แน่นอนว่าเพียงไม่นาน เสียงหัวเราะของฉีเป่ยเจี๋ยก็ต้องหยุดชะงัก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแข็งค้าง เนื่องจากมีลำแสงจำนวนมากมายทิ่มแทงเข้าที่เท้าของเขา
ทันทีที่พวกมันเจาะเข้าไปในฝ่าเท้า เกราะมารทมิฬบนร่างกายก็ค่อยๆ เกิดรอยร้าว จนในที่สุดมันก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ก่อนจะกลายเป็นหมอกสีดำและสลายไป
“อะไรกัน?”
ฉีเป่ยเจี๋ยตกใจสุดขีด เขาไม่คาดคิดเลยว่าเฉินผิงจะล่วงรู้ถึงจุดอ่อนของเกราะมารทมิฬนี้จนถึงขนาดที่สามารถทำลายมันได้
ถึงยังไงก็ไม่มีผู้ใดที่คิดโจมตีฝ่าเท้าของผู้อื่น เว้นเสียแต่พวกเขาจะรู้ว่าจุดอ่อนของคนผู้นั้นอยู่ที่จุดนี้
แท้จริงแล้วลำแสงจากกระบี่เก้าเงาที่เฉินผิงใช้นั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของฉีเป่ยเจี๋ยเท่านั้น เพราะเขารู้ดีว่าพวกมันไม่สามารถเจาะทะลวงผ่านเกราะมารทมิฬไปได้อย่างแน่นอน
ขอเพียงฉีเป่ยเจี๋ยประมาทเลินเล่อ เขาก็จะสามารถจัดการชายผู้นี้ได้โดยไม่ทันได้ตั้งตัวและโจมตีที่จุดอ่อนของเกราะมารทมิฬอย่างไม่คาดคิด
“แกรู้จุดอ่อนของเกราะมารทมิฬได้ยังไงกัน แกหามันเจอได้ยังไง?” ฉีเป่ยเจี๋ยตะคอกใส่เฉินผิง
“ถ้าอยากรู้ก็คุกเข่าลงอ้อนวอนผมสิ แล้วผมจะเล่าให้ฟัง”
เฉินผิงพูดพร้อมยักไหล่ ความมั่นใจของเขาเพิ่มสูงขึ้นทันที
ตราบใดที่กลยุทธ์ต่างๆ ของฉีเป่ยเจี๋ยไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ก็ไม่มีอะไรที่เขาจะต้องกลัว
“ถึงไม่มีเกราะมารทมิฬ ฉันก็สามารถฆ่าแกได้อย่างง่ายดายอยู่ดี”
ฉีเป่ยเจี๋ยใช้ฝ่ามือถูไปที่หน้าผากอย่างช้าๆ ทันใดนั้น ก็มีดวงตาพิเศษปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา
เพียงชั่วพริบตา ทั่วทั้งท้องฟ้าก็มืดหม่น ราวกับว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นอยู่ภายใต้การจ้องมองของเขา
“เนตรส่องนภา!” เฉินผิงรีบถามจ้าวมารสีชาดทันที “ผมจะทำลายเนตรส่องนภานี้ได้ยังไง? มันมีพลังรุนแรงเหลือเกิน ทันทีที่เนตรส่องนภาถูกเปิดใช้งาน ทุกกระบวนท่าของผมก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาของเขาได้”
เมื่อเนตรส่องนภาถูกเปิดใช้งาน เวลาก็เดินช้าลงอย่างกะทันหัน ทุกกระบวนท่าของเขาจะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าในสายตาของฉีเป่ยเจี๋ย
ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่สามารถต่อสู้กับฉีเป่ยเจี๋ยได้
“สายฟ้า จงใช้พลังสายฟ้าโจมตีใส่เนตรส่องนภา สิ่งที่เนตรส่องนภาเกรงกลัวมากที่สุดคือพลังสายฟ้า ยิ่งไปกว่านั้น ความชำนาญในวิชาเนตรส่องนภาของเขานั้นเป็นเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น” จ้าวมารสีชาดตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...