หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3677

เจ่อเยี่ยนตั้งใจที่จะกระโดดลงไปในหลุมเพื่อมองหาเฉินผิง แต่ในขณะที่เขากำลังจะกระโดด เขาก็สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวบางอย่างใต้กองหินที่อยู่ด้านล่างของหลุม ทันใดนั้น เฉินผิงก็ปีนออกมาจากหินพวกนั้น

แต่ทว่าร่างเกราะทองคำของเฉินผิงได้หายไปจนหมดสิ้น เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่งและมีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

แม้จะพิสูจน์แล้วว่าการโจมตีก่อนหน้านี้ไม่ได้ฆ่าเขา แต่มันก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ

“คุณเฉิน ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณจะต้องไม่ตาย!” เจ่อเยี่ยนอุทานด้วยความดีใจทันทีเมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังมีชีวิตอยู่

“ผมจะตายง่ายๆ แบบนั้นได้ยังไง? คนที่สามารถฆ่าผมได้ยังไม่เกิดเลยนะ!”

จากนั้นเฉินผิงก็กระโดดออกจากหลุมลึกด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังมีชีวิตอยู่ ฉีเป่ยเจี๋ยก็ผงะไปชั่วขณะ แต่เขาก็รีบพูดเย้ยขึ้นทันทีว่า “แกนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ โดนไปขนาดนั้นยังรอดมาได้ แต่ไม่ว่าแกจะมีความสามารถมากแค่ไหน แกก็ไม่มีทางรอดพ้นวันนี้ไปได้อย่างแน่นอน”

เจิงเหนี่ยนอันเองก็ต้องประหลาดใจเช่นกันเมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังมีชีวิตอยู่และยังสามารถกระโดดออกจากหลุมได้ด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เป็นอันตรายมากนักแม้จะได้รับบาดเจ็บก็ตาม

“จะฆ่าผมมันไม่ง่ายนักหรอกนะ”

เฉินผิงเช็ดเลือดที่มุมปากของเขาออก จากนั้นเขาก็หยิบแส้ปราบมารออกมา

เมื่อเห็นเฉินผิงดึงเอาแส้ปราบมารออกมา ฉีเป่ยเจี๋ยก็ยิ้มเยาะ “ฉันรู้ดีถึงพลังแส้ปราบมารของแก ดังนั้นฉันจะไม่ยอมให้แกใช้มันต่อสู้กับฉันหรอกนะ”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็พ่นเลือดสีดำออกมา ขณะที่เลือดสีดำได้ถูกพ่นออกมา ฉีเป่ยเจี๋ยก็ร้องคำราม “ร่างมารจุติ!”

เพียงไม่นาน เลือดสีดำที่พ่นออกมาจากปากก็กลายร่างเป็นอสูรกายที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้วทันที สีหน้าของเขากลับตึงเครียดยิ่งกว่าเดิม

แส้ปราบมารนั้นสามารถโจมตีปราณสัมผัสของผู้ฝึกวิชามารได้ แม้ว่าคนผู้นั้นจะสวมชุดเกราะอยู่ก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

แต่ทว่ากับสัตว์ประหลาดที่ก่อตัวขึ้นอย่างผิดธรรมชาติ แส้ปราบมารนี้อาจใช้ไม่ได้ผล

เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มเยาะของฉีเป่ยเจี๋ย แม้เฉินผิงจะขุ่นเคืองแต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทางเลือกเดียวของฉันคือต้องใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์จริงๆ หรือเนี่ย?

“เปล่าเลย ผมแค่เตือนคุณถึงข้อเท็จจริงนี้ต่างหาก ผู้อาวุโส” เฉินผิงรีบพูดขึ้นทันที

“ร่างมารจุตินี้กลัวเปลวไฟ เจ้ามีเพลิงปีศาจอยู่ไม่ใช่หรือไง?” จ้าวมารสีชาดกล่าว

“ผู้อาวุโสมารสีชาด ต่อให้ร่างมารจุตินี้จะกลัวไฟ แต่มันก็จะละลายกลายเป็นกองเลือดอย่างรวดเร็วหากผมใช้ไฟโจมตี เพลิงปีศาจของผมจะหายไปในขณะที่เลือดนั้นสามารถควบแน่นขึ้นมาใหม่ในภายหลัง ไม่สามารถกำจัดมันได้”

เฉินผิงเคยใช้เพลิงปีศาจต่อสู้กับสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์มาก่อนเมื่อครั้งอยู่ในสมรภูมิแห่งทวยเทพ แต่มันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

สุดท้ายแล้ว มีเพียงต้องใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นจึงจะช่วยเปิดโอกาสให้เขาสามารถหนีรอดได้

“เมื่อเลือดไหลลงสู่ใต้พื้นดิน มันจะไม่มีทางกลับมารวมตัวได้อีก เจ้าเข้าใจความหมายของข้าหรือเปล่า?” จ้าวมารสีชาดถาม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็รีบพยักหน้าและตอบไปทันทีว่า “ใช่ ใช่แล้ว ผมเข้าใจแล้ว”

ด้วยคำแนะนำจากจ้าวมารสีชาดความมั่นใจของเฉินผิงก็พุ่งสูงขึ้นทันที