สัตว์ประหลาดตนนี้ไร้รูปลักษณ์ เห็นได้ชัดว่าเป็นสัตว์ประหลาดวิญญาณ แต่สัตว์ประหลาดวิญญาณตนนี้ซ่อนตัวอยู่ภายในวงแหวนอาคมได้ยังไงกัน? เฉินผิงจึงถามสัตว์ประหลาดวิญญาณว่า “เจ้าทำอะไรน่ะ เจ้าซ่อนตัวอยู่ภายในวงแหวนอาคมเหรอ”
“เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรตัวเล็กๆ แท้ๆ กล้าดียังไงถึงมาตั้งคำถามกับข้า? ในเมื่อเจ้าบุกรุกเข้ามาในวงแหวนอาคม เจ้าก็จงทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ซะ” สัตว์ประหลาดวิญญาณพูดภาษามนุษย์ เพื่อแสดงให้ว่ามันไม่กลัวเฉินผิงเลยสักนิด!
เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชาแล้วเหวี่ยงกระบี่ไปข้างหลัง!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดวิญญาณ เฉินผิงก่ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขารู้ว่าเพียงแค่สังหารสัตว์ประหลาดวิญญาณตนนั้นก็จะทำลายวงแหวนอาคมได้แล้ว!
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สัตว์ประหลาดวิญญาณก็อ้าปากกว้างแล้วเพลิงอัคคีสายหนึ่งก็พุ่งใส่เฉินผิงทันที!
เฉินผิงโบกมือก็ดับเพลิงอัคคีได้แล้ว!
ในขณะเดียวกัน กระบี่ของเฉินผิงก็ปะทะใส่สัตว์ประหลาดวิญญาณ!
สัตว์ประหลาดวิญญาณกลับไม่ได้หลบเลี่ยงหรือถอยหนี ดูเหมือนว่ามันจะต้านทานพลังโจมตีของเฉินผิงได้ การที่มันเป็นวิญญาณ พลังโจมตีของกระบี่เช่นนี้ย่อมทำอันตรายมันไม่ได้อยู่แล้ว!
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เฉินผิงค่อยๆ วาดกระบี่พิฆาตมังกรที่อยู่ในมือ ทันใดนั้นมันก็ลุกไหม้กลายเป็นเพลิงทมิฬ!
“ในเมื่อเจ้าเป็นร่างวิญญาณ การทำร้ายร่างกายย่อมไม่ส่งผลต่อเจ้า เช่นนั้นก็ลองลิ้มรสเพลิงปีศาจดูเป็นยังไงเล่า!” เพลิงอัคคีที่กำลังแก่งแย่งช่วงชิงกันอยู่บนกระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงกลายร่างเป็นมังกรเพลิง จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดวิญญาณ!
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สัตว์ประหลาดวิญญาณเพลิงก็พลันปรบมือตนเองทันที เปลวเพลิงสีแดงหลายสายพุ่งออกมาจากสภาพยุ่งเหยิงโดยรอบแล้วปะทะเข้ากับมังกรเพลิงของเฉินผิง!
ตู้ม!
พลังรุนแรงระลอกหนึ่งแกว่งไปมาทำให้สภาพยุ่งเหยิงโดยรอบพลันบิดเบี้ยว จากนั้นก็ดูดกลืนพลังที่กำลังผันแปรทั้งหมดไปทันที!
เฉินผิงตะลึงงัน เขาไม่คาดคิดเลยว่าวงแหวนอาคมก็สามารถดูดพลังได้ ช่างแปลกประหลาดนัก!
แต่ดูเหมือนว่าสัตว์ประหลาดวิญญาณจะไม่สะทกสะท้านกับความแปลกประหลาดสักนิด มันวาดมือไม้อีกครั้งแล้วส่งเปลวเพลิงสีแดงชาดทั้งห้าสายพุ่งเข้าไปหาเฉินผิง!
อากาศสั่นสะเทือน ณาบริเวณอันว่างเปล่ากึกก้องไปด้วยเสียงร้องโหยหวน!
เปลวเพลิงสีแดงชาดทั้งห้าสายลุกโหมแรงหาใดเปรียบ แต่เฉินผิงเพียงแค่ตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ และยังคงไม่ขยับเขยื้อน!
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้หลบเลี่ยงหรือถอยหนี สัตว์ประหลาดวิญญาณก็ยิ้มเยาะ “เจ้าบุ่มบ่ามเกินไปแล้ว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...