หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3649

“เจ้า... เจ้า...” เปลวเพลิงสีแดงชาดวูบไหวอยู่ทั่วร่างของสัตว์ประหลาดวิญญาณ สีหน้าของมันเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ “เจ้ายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน...”

“ทำไมถึงจะเป็นไปไม่ได้เล่า? เปลวเพลิงเล็กๆ ของเจ้าไม่พออุดซอกฟันของข้าเสียด้วยซ้ำไป ถ้าเจ้ามีปัญญาล่ะก็เรียกเพลิงอัคคีออกมาอีกสิ!” เฉินผิงเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีทะนงตน!

จุติภูมิของเขาไม่น้อยไปกว่าดาราจักร แม้แต่จุติเพลิงของเขาก็ยังเป็นดวงดาว!

เฉินผิงรู้สึกขบขันที่สัตว์ประหลาดวิญญาณคิดว่าเปลวเพลิงอันแสนจะน้อยนิดสามรถทำให้จุติภูมิของเขาระเบิดได้

สัตว์ประหลาดวิญญาณหน้าตาเหยเก ร่างของมันถอยหลังกลับไม่หยุดหย่อน!

เมื่อเฉินผิงเห็นสัตว์ประหลาดวิญญาณพยายามที่จะหลบหนี เขาก็รีบชักกระบี่พิฆาตมังกรออกจากฝัก จากนั้นเพลิงอัคคีขนาดมหึมาระลอกหนึ่งก็ตีวงล้อมแล้วตลบม้วนเข้ามา!

“ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสของเพลิงทมิฬ...” เฉินผิงแผดเสียงร้องแล้วเปลวเพลิงก็กลืนกินร่างของสัตว์ประหลาดวิญญาณทันที!

สัตว์ประหลาดวิญญาณคำรามเสียงดังแสบแก้วหู ตามมาด้วยแรงสั่นสะเทือนรุนแรงที่สั่นคลอนอาณาบริเวณอันยุ่งเหยิงโดยรอบ!

ประกอบกับพลังดูดอันมหาศาล ทำให้ร่างของเฉินผิงพลันถูกลากเข้าสู่ความมืดทันที!

เมื่อแสงสว่างกลับคืนมา เฉินผิงก็พบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในถ้ำอีกครั้ง!

แต่ถ้ำก็ไร้วี่แววของเจ่อเยี่ยนและคนอื่นๆ เคล็ดวิชาที่เคยสลักเอาไว้บนผนังถ้ำก็ไม่อยู่ตรงนั้นอีกต่อไปแล้ว!

เฉินผิงรู้สึกค่อนข้างสับสนพลางสำรวจไปรอบตัวไม่หยุดหย่อน! “เป็นแค่ผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากแท้ๆ แต่กลับมีดาราจักรของจุติภูมิ ยากนัก ช่างพบได้ยากนัก...”

เสียงแผ่วเบาราวกับลอยมาจากขอบฟ้า!

“เจ้าเป็นผู้ใดกัน?” เฉินผิงพลันตื่นตกใจแล้วถามเสียงดังลั่น!

“ข้าเป็นใครน่ะเหรอ?” น้ำเสียงฉายแววสับสนราวกับว่ากำลังตั้งคำถามกับตนเอง!

“ข้าเป็นใคร ข้ามาจากที่ไหน ข้ามาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ทำไมกัน?”

เสียงดังก้องไปทั่วทั้งถ้ำ!