หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3650

“ตอนนี้พลังฝึกบำเพ็ญฌานของเจ้าอยู่ขั้นไหนแล้ว?” เฉินผิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย!

“ข้าไม่รู้เลย!” ชายชราส่ายหน้า

“อย่างน้อยเจ้าก็น่าจะรู้ชื่อตัวเองอยู่ใช่ไหม?” เฉินผิงยังคงถามต่อไป

“ข้าไม่รู้...” ชายชรายังคงส่ายหน้าต่อไป

“เช่นนั้นเจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง?”

“ข้าจำอะไรไม่ได้เลย สิ่งที่ข้ารู้ก็คือข้าต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้!” ชายชรากล่าวขึ้นมา

“ในเมื่อเจ้าไม่รู้อะไรเลย ข้าเกรงว่าคงช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ ทำไมเจ้าต้องขังข้าเอาไว้ภายในวงแหวนอาคมแห่งนี้ด้วยล่ะ?” เฉินผิงไม่เข้าใจสาเหตุที่ทำให้ชายชรากักขังเขาไว้ในวงแหวนอาคมเอาเสียเลย!

มีเพียงเฉินผิงที่มองเห็นวงแหวนอาคมที่ซ่อนอยู่เคล็ดวิชา เห็นได้ชัดว่าชายชราเจตนาทำเรื่องดังกล่าว!

“แน่นอนว่าเป็นเพราะร่างกายของเจ้า” เขาเอ่ยขึ้น “ร่างกายของเจ้าทำให้ข้าสนใจยิ่งนัก บางทีถ้าหากข้ายึดครองร่างของเจ้ามาเป็นของตัวเอง ข้าอาจจะหนีไปจากที่นี่ได้!”

หลังจากชายชราพูดจบ เขาก็มองเฉินผิงด้วยสายตาโลภโมโทสัน!

“เจ้าบอกว่าคิดจะยึดร่างของข้า แต่ข้าไม่ตกลงหรอก ข้าช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่แล้วจะได้ประโยชน์อะไรเล่า?” เฉินผิงรู้ว่าถึงแม้ตัวตนของชายชราผู้นี้จะไม่แน่ชัด แต่เขาย่อมต้องเป็นจ้าวมารผู้ยิ่งใหญ่ที่ถูกอาณาจักรแดนสรวงผนึกเอาไว้โดยไม่ต้องสงสัย

บางทีอาจจะได้ผลประโยชน์อะไรจากคนผู้นั้นบ้างก็ได้

“ประโยชน์งั้นรึ?” ชายชราตะลึงงันพลางเอ่ยด้วยแววขุ่นเคืองว่า “เจ้าคิดจะต่อรองกับข้างั้นเหรอ? ข้าไม่ได้กำลังขอร้องเจ้า ต่อให้ข้าเหลือเพียงเสี้ยววิญญาณทั้งยังถูกโซ่ตรวนพันธนาการเอาไว้ แต่การควบคุมร่างของเจ้าก็เป็นเรื่องง่ายราวกับพลิกฝ่ามือ...”

“จริงเหรอ?” เฉินผิงแค่นเสียงเย็นชา เพราะไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย!

ฟิ้ว!

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ชายชราก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ ร่างของเขาแผ่พลังสีฟ้าอ่อนซึ่งโอบล้อมเขาไว้ สกัดกั้นลำแสงสีทองไม่ให้มาถึงตัวเขาได้เป็นผลสำเร็จ!

ทันใดนั้นทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงก็กลายสภาพเป็นสนามรบที่พลังทั้งสองสายปะทะกันไม่หยุดยั้ง สิ่งนั้นทำให้เฉินผิงถึงกับต้องขมวดคิ้ว เพราะประสบความเจ็บปวดมากเสียจนอยากตายเสียให้ได้!

โชคดีที่เจ่อเยี่ยนสร้างกายเนื้อของตนเองและออกไปจากทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงแล้ว มิฉะนั้นแรงปะทะอันน่าพรั่นพรึงของพลังดังกล่าวคงได้ฉีกทึ้งเสี้ยววิญญาณของเจ่อเยี่ยนเป็นชิ้นๆ โดยไม่ต้องสงสัยเลย!

“เจ้าหนุ่ม ปราณสัมผัสของเจ้ายิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งชื่นชอบเจ้ามากเท่านั้น ดูเหมือนว่าการรอคอยนับพันปีของข้าจะไม่เสียเปล่าแล้วจริงๆ!” เมื่อเผชิญกับการโจมตีของแสงสีทองอันเหลือคณานับของเฉินผิง ชายชราก็ถึงกับหัวเราะลั่น!

เมื่อเฉินผิงออกแรงสุดกำลัง ทะเลจิตสำนึกภายในตัวเขาก็กระเพื่อมไหวไม่หยุดหย่อน แต่เขากลับไม่สามารถสร้างความเสียหายให้แก่ชายชราได้แม้แต่น้อย!

ทั้งที่รู้ว่าชายชราเป็นเพียงแค่เสี้ยววิญญาณที่ยังคงถูกโซ่ตรวนพันธนาการเอาไว้ แต่เขากลับมีพลังปราณสัมผัสอันมหาศาลเช่นนั้นได้ ซึ่งทำให้พลังโจมตีในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงทะเลจิตสำนึกเปล่าประโยชน์อย่างถึงที่สุด!

ชายชราหัวเราะลั่นแล้วพลังสีฟ้าอ่อนก็เริ่มแผ่ออกจากร่างของเขา จากนั้นแสงสีทองภายในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงก็ค่อยๆ จมหายไปทีละนิดๆ!