หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3680

ดรรชนีเซียนเป็นเคล็ดวิชาแห่งเซียน ด้วยการเพิ่มพลังของดรรชนีเซียน พลังสายฟ้าจึงสามารถฝ่าทะลุผ่านหมอกสีดำของฉีเป่ยเจี๋ยได้ทันที

ฉีเป่ยเจี๋ยถึงกับอ้าปากค้าง ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะมองเฉินผิงด้วยความไม่เชื่อสายตา เขาไม่คาดคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะสามารถใช้กระบวนท่าที่ทรงพลังเช่นนี้ได้

พลังสายฟ้ามาถึงตัวก่อนที่เขาจะทันมองเห็นมันพาดผ่านท้องฟ้า

ทันใดนั้น มันก็โจมตีเข้าใส่ดวงตาบนหน้าผากของเขาอย่างไร้ความปราณี

“อ้าก!”

เลือดไหลหระเซ้นออกจากหน้าผากของฉีเป่ยเจี๋ย เนตรส่องนภาหายไปภายใต้การโจมตีของสายฟ้าทันที

ความมืดมิดที่ปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้าและพื้นปฐพีก็ค่อยๆ จางหายไป เช่นเดียวกับกลุ่มเมฆสีดำที่เริ่มกระจายตัวออก โลกทั้งใบกลับมาสู่ความสดใสอีกครั้ง

“ทำไม ทำไมแกถึงสามารถทำลายเนตรส่องนภาของของฉันได้ ทำไมกัน?" ฉีเป่ยเจี๋ยร้องตะโกนราวกับคนบ้า

เขาไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดเฉินผิงถึงหาจุดอ่อนของเขาเจออยู่เสมอๆ

ในสมรภูมิแห่งทวยเทพ เฉินผิงถูกทำร้ายอย่างรุนแรงและไม่สามารถหาทางป้องกันการโจมตีได้แม้แต่น้อย

แต่ตอนนี้เขากลับสามารถค้นพบจุดอ่อนต่างๆ ของร่างมารจุติ เกราะมารทมิฬและเนตรส่องนภาได้

นี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกอย่างยิ่ง

ถ้าฉีเป่ยเจี๋ยรู้ว่าราชันมารปีศาจที่อยู่ในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงเป็นผู้สอนเทคนิคทั้งหมดให้ เขาคงไม่แสดงสีหน้าเช่นนั้น

เจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ มองดูเฉินผิงด้วยความตกใจ พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าเฉินผิงจะน่าเกรงขามถึงขนาดสามารถมองเห็นจุดอ่อนของฉีเป่ยเจี๋ยได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

โดยเฉพาะเจิงเหนี่ยนอัน เขาตกใจมากจนกรามของเขาแทบจะหลุดถึงพื้น ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองทำให้ผู้ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบในทุกๆ กระบวนท่านั้นเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่ออย่างแท้จริง!

“คุณยังมีวิชาอะไรอยู่อีกบ้าง? ผมจะบอกอะไรให้นะ ผมรู้จักวิชาที่คุณใช้อยู่ราวกับเป็นหลังมือของผมเอง และผมก็สามารถบอกจุดอ่อนของมันได้อย่างง่ายดาย” เฉินผิงพูดเย้ยขณะลอยอยู่กลางอากาศ

“ไอ้หนู คอยดูเถอะ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้!”

เมื่อฉีเป่ยเจี๋ยพูดจบ เขาก็เหวี่ยงฝ่ามือทั้งสองข้างออกไปทันที เมฆหมอกสีดำปกคลุมร่างกายของเขา ก่อนที่เขาจะหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

แม้จะเห็นว่าเขาหลบหนี แต่เฉินผิงก็ไม่ไล่ตามไป

“คุณเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สอง แต่คุณกลับสามารถจัดการผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดจนหนีไปได้ ช่างเป็นภาพที่หายากจริงๆ!”

เจิงเหนี่ยนอันค่อยๆ เดินเข้ามาและกล่าวชื่นชมเฉินผิง

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ เขารู้ดีว่าหากไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือจากจ้าวมารสีชาดที่บอกจุดอ่อนของฉีเป่ยเจี๋ย มันคงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไล่ชายคนนั้นออกไป ยิ่งไปกว่านั้น การที่เขาได้ใช้ดรรชนีเซียนออกไปโดยไม่ตั้งใจก่อนหน้านี้ต่างหากที่ทำให้ฉีเป่ยเจี๋ยหวาดกลัว เขาจึงหนีไป

หากเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่แปดคนอื่นๆ ก็คงเป็นเฉินผิงเองที่ต้องวิ่งหนีด้วยความบ้าคลั่ง

“คุณเฉิน ผมแนะนำให้คุณพักผ่อนสักสองวันก่อนที่จะเข้าไปในถ้ำจะดีกว่า!” เจ้าสำนักเจียงพูดกับเฉินผิง

เมื่อพิจารณาถึงสภาพของเฉินผิงในตอนนี้ มันคงจะเป็นอันตรายเกินไปหากเขาเข้าไปในถ้ำเพื่อเอาม้วนคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานออกมาตอนนี้

“ไม่ได้นะครับ หากคนอื่นนำมันออกมาได้สำเร็จ การเดินทางของเรามาที่นี่จะไม่สูญเปล่าหรอกเหรอ?” เฉินผิงพูดพร้อมส่ายศีรษะ

ถ้าไม่มีผู้ใดเข้าไปในถ้ำ บางทีเขาอาจเลือกที่จะไปพัก แต่ตอนนี้มีคนอยู่ในนั้นและยังไม่ถูกส่งออกมาหลังจากผ่านไปนานแล้ว มีความเป็นไปได้อย่างสูงว่าคนผู้นั้นจะสามารถทำได้สำเร็จ

หากมีคนอื่นเอาศิลาเทียนโหมวไป เขาก็ไม่รู้ว่าจะหาศิลาเทียนโหมวที่ไหนได้อีก