หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3651

แววตาของเฉินผิงค่อยๆ หม่นแสงลง ทั่วทั้งร่างเริ่มที่จะถูกชายชราควบคุมเอาไว้!

ขณะที่ดูเหมือนว่าชายชรากำลังจะยึดครองทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง จู่ๆ ก็บังเกิดแรงระเบิด!

แสงโชติช่วงพลันปะทุขึ้นมาจากทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง ทลายพลังสีฟ้าอ่อนของชายชราจนแตกเป็นเสี่ยงๆ ทันที!

เมื่อชายชราถูกรัศมีแสงครอบงำ แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด!

“นะ... นี่มันอะไรกัน?” ชายชราจ้องมองรัศมีแสงตรงหน้าด้วยสายตาตื่นตะลึง!

ขณะที่ประกายแสงค่อยๆ จางหายไป ชายชราก็พบว่ามีตำราม้วนหนึ่งอยู่ท่ามกลางตำรามากมายของเฉินผิง บนนั้นมีตัวอักษรเคลือบทองสี่คำเขียนเอาไว้ว่า คัมภีร์ทองต้าหลัว!

“ปะ... เป็นได้ยังไงกัน? มีคัมภีร์ทองต้าหลัวอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเจ้าได้ยังไงกัน?” ชายชรารู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที!

ถึงแม้ว่าเขาจะสูญเสียความทรงจำ แต่สำหรับเขาแล้ว รัศมีแสงที่คัมภีร์ทองต้าหลัวแผ่ออกมาช่างแสนคุ้นเคยอย่างน่าเหลือเชื่อ เป็นพลังที่มีอยู่เพียงแค่ในอาณาจักรแดนสรวงเท่านั้น

เมื่อรู้ว่าชายชราหวาดกลัวคัมภีร์ทองต้าหลัว เฉินผิงก็ควบคุมปราณสัมผัสเพื่อทำให้คัมภีร์ทองต้าหลัวค่อยๆ เปิดออก!

เมื่อคัมภีร์ทองต้าหลัวเปิดออก ลำแสงสายหนึ่งก็สาดส่องมาที่ชายชรา!

ชายชราส่งเสียงร้องด้วยความตะลึงพรึงเพริศ จากนั้นพลังในร่างของเขาก็อันตรธานหายไปทันทีแล้วคนก็ขดตัวเป็นก้อนกลม!

“อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้าเลย ข้าไม่กล้าชิงร่างของเจ้าอีกแล้ว...” ชายชราเริ่มที่จะวิงวอนขอความเมตตา!

เสี้ยววิญญาณของเขาดิ้นรนกระเสือกกระสนเพื่อให้รอดชีวิตมานับพันปี เพียงเพราะหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้เห็นแสงตะวันอีกครั้ง!

คาดไม่ถึงเลยว่าหลังจากผ่านมาเนิ่นนานถึงเพียงนั้น ในที่สุดเขาก็ได้พบร่างที่สามารถรองรับตนได้ ทว่ากลับต้องเผชิญปัญหาเข้าแล้ว!

เขาไม่นึกเลยว่าภายในทะเลจิตสำนึกของผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยาก จะมีคัมภีร์ทองต้าหลัวอยู่จริงๆ!

เมื่อเห็นสภาพของชายชราแล้ว เฉินผิงก็ปิดคัมภีร์ทองต้าหลัว เมื่อแสงสีทองหายวับไป ในที่สุดชายชราก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“แน่นอนว่าข้าย่อมไม่เหมือนกับเจ้า ข้าเป็นคนที่รักษาคำพูดของตนเอง!” เฉินผิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา!

คำพูดนี้ทำเอาชายชราถึงกับละอายใจเสียจนหน้าตาแดงก่ำ พาลให้เขาพูดไม่ออกไปโดยสิ้นเชิง!

“คุณเฉิน คุณเฉิน...” ทันใดนั้นเสียงของเจ่อเยี่ยนก็ดังเข้ามาในหูของเฉินผิง!

เฉินผิงสีหน้าตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็เห็นเจ่อเยี่ยนอยู่ข้างๆ และเคล็ดวิชาต่างๆ ที่สลักอยู่บนผนังหิน!

อีกด้านหนึ่ง เจิ้งเจี้ยนกับเจียงอวี้เหลียนก็ใช้หินที่อยู่ภายในถ้ำเพื่อสร้างหลุมฝังศพให้เหล่าศิษย์น้องที่ล้มตายไป!

แม้จะอยู่ภายในถ้ำ พวกเขาก็ไม่คิดจะทิ้งศพของเหล่าศิษย์น้องเอาไว้ตรงนี้!

เฉินผิงมองถ้ำที่กลับคืนสู่สภาพปกติ จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เจ่อเยี่ยน เมื่อสักครู่นี้ผมได้ออกไปจากถ้ำหรือเปล่า?”

“เปล่าครับ ไม่ได้ออกไปจากถ้ำเลย คุณยืนอยู่ตรงนี้โดยไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่นิ้วเดียว ผมพบว่าออกจะดูแปลกๆ อยู่บ้าง ผมก็เลยเรียกคุณไปสักสองสามครั้ง!” เจ่อเยี่ยนกล่าวขึ้นมา!