“ช่างโง่เง่าเสียจริง แกคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะช่วยฆ่าคนให้น่ะ”
หมอเทวดาหลิ่วยิ้มเย็นชา
ผู้คนมากมายในอาณาจักรนิรันดร์ทั้งเห็นแก่ตัวและไม่น่าไว้เนื้อเชื่อใจ นับประสาอะไรกับเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรแห่งภูเขาเทียนโหมวด้วยเล่า
การที่เจิ้งเจี้ยนกล้าเชื่อใจคนอื่นง่ายๆ เขาย่อมสมควรที่จะถูกหลอกเอาแล้ว
สิ่งที่หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ สนใจคือเรื่องของเฉินผิง สิ่งที่พวกเขาอยากจะทำก็คือมอบตัวเฉินผิงให้แก่สมาพันธ์ผนึกมาร
เมื่อมาถึงขั้นนี้ พวกเขาก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันใดๆ เพราะช่วยเจิ้งเจี้ยนสังหารเจ่อเยี่ยนหรอกนะ
หลังจากเจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ จากไปแล้ว หมอเทวดาหลิ่วก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหาเฉินผิง
“ไอ้หนู วิชาแปลงกายของแกช่างน่าประทับใจนัก ดูเหมือนของจริงทีเดียวล่ะ แต่ไม่ว่าแกจะปิดบังตัวเองเสียดิบดีสักแค่ไหน พวกเราก็ยังหาตัวแกเจอไม่ใช่รึไงกัน?” หมอเทวดาหลิ่วเอ่ยพลางยิ้มเยาะ
“เจอฉันแล้วยังไงเล่า?” เฉินผิงถามด้วยท่าทีไม่แยแส
“ตอนนี้แกจะทำอะไรได้?” เขาเยาะเย้ย “แกติดอยู่ในวงแหวนอาคมของฉันและได้แต่ยอมโดนจับโดยไม่มีทางเลือกแล้ว พอจับตัวแกได้แล้ว ฉันก็จะเอาแกไปแลกเปลี่ยนกับเครื่องสังเวยร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร”
เมื่อหมอเทวดาหลิ่วนึกถึงเครื่องสังเวยร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมารขึ้นมา เขาก็รู้สึกมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ
“ฉันน่ะเหรอโดนจับ?”
เฉินผิงยกยิ้มมุมปาก
“ถ้าแกคิดว่าวงแหวนอาคมเล็กจ้อยแบบนี้สามารถจับตัวฉันได้ แกก็ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว” เฉินผิงเอ่ยพลางค่อยๆ ประทับฝ่ามือลงบนวงแหวนอาคม
ทันใดนั้นระลอกคลื่นเล็กๆ ภายในอาณาบริเวณอันว่างเปล่า ตามมาด้วยแสงสีทองหลายสายที่กำลังวูบไหว วงแหวนอาคมพลันสลายไปทันทีราวกับกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ ต่างตะลึงงัน
“ปะ... เป็นไปได้ยังไงกัน?”
หมอเทวดาหลิ่วดวงตาเบิกกว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ยันต์อาคมที่ฉันอุตส่าห์ซื้อมาด้วยราคาแพงระยับเป็นถึงยันต์ชั้นสูงเชียวนะ มันจะสลายไปง่ายๆ เช่นนั้นได้ยังไงกันเล่า?
“หมอเทวดาหลิ่ว คุณโดนหลอกแล้วมั้ง? นี่มันไม่ต่างอะไรกับยันต์ขาดๆ เลยนะ” นักบวชไว้เคราถามพลางหันมาทางหมอเทวดาหลิ่ว
“ก็น่าจะเป็นไปได้...”
เขาไม่เชื่อหรอกว่าเฉินผิงจะทำลายอาคมได้ง่ายๆ เช่นนั้น ชะรอยว่ายันต์ของฉันคงจะมีปัญหาแน่ๆ ฉันน่าจะโดนหลอกเข้าแล้ว!
หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ รู้สึกสับสนอยู่บ้าง พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะจัดการเฉินผิงได้ง่ายดายเช่นนั้น ลำพังด้วยระดับพลังแค่นี้ ทำไมสมาพันธ์ผนึกมารต้องตกรางวัลเป็นเครื่องสังเวยร้อยปีด้วยเล่า?
ฟิ้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...