หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3667

เมื่อเห็นทั้งสามคนลงมือ หมอเทวดาหลิ่วก็ไม่นิ่งเฉย ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะต้องทุ่มเททุกอย่างจนสุดกำลัง

หมอเทวดาหลิ่วดึงเม็ดยาสีดำมืดออกมาแล้วกลืนมันลงไปโดยไม่ลังเล

ทันใดนั้น รอบตัวของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำหนาทึบ ภายในนั้นมีเสียงร้องโหยหวนและครวญครางที่ดังกังวาน ราวกับว่ามีวิญญาณร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังหมุนวนอยู่ภายในความมืด

“ตายซะเถอะ!”

ทันใดนั้นหมอเทวดาหลิ่วก็ใช้หมอกสีดำโจมตีออกไป ก่อนที่พวกมันจะกลายเป็นมังกรน้ำสีดำที่โกรธเกรี้ยว พุ่งเข้าใส่เฉินผิงพร้อมเสียงคำรามอันเย็นยะเยือก

“ผมเคยบอกคุณไปแล้วนี่ เมื่อพูดถึงการเล่นกับไฟ คุณก็ยังเป็นมือสมัครเล่นอยู่วันยังค่ำ!” เฉินผิงพูดเย้ยด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม

“รับนี่ไปซะ!” นักบวชไว้เคราตะโกน ขณะที่เพลิงปีศาจค่อยๆ กลายร่างเป็นสัตว์อสูรพุ่งลงมาจากท้องฟ้าพร้อมเสียงคำรามแห่งความโกรธ

เฉินผิงดึงกระบี่พิฆาตมังกรออกมา เปลวไฟมากมายก็พวยพุ่งออกมาจากกระบี่

เขากวัดแหว่งกระบี่พิฆาตมังกรของเขาออกไปอย่างรวดเร็ว ปลดปล่อยมังกรที่ทั่วทั้งร่างของมันเต็มไปด้วยเปลวไฟที่ลุกโชนและส่งเสียงร้องคำรามออกมา

มังกรไฟพุ่งตรงไปที่เหล่าสัตว์อสูรพร้อมกับเสียงร้องคำรามดังกึกก้อง

เพียงชั่วพริบตา สัตว์อสูรทั้งหมดที่ถูกสร้างขึ้นจากไฟก็ร่วงหล่นไปทีละตัวภายใต้การโจมตีของมังกรไฟ พวกมันกลายเป็นเปลวเพลิงที่ตกลงบนพื้นและมอดดับลงอย่างรวดเร็ว

ชั่วขณะนั้น นักบวชไว้เคราและพรรคพวกถึงกับตกตะลึงทันที ก่อนที่พวกเขาใช้พลังฝ่ามือปล่อยเปลวไฟออกมาอย่างต่อเนื่องอีกครั้ง

ครั้งนี้ เฉินผิงหาได้เคลื่อนไหว พลังจุติดาราในตัวเขาเริ่มสั่นไหว และพลังดูดอันแรงกล้าก็เริ่มดูดซับเปลวไฟเหล่านั้นทันที

“แม้ว่าความบริสุทธิ์ของเปลวเพลิงไฟของคุณจะไม่ถึงขั้น แต่ผมก็คิดว่ามันยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ ขณะกำลังดูดเปลวไฟที่อยู่รอบตัว ชั่วขณะนั้น เฉินผิงแทบไม่ต่างอะไรกับมนุษย์เพลิง

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น นักบวชไว้เคราและคนอื่นๆ ก็ถึงกับผงะ พวกเขาไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเฉินผิงกำลังคิดจะทำอะไร เขากลับดึงเปลวไฟเข้าหาตัวเองแทนที่จะหลบหนี

แม้แต่หมอเทวดาหลิ่วก็ตกตะลึงเช่นกัน มังกรน้ำสีดำหยุดอย่างกะทันหัน มันลอยวนเวียนอยู่เหนือศีรษะของเฉินผิงโดยไม่ทำการโจมตีแต่อย่างใด

ชั่วขณะนั้น ทั่วทั้งร่างกายของเฉินผิงถูกเปลวเพลิงกลืนกินไปจนหมด ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถโจมตีได้

เพียงครู่หนึ่ง เพลิงปีศาจที่อยู่รอบเฉินผิงก็หายไป ทว่ายังคงมีวงแหวนแห่งเปลวเพลิงสีแดงเข้มปรากฏอยู่และหมุนวนอยู่รอบๆ ตัวของเฉินผิงอย่างต่อเนื่อง

“หึ! มารอเวจีก็ไร้ความหมาย!”

เฉินผิงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา ก่อนที่เปลวเพลิงในมือก็ปะทุขึ้นและปล่อยคลื่นความร้อนออกมาอีกครั้ง

แต่คราวนี้ รัศมีของมันมีพลังรุนแรงมากยิ่งขึ้น มันไม่ใช่แค่รัศมีของเพลิงปีศาจ แต่เป็นเพลิงปีศาจจำนวนหลายลูกที่ผสมผสานกัน

นี่คือรัศมีของแก่นแท้แห่งธาตุไฟที่อยู่ภายในร่างกายของเฉินผิง

ดวงตาของนักบวชไว้เคราเบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมทั้งอุทานว่า “นะ-นี่มันพลังจุติเพลิง! กะ-แกมีพลังจุติเพลิงจริงๆ…”

เมื่อได้ยินคำพูดของนักบวชไว้เครา ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานอีกสองคนก็ตะลึงงันทันที

เฉินผิงเป็นเพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สอง แล้วเขาจะมีพลังจุติได้ยังไงกัน? แถมยังเป็นพลังจุติเพลิงอีกด้วย!

ความรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งปะทุขึ้นภายในจิตใจของนักบวชไว้เครา เขามองดูใบหน้าของเฉินผิงซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

เขารู้สึกเสียใจที่ตามล่าเฉินผิงเสียแล้ว