หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3668

แน่นอนว่าสมาพันธ์ผนึกมารเป็นองค์กรที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรนิรันดร์

ในสมาพันธ์ผนึกมารนั้นมียอดฝีมืออยู่มากมายจำนวนนับไม่ถ้วน เมื่อสมาพันธ์ได้ออกคำสั่งประกาศกฎสังหารโดยแลกกับทรัพยากรมูลค่าสูงนับศตวรรษ ก็เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงย่อมไม่ใช่ตัวละครธรรมดาอย่างแน่นอน

พวกเขาคงหลงผิดคิดวางแผนลอบสังหารเฉินผิงและหวังจะได้ครอบครองเครื่องบรรณาการที่ยาวนานนับศตวรรษของสมาพันธ์ผนึกมาร

ตอนนี้ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่ได้รับรางวัลดังกล่าวจากสมาพันธ์ผนึกมารเท่านั้น แม้แต่ชีวิตของพวกเขาก็อาจต้องแขวนอยู่บนเส้นด้ายอีกด้วย

ทันใดนั้นนักบวชไว้เคราก็ชี้ไปที่หมอเทวดาหลิ่วแล้วอุทานว่า “พะ-พวกเราทั้งคู่ต่างถูกหลอก! ไม่ใช่เราที่อยากจะฆ่าแก! แต่เป็นเขา! เขาต่างหากที่เป็นคนอยากให้แกตาย!”

ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจที่จะหันเหเจตจำนงสังหารของเฉินผิงไปที่หมอเทวดาหลิ่ว เพื่อที่เขาจะได้รอดพ้นจากความตาย

หมอเทวดาหลิ่วถึงกับผงะ เขาจ้องมองนักบวชไว้เคราอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง

เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกนักบวชไว้เคราหักหลัง

หมอเทวดาหลิ่วเริ่มวิตกกังวลเช่นกัน เขามองนักบวชไว้เคราพร้อมกับอุทานว่า “นายพูดพล่ามอะไรออกมา เห็นได้ชัดว่านายนั่นแหละที่โลภมากอยากได้ข้อเสนอมูลค่าร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร แล้วทำไมนายถึงได้โยนความผิดให้ฉันซะล่ะ?”

“เลิกทะเลาะกันได้แล้ว! ถึงยังไงพวกคุณทุกคนก็ตายอยู่ดี!”

เมื่อเฉินผิงพูดจบ เปลวไฟในมือของเขาก็กลายเป็นทะเลเพลิงตรงเข้าล้อมร่างของนักบวชไว้เคราและคนอื่นๆ ทันที

“อ๊าก!”

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนดังขึ้น

แม้ว่านักบวชไว้เคราและคนอื่นๆ ล้วนเป็นผู้ฝึกวิชามารจากเชื้อสายมารอเวจี ตามทฤษฎีแล้วพวกเขาไม่ควรเกรงกลัวต่อเพลิงปีศาจ แต่พวกเขากลับไม่สามารถต้านทานเปลวไฟของเฉินผิงได้

ร่างไร้วิญญาณของนักบวชไว้เคราและคนที่เหลือล้มลงกับพื้นทันที ทางด้านเฉินผิงนั้น เขาอ้าปากและสูดลมหายใจเข้าอย่างแรง พลังปราณมรณะสามสายบินออกจากร่างของนักบวชไว้เคราและคนอื่นๆ เข้าสู่ร่างกายของเฉินผิง

จากนั้นเฉินผิงก็หันไปหาหมอเทวดาหลิ่วด้วยดวงตาที่แสนเย็นชาและโหดเหี้ยม การจ้องมองของเฉินผิงราวกับกลุ่มมีดเหล็กที่แหลมคม แทงลึกเข้าไปในจิตใจของหมอเทวดาหลิ่ว

หมอเทวดาหลิ่วรู้สึกหวาดกลัวทันที แม้แต่มังกรน้ำสีดำที่เขาเรียกมาก็ล่องลอยไปในเมฆหมอกสีดำและสลายหายไปในทันที

ทั้งนักบวชไว้เคราและพรรคพวกยังไม่อาจต่อกับเฉินผิงได้ เช่นนั้นแล้ว เขาคงไม่สามารถต้านทานพลังของเฉินผิงได้ด้วยตัวของเขาเอง

จิตใจของหมอเทวดาหลิ่วหมุนเคว้งอย่างรวดเร็ว เขาต้องคิดหาทางเอาชีวิตรอด

“ยะ-อย่าฆ่าฉันเลยนะ! ฉันมีสมุนไพรลึกลับล้ำค่าอยู่เยอะแยะเลย ทรัพยากรอื่นๆ ก็มีอีกเพียบเลยนะ ฉันยอมยกพวกมันให้ทั้งหมดเลยก็ได้!” หมอเทวดาหลิ่วอ้อนวอนพร้อมดึงสมุนไพรลึกลับชนิดต่างๆ ออกมาจากถุงใส่สิ่งของของเขาอย่างต่อเนื่อง

ลึกเข้าไปในภูเขาเทียนโหมวที่ไร้ซึ่งผู้คนอาศัยอยู่ แม้สภาพแวดล้อมที่นี่จะเลวร้าย แต่ก็เป็นสถานที่ที่สมุนไพรลึกลับหลายชนิดเจริญเติบโตและมีชีวิตรอดมาหลายปี

หากไม่มีใครเก็บพวกมันไป สมุนไพรลึกลับเหล่านี้ก็จะเติบโตไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เฉินผิงหมายถึงโสมมังกรเทียนโหมวอย่างแน่นอน

แต่ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ เขาหาได้มีทางเลือกอื่นไม่

หมอเทวดาหลิ่วค่อยๆ เอื้อมมือเข้าไปในเสื้อคลุม ก่อนจะดึงโสมมังกรเทียนโหมวออกมา

“นี่คือโสมมังกรเทียนโหมว ด้วยของสิ่งนี้ ความแข็งแกร่งของแกจะสามารถเพิ่มขึ้นไปได้อย่างก้าวกระโดด”

เมื่อพูดจบ หมอเทวดาหลิ่วก็ยื่นโสมมังกรเทียนโหมวออกไป

เฉินผิงหยิบโสมมังกรเทียนโหมวและโยนมันเข้าไปในแหวนเก็บของโดยไม่แม้แต่จะมองดู

“เอาล่ะ ตอนนี้คุณก็ตายได้แล้ว”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ ก็มีแสงที่ส่องสว่างวาบปรากฏขึ้นในทันใด

“แก-”

หมอเทวดาหลิ่วตกใจสุดขีด แต่ก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยคำใดออกมา ศีรษะของเขาก็ลอยกระเด็นไปเสียแล้ว

ตามมาด้วยพลังปราณมรณะที่ลอยออกมาจากศีรษะที่ขาดกระเด็นของเขา และเฉินผิงก็ดูดมันเข้าสู่ร่างกายของเขาทันที