หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3665

“ช่างโง่เง่าเสียจริง แกคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะช่วยฆ่าคนให้น่ะ”

หมอเทวดาหลิ่วยิ้มเย็นชา

ผู้คนมากมายในอาณาจักรนิรันดร์ทั้งเห็นแก่ตัวและไม่น่าไว้เนื้อเชื่อใจ นับประสาอะไรกับเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรแห่งภูเขาเทียนโหมวด้วยเล่า

การที่เจิ้งเจี้ยนกล้าเชื่อใจคนอื่นง่ายๆ เขาย่อมสมควรที่จะถูกหลอกเอาแล้ว

สิ่งที่หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ สนใจคือเรื่องของเฉินผิง สิ่งที่พวกเขาอยากจะทำก็คือมอบตัวเฉินผิงให้แก่สมาพันธ์ผนึกมาร

เมื่อมาถึงขั้นนี้ พวกเขาก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันใดๆ เพราะช่วยเจิ้งเจี้ยนสังหารเจ่อเยี่ยนหรอกนะ

หลังจากเจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ จากไปแล้ว หมอเทวดาหลิ่วก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาเฉินผิง

“ไอ้หนู วิชาแปลงกายของแกช่างน่าประทับใจนัก ดูเหมือนของจริงทีเดียวล่ะ แต่ไม่ว่าแกจะปิดบังตัวเองเสียดิบดีสักแค่ไหน พวกเราก็ยังหาตัวแกเจอไม่ใช่รึไงกัน?” หมอเทวดาหลิ่วเอ่ยพลางยิ้มเยาะ

“เจอฉันแล้วยังไงเล่า?” เฉินผิงถามด้วยท่าทีไม่แยแส

“ตอนนี้แกจะทำอะไรได้?” เขาเยาะเย้ย “แกติดอยู่ในวงแหวนอาคมของฉันและได้แต่ยอมโดนจับโดยไม่มีทางเลือกแล้ว พอจับตัวแกได้แล้ว ฉันก็จะเอาแกไปแลกเปลี่ยนกับเครื่องสังเวยร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร”

เมื่อหมอเทวดาหลิ่วนึกถึงเครื่องสังเวยร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารขึ้นมา เขาก็รู้สึกมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ

“ฉันน่ะเหรอโดนจับ?”

เฉินผิงยกยิ้มมุมปาก

“ถ้าแกคิดว่าวงแหวนอาคมเล็กจ้อยแบบนี้สามารถจับตัวฉันได้ แกก็ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว” เฉินผิงเอ่ยพลางค่อยๆ ประทับฝ่ามือลงบนวงแหวนอาคม

ทันใดนั้นระลอกคลื่นเล็กๆ ภายในอาณาบริเวณอันว่างเปล่า ตามมาด้วยแสงสีทองหลายสายที่กำลังวูบไหว วงแหวนอาคมพลันสลายไปทันทีราวกับกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ ต่างตะลึงงัน

“ปะ... เป็นไปได้ยังไงกัน?”

หมอเทวดาหลิ่วดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ยันต์อาคมที่ฉันอุตส่าห์ซื้อมาด้วยราคาแพงระยับเป็นถึงยันต์ชั้นสูงเชียวนะ มันจะสลายไปง่ายๆ เช่นนั้นได้ยังไงกันเล่า?

“หมอเทวดาหลิ่ว คุณโดนหลอกแล้วมั้ง? นี่มันไม่ต่างอะไรกับยันต์ขาดๆ เลยนะ” นักบวชไว้เคราถามพลางหันมาทางหมอเทวดาหลิ่ว

“ก็น่าจะเป็นไปได้...”

เขาไม่เชื่อหรอกว่าเฉินผิงจะทำลายอาคมได้ง่ายๆ เช่นนั้น ชะรอยว่ายันต์ของฉันคงจะมีปัญหาแน่ๆ ฉันน่าจะโดนหลอกเข้าแล้ว!

หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ รู้สึกสับสนอยู่บ้าง พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะจัดการเฉินผิงได้ง่ายดายเช่นนั้น ลำพังด้วยระดับพลังแค่นี้ ทำไมสมาพันธ์ผนึกมารต้องตกรางวัลเป็นเครื่องสังเวยร้อยปีด้วยเล่า?

ฟิ้ว!

หลังจากนั้นสักพัก ในที่สุดความเจ็บปวดรุนแรงก็พุ่งเข้าจู่โจม ทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรแผดเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวก่อนจะสิ้นลมในตอนสุดท้าย

ในขณะเดียวกัน เปลวเพลิงรอบตัวเฉินผิงเริ่มที่จะค่อยๆ อ่อนกำลังลง จนกระทั่งสลายไปจนสิ้นในท้ายที่สุด

“สู้กับไฟงั้นรึ? แกยังอ่อนหัดเกินไป” เฉินผิงแค่นยิ้มเย็นชา

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ หมอเทวดาหลิ่วกับผู้บำเพ็ญเพียรอีกสามคนก็ตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง

ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นหกตายถึงกับไปทั้งอย่างนั้นเชียวเหรอ?

ควรทราบว่าพลังที่เฉินผิงสำแดงออกมาเป็นแค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสองเท่านั้น

กลายเป็นเช่นนี้ไปได้ยังไงกัน?

หมอเทวดาหลิ่วเหม่อมองมาที่นักบวชไว้เครา ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเล็กน้อย

เขาเป็นเพียงแค่นักกลั่นยาคนหนึ่ง ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานและความสามารถของเขาจึงไม่อาจเทียบได้กับทั้งสี่คนนี้

สาเหตุที่ทำให้ทั้งสี่คนนี้คอยติดตามเขาก็เพราะตัวตนในฐานที่เป็นนักกลั่นยา ซึ่งทำให้เขาหลอกเอาทรัพยากรมาได้มากมาย