หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3681

"คุณเฉิน ถ้าให้ผมเป็นผู้นำและเข้าไปสำรวจสิ่งต่างๆ ให้คุณก่อนล่ะ?”

เมื่อเห็นเฉินผิงตัดสินใจเข้าไปในถ้ำ เจ่อเยี่ยนจึงตัดสินใจเข้าไปสำรวจดูก่อน

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่รู้ถึงสถานการณ์ในถ้ำแม้แต่น้อย เมื่อพิจารณาจากสภาพของเฉินผิงในตอนนี้แล้ว การเข้าไปโดยพลการอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อเขาได้

“ไม่เลย มันไม่ปลอดภัยที่คุณจะเข้าไปในถ้ำด้วยความสามารถของคุณในตอนนี้”

เฉินผิงส่ายศีรษะ

ทันใดนั้น เจ้าสำนักเจียงเสนอว่า “คุณเฉิน ผมจะไปแทนเอง”

ในเมื่อความสามารถของเจ่อเยี่ยนต่ำเกินไป เขาจึงคิดว่าเขาสามารถเข้าไปในถ้ำได้เนื่องจากเขาเป็นถึงเจ้าสำนักวิญญาณปีศาจ

“ท่านเจ้าสำนักเจียง แม้ว่าในถ้ำนี้จะมีผนึกสะกดอยู่ แต่มันก็ไม่ได้เป็นสถานที่ที่อันตรายขนาดนั้น หากคนผู้นั้นไม่สามารถทำลายผนึกสะกดได้ เขาจะถูกพลังลึกลับผลักจนลอยกระเด็นออกมา มันไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิตดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลมากนัก แต่อย่างไรก็ตาม มีผนึกสะกดจำนวนมากมายนับสิบอยู่ภายในถ้ำ หากคนผู้นั้นไม่มีความมั่นใจมากพอที่จะฝ่าฟันพวกมันทั้งหมดได้ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องเสียเวลา คนส่วนใหญ่มักจะหมดแรงหลังจากฝ่าผนึกสะกดไปได้เพียงสองสามอันแรกและถูกส่งจนลอยกระเด็นออกมา” เจิงเหนี่ยนอันพูดแทรกขึ้น

“อะไรนะ ผนึกสะกดจำนวนมากกว่าสิบอันอย่างงั้นเหรอ?” เจ้าสำนักเจียงอุทานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ

หากมีผนึกสะกดเพียงอันเดียว เรายังสามารถหาหนทางฝ่าทะลวงมันออกไปเพื่อนำคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานกลับมาได้ แต่มันกลับมีผนึกสะกดอยู่มากมายนับสิบ เมื่อพิจารณาถึงสภาพของเฉินผิงในตอนนี้ ก็ไม่แน่นอนว่าเขาจะทำได้สำเร็จหรือไม่!

เมื่อได้ยินว่ามีผนึกสะกดจำนวนมากมายนับสิบ เฉินผิงก็ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าแปลกใจ

ใครกันนะที่ใช้ผนึกสะกดจำนวนมากมายขนาดนี้และยังผนึกคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมวไว้อีก?

“ไม่ว่าผนึกสะกดจะมีมากน้อยแค่ไหน ในเมื่อผมอยู่ที่นี่แล้ว ผมก็อยากจะลองดูสักตั้ง มีคนอื่นเข้าไปและอยู่ในนั้นนานแล้วใช่มั้ยครับ? มัวเสียเวลาอยู่ไม่ได้แล้ว ผมต้องเข้าไปเดี๋ยวนี้”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็มุ่งหน้าเข้าไปในถ้ำทันที

ขณะที่ลำแสงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างของเฉินผิงก็หายเข้าไปในถ้ำ

เจ้าสำนักเจียง เจ่อเยี่ยนและคนอื่นๆ ต่างพากันเหงื่อไหลด้วยความเป็นห่วงเขา

ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สองเข้าไปในถ้ำเพียงลำพังโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว! ช่างน่าประทับใจยิ่งนัก!