ถึงยังไงธนูศักดิ์สิทธิ์เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงในอาณาจักรนิรันดร์ และมีผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนที่ต้องเสียชีวิตเพราะมัน ถ้าเจิงเหนี่ยนอันเกิดความโลภอยากได้มันขึ้นมา เฉินผิงก็คงต้องถึงวาระแล้วจริงๆ
ลำพังการจัดการกับฉีเป่ยเจี๋ยก็ถือเป็นเรื่องที่ท้าทายมากพออยู่แล้ว หากสำนักเทียนโหมวเข้าร่วมวงด้วย เขาคงไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตรอดอย่างแน่นอน
เฉินผิงแทงกระบี่พิฆาตมังกรในมือเข้าไปในความว่างเปล่าอย่างรวดเร็วจำนวนสองถึงสามครั้ง อักขระอาคมที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าปรากฏขึ้น และพลังทั้งหมดในร่างกายของเขาเริ่มไหลเวียน
ทันใดนั้น เปลวไฟก็ปรากฏขึ้นที่กลางหน้าผากของเขา ทันทีที่เปลวไฟกระทบเข้ากับอักขระอาคม กำแพงไฟก็ปรากฏขึ้น
เปลวไฟสีทองเข้มทำให้ทั่วทั้งความว่างเปล่าเกิดความร้อนสูง มันร้อนมากเสียจนแม้แต่ก้อนหินจำนวนมากที่อยู่รอบๆ เริ่มละลาย
พลังหมอกสีดำปะทะเข้ากับกำแพงไฟที่เฉินผิงเพิ่งจะสร้างขึ้นมา
ตู้ม!
เสียงดังอึกทึกกึกก้องไปทั่วทั้งอากาศ กำแพงไฟดับลงอย่างรวดเร็วด้วยพลังของหมอกสีดำ แต่ถึงกระนั้น ความเร็วและพลังของหมอกสีดำเองก็เริ่มลดลงด้วยเช่นกัน
เฉินผิงรู้ดีว่ากำแพงไฟของเขาไม่อาจหยุดยั้งหมอกสีดำเอาไว้ได้ ดังนั้นทันทีที่มันดับลง เขาก็เหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรออกไปทันที
เขายังคงถอยร่นอย่างต่อเนื่องขณะเหวี่ยงกระบี่ออกไป
ม่านแสงสามารถปิดกั้นหมอกสีดำได้เพียงแค่ชั่วอึดใจ ก่อนที่หมอกสีดำจะทะลุผ่านเข้ามา
เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาพบว่าฉีเป่ยเจี๋ยเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามมากเกินไป และเขาคงไม่มีทางจัดการกับชายผู้นี้โดยปราศจากการใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์
ภายหลังการตอบโต้ถึงสองครั้ง ความเร็วและพลังของหมอกสีดำก็ลดลงอย่างมาก เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่าไม่อาจถอยได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงคายเอาแก่นโลหิตออกมา เลือดไหลกระเซ็นบนร่างเกราะทองคำและถูกมันดูดซับไปทันที
หลังจากที่แก่นโลหิตถูกดูดซึมไป ร่างเกราะทองคำก็ปลดปล่อยลำแสงสีทองออกมาจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน ทั้งยังเกิดเป็นรัศมีที่สามารถมองเห็นได้ปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวเฉินผิง
“ย้าก!”
เฉินผิงส่งเสียงคำราม เขาวางแผนที่จะใช้ร่างเกราะทองคำและพลังร่างกายที่แข็งแกร่งของตนเองต้านทานการโจมตีจากฉีเป่ยเจี๋ย
พลังงานทั้งหมดในตัวเขาระเบิดออก จุติดาราภายในจุติภูมิของเขาก็ส่องแสงแวววาวเป็นประกายด้วยเช่นกัน
ตู้ม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...