หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3681

"คุณเฉิน ถ้าให้ผมเป็นผู้นำและเข้าไปสำรวจสิ่งต่างๆ ให้คุณก่อนล่ะ?”

เมื่อเห็นเฉินผิงตัดสินใจเข้าไปในถ้ำ เจ่อเยี่ยนจึงตัดสินใจเข้าไปสำรวจดูก่อน

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่รู้ถึงสถานการณ์ในถ้ำแม้แต่น้อย เมื่อพิจารณาจากสภาพของเฉินผิงในตอนนี้แล้ว การเข้าไปโดยพลการอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อเขาได้

“ไม่เลย มันไม่ปลอดภัยที่คุณจะเข้าไปในถ้ำด้วยความสามารถของคุณในตอนนี้”

เฉินผิงส่ายศีรษะ

ทันใดนั้น เจ้าสำนักเจียงเสนอว่า “คุณเฉิน ผมจะไปแทนเอง”

ในเมื่อความสามารถของเจ่อเยี่ยนต่ำเกินไป เขาจึงคิดว่าเขาสามารถเข้าไปในถ้ำได้เนื่องจากเขาเป็นถึงเจ้าสำนักวิญญาณปีศาจ

“ท่านเจ้าสำนักเจียง แม้ว่าในถ้ำนี้จะมีผนึกสะกดอยู่ แต่มันก็ไม่ได้เป็นสถานที่ที่อันตรายขนาดนั้น หากคนผู้นั้นไม่สามารถทำลายผนึกสะกดได้ เขาจะถูกพลังลึกลับผลักจนลอยกระเด็นออกมา มันไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิตดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลมากนัก แต่อย่างไรก็ตาม มีผนึกสะกดจำนวนมากมายนับสิบอยู่ภายในถ้ำ หากคนผู้นั้นไม่มีความมั่นใจมากพอที่จะฝ่าฟันพวกมันทั้งหมดได้ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องเสียเวลา คนส่วนใหญ่มักจะหมดแรงหลังจากฝ่าผนึกสะกดไปได้เพียงสองสามอันแรกและถูกส่งจนลอยกระเด็นออกมา” เจิงเหนี่ยนอันพูดแทรกขึ้น

“อะไรนะ ผนึกสะกดจำนวนมากกว่าสิบอันอย่างงั้นเหรอ?” เจ้าสำนักเจียงอุทานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ

หากมีผนึกสะกดเพียงอันเดียว เรายังสามารถหาหนทางฝ่าทะลวงมันออกไปเพื่อนำคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานกลับมาได้ แต่มันกลับมีผนึกสะกดอยู่มากมายนับสิบ เมื่อพิจารณาถึงสภาพของเฉินผิงในตอนนี้ ก็ไม่แน่นอนว่าเขาจะทำได้สำเร็จหรือไม่!

เมื่อได้ยินว่ามีผนึกสะกดจำนวนมากมายนับสิบ เฉินผิงก็ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าแปลกใจ

ใครกันนะที่ใช้ผนึกสะกดจำนวนมากมายขนาดนี้และยังผนึกคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมวไว้อีก?

“ไม่ว่าผนึกสะกดจะมีมากน้อยแค่ไหน ในเมื่อผมอยู่ที่นี่แล้ว ผมก็อยากจะลองดูสักตั้ง มีคนอื่นเข้าไปและอยู่ในนั้นนานแล้วใช่มั้ยครับ? มัวเสียเวลาอยู่ไม่ได้แล้ว ผมต้องเข้าไปเดี๋ยวนี้”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็มุ่งหน้าเข้าไปในถ้ำทันที

ขณะที่ลำแสงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างของเฉินผิงก็หายเข้าไปในถ้ำ

เจ้าสำนักเจียง เจ่อเยี่ยนและคนอื่นๆ ต่างพากันเหงื่อไหลด้วยความเป็นห่วงเขา

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองเข้าไปในถ้ำเพียงลำพังโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว! ช่างน่าประทับใจยิ่งนัก!

อย่างไรก็ตาม จ้าวมารสีชาดกลับอ้างว่ามันเป็นพื้นที่ที่ถูกสร้างขึ้น นั่นทำให้หัวใจของเฉินผิงแทบเต้นระรัว

เพราะผู้ใดก็ตามที่สามารถสร้างพื้นที่แยกจากกันเช่นนี้ได้ จะต้องผู้ที่บรรลุถึงขั้นมหายานหรือสูงกว่านั้นอย่างแน่นอน

ลำพังเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากนั้นไม่สามารถฉีกความว่างเปล่าออกได้ การจะสร้างพื้นที่ที่แยกขาดจากกันได้นั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“ผู้อาวุโสมารสีชาด คุณแน่ใจหรือว่านี่เป็นพื้นที่ที่แยกจากกัน ไม่ใช่แค่อาณาจักรลวงตา?” เฉินผิงเอ่ยถามจ้าวมารสีชาด

เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าคนผู้นั้นต้องลงทุนลงแรงใช้ผนึกสะกดจำนวนมากมายเพียงเพื่อปกป้องคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมว

อันที่จริง เขาไม่คิดว่าไม่มีใครที่จะทำเช่นนั้น

“เจ้าหนู ข้าอาจจะสูญเสียความทรงจำไป แต่ข้าไม่ใช่คนโง่นะ ถ้าข้าไม่สามารถแยกแยะพวกมันได้ ข้าคงไม่สมควรได้รับฉายาว่าจ้าวมารหรอกนะ!” จ้าวมารสีชาดกล่าวด้วยความรู้สึกโกรธ