หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3666

“ทะ-ทำไมถึงมองฉันแบบนั้นล่ะ? ฉันบอกนายแล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ไม่งั้นสมาพันธ์ผนึกมารคงไม่ยื่นข้อเสนอเป็นบรรณาการร้อยปีหรอก!” นักบวชไว้เคราอุทานขึ้นทันที

หมอเทวดาหลิ่วถึงกับพูดไม่ออกชั่วขณะ เขาไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะน่าเกรงขามถึงเพียงนี้ เพียงกระบวนท่าเดียวก็สามารถสังหารระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกลงได้ ทั้งที่เขาอยู่เพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองเท่านั้น

นี่มันไม่น่าเหลือเชื่อเกินไปหน่อยอย่างนั้นเหรอ?

“เราถูกหลอกแล้ว! พวกเราหลงกลเข้าแล้วล่ะ! ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่เฉินผิง นี่จะต้องเป็นพวกสำนักวิญญาณปีศาจ พวกเขาคงรู้ว่าฉันหลอกเอาโสมมังกรเทียนโหมวมาจากพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงจงใจจัดฉากนี้ เขาต้องเป็นปรมาจารย์ที่สำนักวิญญาณปีศาจพามาเพื่อหลอกให้เราลงมือ!” หมอเทวดาหลิ่วคำรามเสียงดัง

เขาไม่อาจเชื่อได้ว่าเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองจะมีความสามารถพอที่จะทำเช่นนั้นได้ เป็นไปได้อย่างมากว่านี่คือกับดักตั้งแต่ต้น

เจิ้งเจี้ยนจงใจบอกเรื่องนี้ให้พวกเขารู้ โดยมีเจตนาสูงสุดคือยั่วยุให้พวกเขาลงมือ

เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะถูกสังหาร พวกเขาก็ทำได้เพียงโทษตัวเองที่เป็นฝ่ายโจมตีก่อน

“หรือว่านี่จะเป็นกับดัก?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหมอเทวดาหลิ่ว นักบวชไว้เคราก็มองเฉินผิงด้วยสายตาที่เหลือเชื่อเช่นกัน

แม้เฉินผิงจะไม่เข้าใจว่ากับดักที่หมอเทวดาหลิ่วพูดถึงนั้นหมายถึงอะไร แต่เขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมนี่แหละคือเฉินผิงที่พวกคุณกำลังตามหา ทำไมพวกคุณถึงปฏิเสธเอาตอนนี้ล่ะ?”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ รูปลักษณ์ของเขาค่อยๆ เปลี่ยนไป ไม่นานรูปร่างหน้าตาของเขาก็คืนกลับมาดังเดิมอีกครั้ง

เมื่อเห็นดังนั้น มุมปากของหมอเทวดาหลิ่วก็กระตุกทันที สีหน้าของเขาบูดบึ้งยิ่งกว่าเก่า

นักบวชไว้เครากัดฟันกรอดพร้อมพูดขึ้นว่า “หมอเทวดาหลิ่ว มาถึงตอนนี้แล้วอย่าหลอกตัวเองอีกเลย ผู้ชายคนนี้คือเฉินผิงอย่างแน่นอน เราไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วนอกจากต้องต่อสู้ด้วยทุกอย่างที่เรามี ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่มีทางได้ลูกเสือ ถ้าเราสามารถฆ่าเฉินผิงได้ ข้อเสนอบรรณาการนับศตวรรษของสมาพันธ์ผนึกมารก็จะช่วยทำให้เราสามารถครอบครองทั้งภูเขาเทียนโหมวได้”