“ผู้เฒ่าหลิว เป็นยังไงบ้าง ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วบอกว่าเขาจะปรุงยาได้เมื่อไร”
เมื่อเห็นว่าพ่อบ้านกลับมา เจี่ยงเจิ้งจงก็รีบถามทันที
“คุณท่าน ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วบอกว่าเมื่อใดที่เราเตรียมเครื่องยาสมุนไพรทั้งหมดสำหรับหุบเขาเสวียนเยว่เสร็จ เขาจะพร้อมปรุงยาเมื่อนั้น”
พ่อบ้านผู้เฒ่าหลิวตอบกลับ
“ให้ตายเถอะ เจ้าหมอนี่ระวังตัวมากเลยสินะ” เจี่ยงเจิ้งจงอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา แล้วพูดกับพ่อบ้านผู้เฒ่าหลิวต่อว่า “เตรียมเครื่องยาสมุนไพรไปถึงไหนแล้ว”
“คุณท่าน สิ่งที่หุบเขาเสวียนเยว่ต้องการคือวัตถุดิบยาที่มีอายุมากกว่าร้อยปี และราคาสูงมาก ผมเจรจากับตำหนักยาหลายครั้ง ไม่สามารถต่อรองราคาได้เลย เครื่องยาสมุนไพรชุดนี้อาจมีราคาหลายหมื่นล้านดอลลาร์”
พ่อบ้านผู้เฒ่าหลิวตอบด้วยสีหน้าลำบากใจ
เจี่ยงเจิ้งจงขมวดคิ้ว คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “รวบรวมเงินทั้งหมดของฉัน และขายทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเว่ยเพื่อเตรียมเครื่องยาสมุนไพรให้หุบเขาเสวียนเยว่”
“เข้าใจแล้วครับ” พ่อบ้านผู้เฒ่าหลิวพยักหน้ารับคำสั่ง
เจี่ยงเจิ้งจงพยายามอย่างหนักเพื่อรักษาชีวิตของเขา เงินทองเป็นเพียงของนอกกาย จะหาคืนเมื่อไรก็ได้
“คุณท่าน คุณท่านครับ เกิดเรื่องแล้วครับ...”
จู่ๆ คนรับใช้ก็พรวดพราดเข้ามา
“ดึกดื่นจะตะโกนเสียงดังทำไม มีอะไรค่อยๆ พูดค่อยๆ จา”
พ่อบ้านผู้เฒ่าหลิวตำหนิคนรับใช้
คนรับใช้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวและรีบพูดว่า “นายท่าน คนของเราตายอยู่หน้าบ้าน 2 คน ท่านรีบไปดูเถอะครับ”
เมื่อเจี่ยงเจิ้งจงได้ยิน ความโกรธของเขาก็พุ่งขึ้นทันที ตระกูลเจี่ยงอยู่ในเสิ่งเฉิงมาเป็นร้อยปี ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยสักครั้ง ใครกันที่กล้าฆ่าสมาชิกตระกูลเจี่ยง
เจี่ยงเจิ้งจงรีบไปที่ประตูพร้อมกับพ่อบ้านผู้เฒ่าหลิว
ตอนนั้นเอง บอดี้การ์ดหลายคนของตระกูลเจี่ยงได้ยืนล้อมประตูไว้ เฝ้าดูความเคลื่อนไหวรอบตัวพวกเขาอย่างระแวดระวัง
หลังจากที่เจี่ยงเจิ้งจงมาถึง เขาเห็นบอดี้การ์ดสองคนนอนอยู่บนพื้น หัวของเขาถูกทุบจนเละและไม่สามารถระบุตัวตนได้ ยิ่งไปกว่านั้น แขนขาของพวกเขายังหงิกงออย่างแปลกประหลาดอีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...