เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3682

“จ้าวมาร ได้โปรดอย่าเพิ่งโกรธไปครับ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมเชื่อใจคุณ” เฉินผิงกล่าวขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ขณะที่เขากล่าวคำขอโทษ เฉินผิงก็เดินตรงเข้าไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากมันเป็นพื้นที่เปิดกว้างแห่งใหม่ เฉินผิงจึงอยากรู้ว่ามันกว้างใหญ่แค่ไหน

ท้ายที่สุดแล้ว ยิ่งขนาดของพื้นที่ที่เปิดกว้างนั้นใหญ่เท่าไหร่ ความเข้มแข็งและพลังวิญญาณก็จะยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น

ขณะที่เฉินผิงเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว เขาก็ต้องหยุดชะงักลงทันที

เบื้องหน้าเขา จู่ๆ ก็มีลำแสงสีขาวค่อยๆ ปรากฏขึ้น ตามด้วยจุดแสงที่ส่องกะพริบแวววาวจำนวนนับไม่ถ้วน

ทันทีที่จุดแสงปรากฏขึ้น เฉินผิงก็รู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่นั้นในทันใด แต่เขากลับจำไม่ได้และนึกไม่ออกว่าคือที่ไหน

ขณะที่เฉินผิงจมอยู่ในห้วงความคิด จุดแสงจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเริ่มผสานกันอย่างช้าๆ และกลายร่างเป็นมนุษย์อย่างรวดเร็ว

เดิมทีร่างนั้นไม่มีตัวตน เป็นเพียงรูปลักษณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม เมื่อร่างนั้นเริ่มชัดมากขึ้นเรื่อยๆ เฉินผิงก็ตกตะลึงทันที

เมื่อเห็นร่างของคนที่ปรากฏขึ้นจากการรวมตัวของจุดแสง เฉินผิงก็สบถออกมาทันที “ให้ตายสิ! ทำไมถึงเป็นคุณได้?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ข้าคิดเอาไว้แล้วว่าเจ้าจะต้องมา ไอ้หนู!” ร่างที่รวมตัวกันหัวเราะเสียงดังและพูดกับเฉินผิง

“ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นเคยกับรัศมีนี้ เพียงแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ที่แท้เป็นคุณนี่เอง คุณซย่ามัว คุณเป็นคนสร้างผนึกสะกดนี้อย่างนั้นเหรอครับ?”

ใบหน้าของเฉินผิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเดินเข้าไปอย่างมีความสุข โดยตั้งใจจะโอบกอดซย่ามัว

น่าเสียดายที่ซย่ามัวเป็นเพียงภาพลวงตาที่ไม่อาจจับต้องได้

ตอนที่ 3682 การกำเนิดของซย่ามัว 1

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร