หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3685

หลังจากผ่านการต่อสู้กับฉีเป่ยเจี๋ย เฉินผิงก็เหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก หากต้องต่อสู้กับหนิงจื้อในตอนนี้ เขาก็คงสามารถต้านทานได้แค่เพียงไม่กี่ยกเท่านั้น

ดังนั้นเมื่อเขาคิดที่จะลงมือ เขาจึงนำเอาอาวุธที่ทรงพลังที่สุดออกมาซึ่งนั่นก็คือธนูศักดิ์สิทธิ์

เมื่อธนูศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัว รัศมีพลังอันรุนแรงของมันก็แผ่ขยายไปทั่วทั้งถ้ำ

หนิงจื้อขมวดคิ้วเป็นปมแน่นขณะมองธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือของเฉินผิง เขาตระหนักถึงพลังของธนูศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างดีว่ามันช่างน่าเกรงขามเพียงใด

ยิ่งไปกว่านั้น หากทั้งสองต่อสู้กันภายในถ้ำแห่งนี้ มันอาจทำให้ทั้งถ้ำเกิดการถล่มลงมาได้ อีกทั้งบริเวณโดยรอบยังเต็มไปด้วยผนึกสะกดมากมาย หนิงจื้อที่ยังคงครุ่นคิดหาวิธีที่จะฝ่ามันออกไป หากมีการต่อสู้เกิดขึ้น ก็มีความเสี่ยงที่จะถูกทำร้ายจากผนึกสะกดเหล่านั้น

“เฉินผิง ถ้ำบนภูเขาแห่งนี้เต็มไปด้วยผนึกสะกดมากมาย ถ้าพวกเราต่อสู้กัน ก็มีโอกาสที่เราทั้งคู่จะได้รับบาดเจ็บ สุดท้ายแล้ว เราทั้งคู่ก็จะถูกฝังอยู่ในถ้ำแห่งนี้ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าแกเข้ามาในนี้ทำไม แต่พวกเราทั้งสองคนจำเป็นต้องพึ่งพาความสามารถของกันและกันเพื่อฝ่าด่านผนึกสะกดนี้ไป เอาเป็นว่าเราค่อยมาตัดสินแพ้ชนะหลังจากที่ออกจากถ้ำนี้ได้จะไม่ดีกว่าเหรอ?”

หนิงจื้อรู้สึกกลัวเล็กน้อย เขาต้องใช้ความอดทนมากมายกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ เพียงแค่เขาได้ศิลาเทียนโหมวมาและฟื้นฟูร่างกายของเขาเท่านั้น เขาก็สามารถขึ้นสู่ระดับมหายานได้

การเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับมหายานนั้นเป็นความสำเร็จที่เขาไม่กล้านึกฝันมาก่อน

เมื่อคิดได้เช่นนั้น หนิงจื้อจึงไม่ต้องการเสี่ยงที่จะสูญเสียทุกอย่างในการต่อสู้กับเฉินผิงอย่างแน่นอน

“ตกลง เราจะรอจนกว่าออกไปข้างนอกได้แล้วค่อยต่อสู้กัน” เฉินผิงกล่าวพร้อมเก็บธนูศักดิ์สิทธิ์ลง

อันที่จริงแล้วเฉินผิงเองก็ไม่อยากต่อสู้เช่นกัน เขาใช้ประโยชน์จากธนูศักดิ์สิทธิ์เพียงเพื่อข่มขู่หนิงจื้อและช่วยขัดขวางไม่ให้อีกฝ่ายต้องลงมือเท่านั้น

หากตอนนั้นหนิงจื้อเลือกที่จะลงมือ เฉินผิงก็คงไม่สามารถต้านทานได้นานนักแม้จะใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์แล้วก็ตาม เนื่องจากเขาอ่อนแรงลงไปมาก

เมื่อเห็นเฉินผิงเก็บธนูศักดิ์สิทธิ์ลง หนิงจื้อก็หันความสนใจไปที่ผนึกสะกดเหล่านั้นอีกครั้ง

ตอนนี้เขาสามารถฝ่าทะลุผ่านไปยังตำแหน่งตรงกลางได้แล้ว ตราบใดที่เขาสามารถจัดการกับผนึกสะกดได้อีกไม่กี่ด่าน เขาก็จะสามารถมองเห็นคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมวได้

เมื่อเขาได้คัมภีร์เคล็ดวิชาลับมาแล้ว หนิงจื้อก็จะสามารถนำมันไปแลกเปลี่ยนกับศิลาเทียนโหมวเพื่อฟื้นฟูร่างกายของเขาได้

หนิงจื้อมองดูเส้นไหมจำนวนมากมายที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างระมัดระวัง ก่อนที่เขาจะเดินหน้าต่อไปด้วยความไม่ประมาท

เมื่อเห็นท่าทางที่รอบคอบของหนิงจื้อ รอยยิ้มแสนเย็นชาก็ปรากฏที่มุมปากของเฉินผิง ทันใดนั้น แสงสีทองก็พวยพุ่งออกมารอบตัวของเฉินผิง เขาเดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่สนใจเส้นด้ายเหล่านั้นแม้แต่น้อย

เฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แซงหน้าและขึ้นนำหนิงจื้อในทันใด

อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่พลังปราณสัมผัสของเขาจะเข้าถึงม้วนคัมภีร์เคล็ดวิชาลับ มันก็พังทลายลงทันที ยิ่งไปกว่านั้น ที่บริเวณโดยรอบคัมภีร์นั่น เฉินผิงยังสัมผัสได้ว่ามีรัศมีพลังบางอย่างอยู่ด้วย

รัศมีนั่นเป็นของซย่ามัว แต่เฉินผิงก็ไม่สามารถมั่นใจได้ว่ารัศมีนั้นเป็นผลมาจากผนึกสะกดที่สร้างโดยวงแหวนอาคมหรือไม่

เฉินผิงพุ่งตรงไปข้างหน้าโดยตั้งใจที่จะลองอีกครั้ง

“ตายซะเถอะ!” เมื่อหนิงจื้อเห็นเฉินผิงพยายามหยิบม้วนคัมภีร์หยก สีหน้าของเขาก็บิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ

คลื่นหมอกสีดำพุ่งตรงเข้าใส่เฉินผิงทันที

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงจึงรีบพุ่งตรงไปข้างหน้าและหลบหลีกคลื่นหมอกสีดำโดยสัญชาตญาณ

แม้เฉินผิงจะเป็นคนเขลา แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่ควรเผชิญหน้ากับการโจมตีจากผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุด

ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เฉินผิงอ่อนแรงมากพอแล้ว