“สำนักเทียนโหมวเหลือศิลาเทียนโหมวอยู่เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ข้าชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าเจ้าจะได้มันมาหรือเปล่า” ซย่ามัวพูดพร้อมกับหัวเราะ
“ซย่ามัว ในเมื่อคุณมีศิลาเทียนโหมวมากมายนับสิบชิ้นอยู่กับคุณ ผมก็ไม่จำเป็นต้องไปที่สำนักเทียนโหมว ผมสามารถขอมันจากคุณก็ได้ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเหรอครับ ผมจะรีบไปหาคุณทันทีเลย สิ่งเดียวที่คุณทำคือมอบศิลาเทียนโหมวให้ผมได้มั้ยครับ?”
ในเมื่อเฉินผิงรู้ว่าซย่ามัวได้นำศิลาเทียนโหมวของสำนักเทียนโหมวไป แล้วเหตุใดเขาจึงต้องตามหาสำนักเทียนโหมวอีก?
“ไม่มีทาง ข้าไม่สนใจตาแก่เหลือขอเฟิ่งมัวนั่นหรอก แต่ถ้าเขามาอ้อนวอนข้าด้วยตัวเอง บางทีด้วยความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของข้า ข้าอาจจะยอมยกให้เขาก็ได้” ซย่ามัวพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าของเขา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงจึงตอบไปว่า “ถ้าคุณปฏิเสธที่จะมอบให้กับผม ก็ขอให้ผมได้ทำลายผนึกสะกดนี้และนำเอาคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานไปแลกกับศิลาเทียนโหมวจากสำนักเทียนโหมวด้วยเถอะครับ”
“เจ้าจะต้องพึ่งพาความสามารถของตัวเองในการทำลายผนึกสะกด ทำไมข้าถึงต้องช่วยเจ้าด้วยล่ะ อีกอย่าง ตอนนี้ข้าเป็นแค่วิญญาณเท่านั้น แล้วข้าจะช่วยเจ้าได้ยังไง?” ซย่ามัวพูดพร้อมโบกมือ
“ที่คุณไม่ยอมยกศิลาเทียนโหมวให้ผมมันก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่นี่คุณถึงขนาดไม่ยอมช่วยผมทำลายผนึกสะกด คุณคิดจะทิ้งผมไว้เพื่อจะเยาะเย้ยอย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงเริ่มรู้สึกโกรธเคืองเล็กน้อย
เมื่อเห็นเฉินผิงโกรธ ซย่ามัวก็หัวเราะเบาๆ “เอาล่ะ คิดซะว่าข้าหัวเราะให้กับความเสียสละของเจ้าก็แล้วกัน ตอนนี้ข้าได้มาเจอกับเจ้าแล้ว ข้าก็สามารถเดินทางต่อได้อย่างสบายใจ”
ทันทีที่ซย่ามัวพูดจบ ร่างของเขาก็ค่อยๆ เลือนรางและหายไปในที่สุด
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็รีบตะโกนไปทันที “ซย่ามัว ซย่ามัว ได้โปรดอย่าเพิ่งจากไปแบบนี้สิครับ!”
“หยุดตะโกนได้แล้ว ข้าจะยอมบอกเจ้าก็ได้ ธิดาเทพแห่งตำหนักก่วงหานได้ก่อตั้งตำหนักก่วงหานขึ้นมาใหม่ที่ภูเขาเทียนโหมว ข้าได้วางศิลาเทียนโหมวทั้งหมดไว้ที่นั่นแล้ว หากเจ้ามีความสามารถพอ ก็ลองไปถามนางด้วยตัวเอง แต่เจ้าต้องหาตำหนักก่วงหานให้เจอเสียก่อน” เสียงของซย่ามัวดังกึกก้องก่อนจะค่อยๆ เลือนหายไปในที่สุด
“ซย่ามัว! ซย่ามัว!” ครั้งนี้ไม่ว่าเฉินผิงจะตะโกนดังเพียงใด ก็ไร้ซึ่งวี่แววของซย่ามัวทั้งสิ้น
เฉินผิงจมอยู่ในห้วงความคิดของตน ฉันควรจะตามหาธิดาเทพแห่งตำหนักก่วงหานเพื่อศิลาเทียนโหมวดี หรือฉันควรจะทำลายผนึกสะกดนี่ต่อไปเพื่อเอาคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานไปแลกกับศิลาเทียนโหมวดี?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...