หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3669

“คุณเฉินจะไม่เป็นอันตรายอะไรใช่มั้ย?”

เจียงอวี้เหลียนที่ออกมาแล้วรู้สึกเป็นห่วงเฉินผิงอย่างมาก

“เราหยุดพักรอที่นี่กันก่อนเถอะ ถ้าคุณเฉินไม่ตามมา เราจะกลับไปตรวจดูอีกครั้ง”

เจ้าสำนักเจียงยกมือขึ้น ทำให้ทุกคนต้องหยุดลง

ยังไงเสียเฉินผิงเป็นผู้ช่วยชีวิตเขา หากเขานิ่งเฉยในขณะที่เฉินผิงตกอยู่ในอันตราย หรือทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ต่อชีวิตที่ตกอยู่ในอันตราย เจ้าสำนักเจียงคงไม่อาจมีวันได้พบความสงบสุขไปตลอดชีวิต

เมื่อเห็นอาจารย์ของตนเตรียมกลับไปช่วยเฉินผิง เจิ้งเจี้ยนก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “เจ้าสำนักเจียง เราควรรีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ต่อให้เราย้อนกลับไปตอนนี้ ผมเกรงว่าคุณเฉินอาจจะถูกจับหรือถูกฆ่าตายไปแล้วก็ได้”

“เจ้าสำนักเจียง เจียงอวี้เหลียน พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง คุณเฉินจะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน แค่ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกไม่กี่คนยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณเฉินหรอกครับ ยิ่งไปกว่านั้น ผมยังค้นพบอีกว่าผู้ฝึกวิชามารไม่กี่คนพวกนั้นล้วนมาจากเชื้อสายมารอเวจี ซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่เป็นภัยต่อคุณเฉินแม้แต่น้อย”

ในทางกลับกัน เจ่อเยี่ยนไม่รู้สึกเป็นกังวลเฉินผิงแต่อย่างใด ทั้งยังปลอบใจเจ้าสำนักเจียงและเจียงอวี้เหลียนอีกด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น เจ่อเยี่ยนยังเรียกเจียงอวี้เหลียนอย่างเปิดเผย แสดงถึงความใกล้ชิดกับเธอเป็นอย่างมาก สิ่งนี้ทำให้เจิ้งเจี้ยนที่ยืนอยู่ข้างๆ กัดฟันด้วยความหงุดหงิด

“เจ่อเยี่ยน ทำไมคุณถึงมั่นใจในตัวคุณเฉินขนาดนั้น ถึงยังไงคุณเฉินก็เป็นเพียงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองเท่านั้น ต่อให้เขาจะเป็นคนที่เต็มไปด้วยพรสวรรค์และสามารถที่จะต่อสู้กับผู้ที่มีระดับที่สูงกว่าเขาได้ แต่เขาจะสามารถเผชิญหน้ากับผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่หกจำนวนหลายคนได้อย่างนั้นเหรอ?” เจียงอวี้เหลียนเอ่ยถาม

“ผมอยู่กับคุณเฉินมาได้สักพักหนึ่งแล้ว และความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาก็เกินกว่าที่ใครจะสามารถจินตนาการได้ ต่อให้คุณเฉินไม่สามารถเอาชนะผู้ฝึกวิชามารพวกนั้นได้ แต่เขาก็สามารถแก้ไขปัญหาที่วิกฤตได้อย่างแน่นอน” เจ่อเยี่ยนกล่าวด้วยรอยยิ้มจางๆ แต่เพียงไม่นานเขาก็แสดงท่าทีครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อว่า “ว่าแต่หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ สามารถรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณเฉินได้ยังไงกัน? ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ในเมื่อคุณเฉินเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์และปกปิดรัศมีพลังของเขาเอาไว้ ก็ไม่น่าที่จะถูกค้นพบได้ ดูเหมือนว่าหมอเทวดาหลิ่วและพรรคพวกของเขาเองก็จำคุณเฉินไม่ได้ในตอนที่ได้พบกันครั้งแรก แต่ในการพบกันครั้งที่สอง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจงใจวางกับดักและรอให้คุณเฉินตกหลุมพรางนั่น มันน่าแปลกจริงๆ...”

ทันทีที่เจ่อเยี่ยนพูดจบ เขาก็หันไปมองเจิ้งเจี้ยน

เขาปรากฏตัวขึ้นราวกับหลุดผ่านห้วงอากาศออกมา

นี่คือท่าเท้าประกายไฟของเฉินผิง แม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถเดินทางหลายร้อยไมล์ได้ภายในก้าวเดียว แต่เขาก็สามารถก้าวออกมาและปรากฏตัวในระยะห่างออกไปหลายไมล์ในชั่วพริบตา

เมื่อเห็นเฉินผิง เจ้าสำนักเจียงก็ถามด้วยความตื่นเต้นว่า “คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ย คุณเฉิน?”

“ผมปลอดภัยดีครับ แค่คิดว่าผู้ฝึกวิชามารไม่กี่คนพวกนั้นสามารถฆ่าผมได้และไปขอรับรางวัลจากสมาพันธ์ผนึกมารนั้นช่างเป็นเรื่องที่น่าตลกจริงๆ”

เฉินผิงยิ้มเล็กน้อยก่อนและดึงเอาโสมมังกรเทียนโหมวออกมา ก่อนที่เขาจะพูดต่อว่า “ไม่เพียงแต่ผมไม่ได้รับอันตรายเท่านั้น แต่ผมยังสามารถเอาโสมมังกรเทียนโหมวที่หมอเทวดาหลิ่วหลอกเอาไปจากคุณกลับมาได้อีกด้วยครับ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะคืนมันให้กับเจ้าของที่ถูกต้องแล้ว”

แม้เฉินผิงจะรู้ว่าโสมมังกรเทียนโหมวเป็นของที่ล้ำค่า แต่เขาก็รู้ดีว่าสำนักวิญญาณปีศาจได้ของสิ่งนี้มาโดยแลกกับชีวิตของเหล่าลูกศิษย์จำนวนมากมายหลายสิบคน ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่อาจเก็บมันไว้เพื่อตัวของเขาเองได้