เมื่อเจิงเหนี่ยนอันได้ยินว่าฉีเป่ยเจี๋ยมาเพื่อเข้ารับการท้าทายและเป็นเพื่อนกับคนที่เข้าไปในถ้ำ ความโกรธของเขาก็ลดลง
ท้ายที่สุดแล้ว คนที่อยู่ในถ้ำนั้นมีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะได้คัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของพวกเขากลับมา
เมื่อได้ยินว่า ฉีเป่ยเจี๋ยมาที่สำนักเทียนโหมวเพื่อรับการท้าทายกับใครอีกคน เฉินผิง ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ เขาไม่สามารถนึกออกได้เลยว่าผู้ใดที่เข้าไปในถ้ำ
“เฉินผิง แกคิดว่าเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเองแล้วจะทำให้ทุกคนจำแกไม่ได้หรือไง?” ฉีเป่ยเจี๋ยถามและมองเฉินผิงอย่างเย้ยหยัน
“เฉินผิง?”
เจิงเหนี่ยนอันประหลาดใจ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าสำนักเจียงมองฉีเป่ยเจี๋ยอย่างระแวดระวังทันที
“ใช่เฉินผิงคนเดียวกันกับในประกาศกฎสังหารจากสมาพันธ์ผนึกมารพร้อมรางวัลทรัพยากรมูลค่าหนึ่งร้อยปีหรือเปล่า?” ผู้อาวุโสของสำนักเทียนโหมวถามด้วยความประหลาดใจ
“ใช่แล้ว เขานั่นแหละ เขาเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของตัวเองก็อาจเพราะกลัวว่าจะมีใครจำเขาได้” ฉีเป่ยเจี๋ยกล่าวพร้อมหัวเราะ
เมื่อเหตุการณ์พลิกผัน ร่างกายของเฉินผิงสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนรูปลักษณ์กลับคืนร่างเดิมของเขาเองอีกครั้ง
ในเมื่อเขาถูกจำได้แล้ว จึงไม่มีประโยชน์ใดที่จะปกปิดตัวตนของเขาอีก
เจิงเหนี่ยนอันจ้องเขม็งเฉินผิงที่อยู่ตรงหน้า แววตาของเขาก็ดูร้อนรนเล็กน้อย
เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าสำนักเจียงจึงรีบพูดกับเจิงเหนี่ยนอันว่า “เจ้าสำนักเจิง คุณเฉินได้ช่วยชีวิตผมเอาไว้ ดังนั้นผมหวังว่าจะไม่มีใครลงมือกับเขา”
เขาเตือนเจิงเหนี่ยนอันว่าหากเขากล้าลงมือกับเฉินผิงเพื่อทรัพยากรมูลค่าหนึ่งร้อยปีของสมาพันธ์ผนึกมาร เขาย่อมไม่ยอมอยู่เฉยอย่างแน่นอน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจิงเหนี่ยนอันก็หัวเราะอย่างกระอักกระอ่วนแล้วพูดว่า “เจ้าสำนักเจียง ในเมื่อเขาเป็นเพื่อนของคุณ ผมย่อมต้องไม่ทำอะไรเขาอย่างแน่นอน แต่ถ้ามีผู้อื่นลงมือทำเช่นนั้น สำนักเทียนโหมวก็จะไม่ขอยุ่งเกี่ยว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...