หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3671

“เจ้าสำนักเจียงจากสำนักวิญญาณปีศาจงั้นเหรอ เขามาทำอะไรที่นี่?” เจิงเหนี่ยนอันผงะไปชั่วขณะ

แต่ถึงกระนั้น เขาก็หยุดเดินและพูดว่า “ให้เขาเข้ามา”

เมื่อพูดจบ เจิงเหนี่ยนอันก็หันหลังและกลับมานั่งลงที่เดิม จากนั้นเขาก็พูดกับผู้อาวุโสว่า “จงไปเฝ้าปากถ้ำไว้ก่อน เดี๋ยวสักพักฉันจะตามไปที่นั่น!”

ผู้อาวุโสพยักหน้าก่อนจะหันหลังและจากไป

ไม่นาน เจ้าสำนักเจียงก็เดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่พร้อมกับเฉินผิงและคนอื่นๆ

“เจ้าสำนักเจิง ผมต้องขออภัยด้วยที่บุกรุกมาถึงที่นี่โดยไม่บอกกล่าว” เจ้าสำนักเจียงพูดอย่างสุภาพทันทีที่ก้าวเข้ามา

“เจ้าสำนักเจียง ไม่มีความสุขใดมากไปกว่านี้อีกแล้วที่เห็นคุณมาปรากฏตัวที่นี่ มันไม่ใช่การบุกรุกเลยสักนิด เชิญนั่ง”

เจิงเหนี่ยนอันกล่าวเชิญให้เจ้าสำนักเจียงนั่งลงทันที

จากนั้น เขาก็สั่งให้คนมาเสิร์ฟชาวิญญาณชั้นเลิศ ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาให้ความเคารพต่อเจ้าสำนักเจียงเป็นอย่างมาก

“เจ้าสำนักเจิง ที่ผมมาเยี่ยมสำนักเทียนโหมวในครั้งนี้ เพราะว่าผมมีเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ!” เจ้าสำนักเจียงพูดหลังจากจิบชา

“เจ้าสำนักเจียง ครั้งหนึ่งคุณเคยช่วยเหลือสำนักเทียนโหมวไว้ โดยอนุญาตให้ลูกศิษย์ของผมหลายคนฟื้นฟูร่างกายและกลับมามีชีวิตอีกครั้ง มีอะไรก็พูดมาได้เลย! ตราบใดที่มันไม่เหนือบ่ากว่าแรงของผม ผมไม่มีทางปฏิเสธคุณอย่างแน่นอน ผมยินดีที่จะยื่นมือเข้าช่วยคุณจนสุดความสามารถ” เจิงเหนี่ยนอันประกาศอย่างเด็ดเดี่ยวพร้อมเอามือตบหน้าอกของตน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าสำนักเจียงก็รู้สึกโล่งใจอย่างมาก เขาพูดว่า “เจ้าสำนักเจิง ผมต้องการชิ้นส่วนของศิลาเทียนโหมวจากสำนักเทียนโหมว ผมมีเพื่อนที่ต้องการฟื้นฟูร่างกายของเขาและมันจำเป็นต้องใช้ศิลาเทียนโหมว!”

“คุณต้องการศิลาเทียนโหมวงั้นรึ?”

เมื่อได้ยินคำขอนั้น สีหน้าของเจิงเหนี่ยนอันก็ดูเคร่งขรึมทันที

เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าสำนักเจียงจึงรีบพูดขั้นว่า “เจ้าสำนักเจิง แม้ว่าศิลาเทียนโหมวจะเป็นของหายาก แต่มันก็ไม่ควรอยู่อย่างไร้ประโยชน์ที่สำนักเทียนโหมว จริงมั้ย?”

“เจ้าสำนักเจียง ไม่ใช่ว่าผมตระหนี่หรือไม่เต็มใจมอบศิลาเทียนโหมวให้คุณ แต่ตอนนี้สำนักเทียนโหมวของเรามีศิลาเทียนโหมวเหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น คุณก็รู้ใช่มั้ยว่าสำนักของเราประสบกับโศกนาฏกรรมเมื่อครึ่งปีที่แล้ว ความจริงแล้ว หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ศิลาเทียนโหมวเกือบทั้งหมดที่นี่ถูกยึดไป เหลือเพียงศิลาชิ้นนี้ชิ้นเดียวเท่านั้น!” เจิงเหนี่ยนอันคร่ำครวญอย่างหมดหนทาง

หากมีศิลาเทียนโหมวเหลืออยู่เพียงชิ้นเดียวในสำนักเทียนโหมวเขาย่อมไม่มีทางมอบมันให้กับเราอย่างแน่นอน!

เขารู้ว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้สำนักเทียนโหมวยอมยกศิลาเทียนโหมวให้อย่างเต็มใจ

“ตกลง!” เจิงเหนี่ยนอันลุกขึ้น ก่อนจะพาเฉินผิงและคนอื่นๆ ไปที่ถ้ำ

เจิงเหนี่ยนอันรู้ดีว่าไม่ใช่ใครก็ได้ที่สามารถเข้าไปในถ้ำนั้นได้ เนื่องจากเฉินผิงพูดมากถึงเช่นนี้ เขาจึงตัดสินใจปล่อยให้ชายผู้นี้ได้ลองดู

เมื่อถึงตอนนั้น หากเฉินผิงถูกโยนออกจากถ้ำ เขาก็ไม่สามารถตำหนิเจิงเหนี่ยนอันที่ไม่ยอมมอบศิลาเทียนโหมวให้เขาได้

ในทำนองเดียวกัน เจ้าสำนักเจียงก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ทั้งสิ้น และจะไม่รู้สึกว่าเจิงเหนี่ยนอันกำลังไม่ให้เกียรติเขาแต่อย่างใด

เจิงเหนี่ยนอันพาเฉินผิงและคนอื่นๆ ไปที่ถ้ำ เมื่อเห็นเจิงเหนี่ยนอันมาถึง ผู้อาวุโสของสำนักเทียนโหมวที่กำลังเฝ้าทางเข้าก็รีบเดินเข้ามาทันที

“เป็นยังไงบ้าง?” เจิงเหนี่ยนอันถาม

“เขายังอยู่ข้างใน ดังนั้นจึงยังพอมีหวังอยู่!” ผู้อาวุโสตอบด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง