หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3670

“คุณเฉิน ในเมื่อคุณเป็นคนนำโสมมังกรเทียนโหมวนี้กลับมา คุณก็ควรเก็บมันไว้เถอะ ถึงยังไงมันไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเราอยู่ดี”

เจ้าสำนักเจียงไม่อาจยื่นมือออกไปเพื่อรับโสมมังกรเทียนโหมวมา

“เจ้าสำนักเจียง โสมมังกรเทียนโหมวนี้ได้มาโดยแลกกับชีวิตของเหล่าลูกศิษย์จำนวนมากของสำนักวิญญาณปีศาจ ดังนั้นคุณควรเอามันคืนกลับไปเถอะครับ” เฉินผิงกล่าวตอบ

“คุณเฉิน คุณได้ช่วยชีวิตของผมเอาไว้ และหนี้แห่งความซาบซึ้งนี้ไม่อาจเทียบกับโสมมังกรเทียนโหมวได้เลยแม้แต่น้อย ได้โปรดเก็บมันไว้เถอะ!” เจ้าสำนักเจียงยังคงปฏิเสธ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรอีกและเก็บโสมมังกรเทียนโหมวไป

ขณะนั้น เจิ้งเจี้ยนก็รู้สึกกระวนกระวายอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด เขาไม่รู้ว่าหมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ นั้นบอกอะไรกับอีกฝ่ายบ้าง

หากข่าวเรื่องการทรยศของเขาแพร่งพรายออกไป เขาจะต้องถึงวาระเป็นแน่ เขาคงไม่สามารถอยู่ที่สำนักวิญญาณปีศาจได้อีก

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพิจารณาถึงอารมณ์ของผู้เป็นอาจารย์ของเขาแล้ว มีโอกาสไม่น้อยเลยที่เขาอาจจะต้องเสียชีวิตเสียด้วยซ้ำ

“คุณเฉิน หมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ ได้บอกคุณหรือเปล่าว่าพวกเขาค้นพบตัวตนของคุณได้ยังไง?” เจิ้งเจี้ยนเอ่ยถามเฉินผิงอย่างไม่มั่นใจ

เฉินผิงมองเจิ้งเจี้ยนพร้อมกับพยักหน้าและตอบไปว่า “พวกเขาบอก”

ด้วยคำตอบและสายตาของเฉินผิงที่จับจ้องมาที่เขาอย่างแน่วแน่ หน้าผากของเจิ้งเจี้ยนก็เต็มไปด้วยเหงื่อไหลทันที

“พวกเขาพูดว่าอะไรเหรอ คุณเฉิน?” เจียงอวี้เหลียนถาม

เธอยังคงอยากรู้ว่าหมอเทวดาหลิ่วและคนอื่นๆ สามารถรู้ตัวตนของเฉินผิงได้อย่างไร

หัวใจของเจิ้งเจี้ยนเต้นระรัว สายตาของเขาล่อกแล่กอย่างมีไม่อาจควบคุมได้ และเขาก็เริ่มคิดว่าควรจะร้องขอความเมตตาต่ออีกฝ่ายอย่างไรดี

“ในบรรดาผู้ฝึกวิชามารพวกนั้น มีบางคนเคยเห็นผมลงมือมาก่อนและคุ้นเคยกับรัศมีพลังของผม ดังนั้นพวกเขาจึงจำผมได้” เฉินผิงอธิบาย

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง!” เจียงอวี้เหลียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจิ้งเจี้ยนก็รู้สึกราวกับหินก้อนใหญ่ได้ถูกยกออกไปจากอกของเขา เขาถึงกับถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกทันที