร่างเป็นมังกรเพลิง จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดวิญญาณ!

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สัตว์ประหลาดวิญญาณเพลิงก็พลันปรบมือตนเองทันที เปลวเพลิงสีแดงหลายสายพุ่งออกมาจากสภาพยุ่งเหยิงโดยรอบแล้วปะทะเข้ากับมังกรเพลิงของเฉินผิง!

ตู้ม!

พลังรุนแรงระลอกหนึ่งแกว่งไปมาทำให้สภาพยุ่งเหยิงโดยรอบพลันบิดเบี้ยว จากนั้นก็ดูดกลืนพลังที่กำลังผันแปรทั้งหมดไปทันที!

เฉินผิงตะลึงงัน เขาไม่คาดคิดเลยว่าวงแหวนอาคมก็สามารถดูดพลังได้ ช่างแปลกประหลาดนัก!

แต่ดูเหมือนว่าสัตว์ประหลาดวิญญาณจะไม่สะทกสะท้านกับความแปลกประหลาดสักนิด มันวาดมือไม้อีกครั้งแล้วส่งเปลวเพลิงสีแดงชาดทั้งห้าสายพุ่งเข้าไปหาเฉินผิง!

อากาศสั่นสะเทือน ณาบริเวณอันว่างเปล่ากึกก้องไปด้วยเสียงร้องโหยหวน!

เปลวเพลิงสีแดงชาดทั้งห้าสายลุกโหมแรงหาใดเปรียบ แต่เฉินผิงเพียงแค่ตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ และยังคงไม่ขยับเขยื้อน!

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้หลบเลี่ยงหรือถอยหนี สัตว์ประหลาดวิญญาณก็ยิ้มเยาะ “เจ้าบุ่มบ่ามเกินไปแล้ว!”

เปลวเพลิงรุนแรงแผ่ความร้อนที่สามารถหลอมทุกอย่างเข้าด้วยกันได้!

สัตว์ประหลาดวิญญาณถูกเปลวเพลิงกลืนกินจนสิ้นแล้วลอบขึ้นกลางอากาศ!

“เปลวเพลิงอันไร้ที่สิ้นสุดเช่นนี้ ต่อให้เจ้าเข้าใจถึงจุติเพลิง ก็อย่าฝันว่าจะดูดกลืนพวกมันให้เกลี้ยงเลย” สัตว์ประหลาดวิญญาณยกยิ้มเย็นชา

ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ภายใต้เปลวเพลิงดังกล่าวล้วนถูกทำลายสิ้น นับประสาอะไรกับผู้บำเพ็ญเพียรอย่างเฉินผิงด้วยเล่า!

เปลวเพลิงค่อยๆ สลายไปพร้อมกับร่างกายของเฉินผิงที่อันตรธานหายไปกลางอากาศเช่นเดียวกัน!

ภายในมิติอันแสนยุ่งเหยิงของวงแหวนอาคม มีเพียงสัตว์ประหลาดวิญญาณที่กำลังหัวเราะด้วยความพึงพอใจใจตนเอง!

แต่ไม่นานก็มีน้ำเสียงหนึ่งที่ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของสัตว์ประหลาดวิญญาณต้องแข็งทื่อ!

“เจ้าหัวเราะเร็วไปหน่อยหรือเปล่า?” เฉินผิงค่อยๆ เอ่ยขึ้นจากด้านหลังของสัตว์ประหลาดวิญญาณ!

สัตว์ประหลาดวิญญาณหันหลังกลับไปแล้วให้รู้สึกตื่นตกใจขึ้นมาทันที ที่แท้ก็เป็นเฉินผิงที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังมันโดยไร้ซึ่งรอยขีดข่วน ทั้งยังไม่มีร่องรอยถูกไฟเผาสักแห่ง!