หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3679

แน่นอนว่าเพียงไม่นาน เสียงหัวเราะของฉีเป่ยเจี๋ยก็ต้องหยุดชะงัก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งค้าง เนื่องจากมีลำแสงจำนวนมากมายทิ่มแทงเข้าที่เท้าของเขา

ทันทีที่พวกมันเจาะเข้าไปในฝ่าเท้า เกราะมารทมิฬบนร่างกายก็ค่อยๆ เกิดรอยร้าว จนในที่สุดมันก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะกลายเป็นหมอกสีดำและสลายไป

“อะไรกัน?”

ฉีเป่ยเจี๋ยตกใจสุดขีด เขาไม่คาดคิดเลยว่าเฉินผิงจะล่วงรู้ถึงจุดอ่อนของเกราะมารทมิฬนี้จนถึงขนาดที่สามารถทำลายมันได้

ถึงยังไงก็ไม่มีผู้ใดที่คิดโจมตีฝ่าเท้าของผู้อื่น เว้นเสียแต่พวกเขาจะรู้ว่าจุดอ่อนของคนผู้นั้นอยู่ที่จุดนี้

แท้จริงแล้วลำแสงจากกระบี่เก้าเงาที่เฉินผิงใช้นั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของฉีเป่ยเจี๋ยเท่านั้น เพราะเขารู้ดีว่าพวกมันไม่สามารถเจาะทะลวงผ่านเกราะมารทมิฬไปได้อย่างแน่นอน

ขอเพียงฉีเป่ยเจี๋ยประมาทเลินเล่อ เขาก็จะสามารถจัดการชายผู้นี้ได้โดยไม่ทันได้ตั้งตัวและโจมตีที่จุดอ่อนของเกราะมารทมิฬอย่างไม่คาดคิด

“แกรู้จุดอ่อนของเกราะมารทมิฬได้ยังไงกัน แกหามันเจอได้ยังไง?” ฉีเป่ยเจี๋ยตะคอกใส่เฉินผิง

“ถ้าอยากรู้ก็คุกเข่าลงอ้อนวอนผมสิ แล้วผมจะเล่าให้ฟัง”

เฉินผิงพูดพร้อมยักไหล่ ความมั่นใจของเขาเพิ่มสูงขึ้นทันที

ตราบใดที่กลยุทธ์ต่างๆ ของฉีเป่ยเจี๋ยไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ก็ไม่มีอะไรที่เขาจะต้องกลัว

“ถึงไม่มีเกราะมารทมิฬ ฉันก็สามารถฆ่าแกได้อย่างง่ายดายอยู่ดี”

ฉีเป่ยเจี๋ยใช้ฝ่ามือถูไปที่หน้าผากอย่างช้าๆ ทันใดนั้น ก็มีดวงตาพิเศษปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา

เพียงชั่วพริบตา ทั่วทั้งท้องฟ้าก็มืดหม่น ราวกับว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นอยู่ภายใต้การจ้องมองของเขา

“เนตรส่องนภา!” เฉินผิงรีบถามจ้าวมารสีชาดทันที “ผมจะทำลายเนตรส่องนภานี้ได้ยังไง? มันมีพลังรุนแรงเหลือเกิน ทันทีที่เนตรส่องนภาถูกเปิดใช้งาน ทุกกระบวนท่าของผมก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของเขาได้”

เมื่อเนตรส่องนภาถูกเปิดใช้งาน เวลาก็เดินช้าลงอย่างกะทันหัน ทุกกระบวนท่าของเขาจะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าในสายตาของฉีเป่ยเจี๋ย

ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่สามารถต่อสู้กับฉีเป่ยเจี๋ยได้

“สายฟ้า จงใช้พลังสายฟ้าโจมตีใส่เนตรส่องนภา สิ่งที่เนตรส่องนภาเกรงกลัวมากที่สุดคือพลังสายฟ้า ยิ่งไปกว่านั้น ความชำนาญในวิชาเนตรส่องนภาของเขานั้นเป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น” จ้าวมารสีชาดตอบ

เปรี้ยง!

สายฟ้าฟาดพาดผ่านความว่างเปล่า ส่องแสงสว่างไปทั่วท้องฟ้าที่มืดสนิท

ในตอนนี้ สีหน้าของฉีเป่ยเจี๋ยแปรเปลี่ยนเป็นความเริ่มตึงเครียดอย่างที่สุด และพลังความมืดที่อยู่รอบตัวเขาก็ระเบิดออกทันที

ราวกับว่าท้องฟ้าและพื้นปฐพีต้องหยุดชะงัก พลังสายฟ้าขนาดหนาแน่นพุ่งผ่านความว่างเปล่าและกระแทกลงมาอย่างไม่ปรานี

เฉินผิงใช้ดรรชนีเซียนโจมตีออกไปโดยไม่ตั้งใจ

มันเป็นวิชาขั้นสูงสุดที่ไท่จู่ส่งต่อมาถึงเขา เมื่อเขาเข้าใจถึงจุติเวลาแล้วเท่านั้น เขาก็จะสามารถใช้วิชานี้ได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาชี้นิ้วออกไปและใช้ดรรชนีเซียนโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้ทั่วทั้งจักรวาลดูราวกับหยุดเคลื่อนไหว

แต่เฉินผิงไม่รู้ว่าเป็นเพราะเนตรส่องนภาของฉีเป่ยเจี๋ยต่างหากที่เปลี่ยนแปลงการไหลเวียนของเวลาในพื้นที่นั้นไปแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจเรื่องจุติเวลาอย่างถ่องแท้ แต่เขาก็สามารถครอบครองของวิเศษบางอย่างที่ต้องใช้ความเข้าใจเรื่องเวลาอยู่บ้าง การใช้มันไปอย่างไม่ตั้งใจเมื่อครู่นี้ได้กระตุ้นให้เกิดพลังดรรชนีเซียน