หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3652

“หรือว่าเรื่องทั้งหมดจะเป็นภาพลวงตากันนะ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว จากนั้นสติของเขาก็พลันจมลงสู่ทะเลจิตสำนึกทันที!

เมื่อเขาเห็นชายชรา เขาก็รู้ว่าสิ่งที่เขาประสบพบเจอมาไม่ใช่ภาพลวงตาเลยสักนิด

“คุณเฉิน ภาพลวงตาที่คุณว่าหมายถึงอะไรงั้นเหรอครับ? ผมเพิ่งจะฝึกฝนเคล็ดวิชาที่สลักลงบนผนังหิน แต่ผมกลับรู้สึกว่าเคล็ดวิชาพวกนี้ช่างพิเศษมากจริงๆ บางแห่งก็ดูเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย คุณเฉิน คุณช่วยอธิบายให้ผมฟังได้ไหมครับ?” เจ่อเยี่ยนหันไปขอคำชี้แนะจากเฉินผิง

“คัดลอกเคล็ดวิชาพวกนี้ไปก่อน เดี๋ยวผมจะอธิบายให้คุณฟังทีหลัง!” เฉินผิงสั่งเจ่อเยี่ยนให้คัดลอกเคล็ดวิชาจากผนังหิน!

จากนั้นเขาก็เหลือบมองมาที่เจียงอวี้เหลียนกับเจิ้งเจี้ยนที่กำลังสร้างหลุมฝังศพให้เหล่าศิษย์น้องที่ล้มตายไปแล้วบอกพวกเขาว่า “คนตายไม่อาจฟื้นคืน ในเมื่อพวกเขาตายไปแล้ว ต่อให้สร้างหลุมฝังศพก็เปล่าประโยชน์ เพื่อป้องกันไม่ให้ศพของพวกเขากลายเป็นอาหารของสัตว์ป่า มิสู้เผาศพพวกเขาไปเลยเสียดีกว่า!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง ทั้งเจิ้งเจี้ยนกับเจียงอวี้เหลียนต่างก็หยุดมือลง!

หากจะสร้างหลุมฝังศพจากหินให้แก่เหล่าศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจหลายสิบคน คงต้องใช้เวลาอยู่มาก!

ทั้งสองคนไม่พูดอะไร ส่วนเฉินผิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็จุดเพลิงปีศาจขึ้นมาแล้วเผาศพของเหล่าศิษย์สำนักวิญญาณปีศาจ!

แม้แต่ศพของหนิงไฉ่เฉินก็ถูกเฉินผิงเผาไปด้วย แทนที่จะปล่อยให้ค่อยๆ เน่าเปื่อยผุพังไป มิสู้ใช้ไฟเผาไปเลยเสียดีกว่า!

หลังจากจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจ่อเยี่ยนเองก็คัดลอกเคล็ดวิชารอบผนังหินเช่นกัน!

เฉินผิงพาพวกเขาออกไปจากถ้ำกลืนปีศาจ!

ขณะที่เฉินผิงและทุกคนก้าวออกมาจากถ้ำกลืนปีศาจ ทั่วทั้งถ้ำพลันถล่มลงมาทันที!

ทันใดนั้น ถ้ำกลืนปีศาจก็จมหายไปไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย!

ขณะที่เจียงอวี้เหลียนและคนอื่นๆ เห็นถ้ำกลืนปีศาจพังถล่มลงมา พวกเขาต่างรู้สึกตกตะลึงสุดขีด!

เจ่อเยี่ยนหันไปถามเฉินผิงว่า “คุณเฉิน คุณพบอะไรในถ้ำกลืนปีศาจหรือเปล่า? นอกเหนือไปจากเคล็ดวิชาต่างๆ บนผนังหิน ดูเหมือนว่าจะไม่มีสมบัติอะไรเลย”

“การเดินทางครั้งนี้ไม่เสียเที่ยวหรอก...” เฉินผิงยิ้มจางๆ

เขาได้เสี้ยววิญญาณของชายชราที่ล้ำค่าเหนือกว่าสมบัติชิ้นใดมาเสียอีก!

เมื่อสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินผิง เจ้าสำนักเจียงเองก็ยิ้มตอบ “คุณเฉิน คุณหมายถึงเสี้ยววิญญาณที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นในทะเลจิตสำนึกของคุณใช่ไหมล่ะ?”

เฉินผิงตะลึงงันแล้วมองเจ้าสำนักเจียงด้วยสายตาตกตะลึง!

เขายังไม่ได้เล่าเรื่องเสี้ยววิญญาณให้เจ้าสำนักเจียงฟัง แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะมองออกแล้ว!

แท้ที่จริงแล้ว การค้นคว้าเรื่องวิญญาณของเจ้าสำนักเจียงมาถึงขั้นสูงสุดแล้ว!

เฉินผิงยิ้มกระอักกระอ่วนพลางกล่าวว่า “เจ้าสำนักเจียง ผมไม่ขอปิดบังคุณก็แล้วกัน ที่จริงผมช่วยเหลือเสี้ยววิญญาณดวงหนึ่งมาจากถ้ำกลืนปีศาจ และตอนนี้ก็อยู่ในทะเลจิตสำนึกของผมแล้วด้วย”

เมื่อเห็นเฉินผิงยอมรับ เจ้าสำนักเจียงจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า “คุณเฉิน ถ้ำกลืนปีศาจแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น ผมคิดว่าเสี้ยววิญญาณที่อยู่ข้างในคงจะไม่ธรรมดาสามัญเป็นแน่ คุณทราบหรือเปล่าว่าน่าจะเป็นเสี้ยววิญญาณของจ้าวมารตนไหน?”

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เสี้ยววิญญาณดวงนี้สูญเสียความทรงจำไปจึงไม่ทราบว่าตนเองเป็นใครอีกต่อไป เพราะฉะนั้นผมจึงอยากจะขอความช่วยเหลือจากเจ้าสำนักเจียง เผื่อว่าผมจะสามารถช่วยเสี้ยววิญญาณดวงนี้ฟื้นความทรงจำกลับมาได้ เมื่อความทรงจำกลับคืนมา บางทีพวกเราอาจจะได้ทราบเรื่องราวที่ไม่เคยได้ยินอีกหลายเรื่องจากเสี้ยววิญญาณดวงนี้ก็ได้”

เฉินผิงอยากให้เจ้าสำนักเจียงช่วยฟื้นความทรงจำให้เสี้ยววิญญาณของชายชรา