หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3675

โครม!

อสูรร้ายที่เกิดจากหมอกสีดำปะทะกับมังกรสีทองในทันใด ส่งผลให้เกิดคลื่นรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวฉีกทะลุผ่านความว่างเปล่า

รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวนี้ทำให้สีหน้าของเจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ ที่อยู่ไกลออกไปแปรเปลี่ยนเป็นความเคร่งขรึม

ในระหว่างการปะทะกัน เจ้ามังกรสีทองสามารถต้านทานไว้ได้เพียงแค่ไม่กี่อึดใจ ก่อนที่ร่างของมันจะแตกสลายไปพร้อมเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหว

ท้ายที่สุดแล้วความแข็งแกร่งของเฉินผิงยังไม่อาจเทียบได้กับฉีเป่ยเจี๋ย อีกฝ่ายเป็นถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปด ทำให้เขากลายเป็นผู้ใช้พลังขั้นสูงในระดับการฝึกบำเพ็ญฌาน ต่างจากเฉินผิงที่ค่อนข้างด้อยกว่ามาก

หลังจากที่มังกรสีทองแตกสลาย สัตว์อสูรที่สร้างจากหมอกสีดำก็หยุดลงชั่วขณะ รัศมีพลังของมันลดลงเล็กน้อย ก่อนที่มันจะพุ่งเข้าใส่เฉินผิงอย่างไร้ความปรานี

เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าสำนักเจียง เจ่อเยี่ยนและคนอื่นๆ ต่างได้แต่อ้าปากค้างและมีเหงื่อไหลแทนเฉินผิง

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่ามังกรทองของเฉินผิงจะอ่อนแอถึงเพียงนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าฉีเป่ยเจี๋ย

แม้แต่เจิงเหนี่ยนอันก็ยังต้องประหลาดใจที่ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองอย่างเฉินผิงหาญกล้าที่จะต่อสู้กับระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปด

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่ามังกรทองที่เฉินผิงเพิ่งจะปลดปล่อยออกมาต้องสูญสลายไปด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่มันก็สร้างความน่าประทับใจไม่น้อยที่สามารถยืนหยัดได้แม้เพียงครู่หนึ่งก็ตาม

ในสายตาของเขาแล้ว ความสามารถของเฉินผิงนั้นเหนือกว่าระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองเป็นอย่างมาก

เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นร่างของเขาก็สั่นไหวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกลายเป็นภาพเงาที่ติดตา เขาถอยหนีออกไปจากจุดที่เขายืนอยู่อย่างรวดเร็ว

ใต้ฝ่าเท้าของเขา มีลูกบอลเพลิงสองลูกที่ค่อยๆ ลุกโชน เฉินผิงใช้ท่าเท้าประกายไฟเพื่อหลบการโจมตีจากฉีเป่ยเจี๋ยได้อย่างเฉียดฉิว

ตู้ม!

หลุมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนพื้นโดยพลัน ฝุ่นควันลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว

เมื่อพลาดเป้า อสูรร้ายที่สร้างจากหมอกสีดำจ้องเขม็งที่เฉินผิงอย่างอาฆาตแค้น

ฉีเป่ยเจี๋ยยังถงมองร่างของเฉินผิงอย่างเมินเฉย รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา ต่อให้เขาบรรลุถึงระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองแล้วก็เถอะ แต่เขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันอยู่วันยังค่ำ!

โฮก!

สัตว์อสูรร้ายร้องส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวและพ่นหมอกสีดำออกมาจากปากอันใหญ่โตของมันทันที

หมอกพิษนั่นพุ่งตรงไปยังเฉินผิงราวกับดาบที่คมกริบ

การเคลื่อนที่ของมันรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อราวกับดาวตก

ไม่ว่าหมอกสีดำผ่านไปที่ใด พื้นที่นั้นก็ปล่อยคลื่นพลังอันไม่พึงประสงค์ออกมาทันที

สีหน้าของเฉินผิงดูเคร่งขรึม เขาใช้ท่าเท้าประกายไฟจนถึงขีดสุดและถอยร่นไปอย่างต่อเนื่อง แต่ทว่าหมอกนั้นรวดเร็วเกินไป ทำให้เขาไร้ซึ่งที่หลบซ่อน

ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย เขาไม่กล้านำเอาธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาในขณะนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ค่อยรู้จักสำนักเทียนโหมวหรือเจิงเหนี่ยนอันมากนัก แม้ว่าสำนักเทียนโหมวจะยังคงยืนกรานหนักแน่นเมื่อเผชิญหน้ากับข้อเสนออันเย้ายวนของทรัพยากรมูลค่านานนับศตวรรษโดยสมาพันธ์ผนึกมารเพราะความเคารพที่พวกเขามีต่อเจ้าสำนักเจียง แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจมั่นใจได้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะยังคงเหมือนเช่นเดิมหรือไม่เมื่อพวกเขาเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์