หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3686

ร่างกายของเฉินผิงพุ่งไปข้างหน้าทะลุผ่านระลอกชั้นต่างๆ เขาพบว่าตัวเองได้มายืนอยู่หน้าม้วนคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานแล้ว

พลังโจมตีของหนิงจื้อก็ตามหลังมาติดๆ เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่หมอกสีดำอยู่ห่างจากเฉินผิงเพียงไม่กี่ก้าวมันก็สลายหายไป

หนิงจื้อถึงกับผงะ เขาก็ปล่อยคลื่นหมอกสีดำออกมาอีกหลายต่อหลายครั้ง แต่ทว่าผลลัพธ์ก็ยังคงเหมือนเดิม หมอกสีดำสูญสลายหายไปเมื่อมาถึงตรงหน้าเฉินผิง

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงก็มองดูรอบๆ ตัวของเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ เขาค้นพบว่ามีพลังบางอย่างของผนึกสะกดที่อยู่ล้อมรอบม้วนคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌาน แม้จะไม่อาจมองเห็นและจับต้องได้ แต่เฉินผิงก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงมัน

ก่อนหน้านี้พลังวิญญาณของเฉินผิงก็หายไปเช่นกันเมื่อมันสัมผัสกับพลังของผนึกสะกด

เมื่อเห็นว่าหนิงจื้อไม่สามารถฝ่าด่านพลังของผนึกสะกดได้ เฉินผิงก็ผ่อนคลายลงอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเอื้อมมือออกไปโดยหมายจะหยิบคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌาน

ขณะที่เขาเอื้อมมือออกไป คัมภีร์ก็ปล่อยลำแสงสีทองออกมา เฉินผิงรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกบดขยี้อยู่ใต้ภูเขา เขาก็ล้มกระแทกลงกับพื้นเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

“นี่มันอะไรกัน?” เฉินผิงผงะ ใบหน้าของเขาซีดเผือด คัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว แต่ทำไมฉันถึงไม่สามารถเอามันออกมาได้? อย่าบอกนะว่าซย่ามัวได้ทำวางผนึกสะกดไว้ในคัมภีร์นี้เหมือนกัน

ขณะที่เฉินผิงยังไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น คัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานก็ค่อยๆ ปล่อยคลื่นรัศมีออกมา ซึ่งเป็นรัศมีที่เฉินผิงคุ้นเคยอย่างมาก

นั่นคือรัศมีที่ซย่ามัวปล่อยออกมาระหว่างการฟื้นคืนชีพของเขา

ทันทีรัศมีนั้นโอบล้อมเฉินผิงไว้ มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก เขาเริ่มดูดซับรัศมีดังกล่าวอย่างตะกละตะกลามทันที

“ด้วยความแข็งแกร่งของนายในตอนนี้ ฉันเกรงว่านายคงไม่สามารถฝ่าทะลวงผนึกที่สะกดอยู่ในคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานได้ บางทีนายอาจจะทำลายผนึกสะกดนี้ได้หากนายใช้พลังแห่งอสุนีบาต” จ้าวมารสีชาดกล่าว

“พลังแห่งอสุนีบาตเหรอ คุณกำลังบอกว่าผมต้องบรรลุความก้าวหน้าที่นี่เพื่อดึงเอาพลังแห่งอสุนีบาตมาใช้กำจัดผนึกสะกดของคัมภีร์เคล็ดวิชาลับนี้อย่างนั้นเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

จ้าวมารสีชาดพยักหน้าและพูดว่า “ถูกต้อง ต่อให้ระดับผู้ทุกข์ยากขั้นสูงสุดก็ไม่สามารถทำลายผนึกสะกดนี้ได้ กับความแข็งแกร่งของนายแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดสามารนำเอาคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานไปได้แม้จะมาถึงที่นี่แล้วก็ตาม เว้นเสียแต่ว่าคนผู้นั้นจะสามารถบรรลุความก้าวหน้าที่นี่และยืมเอาความแข็งแกร่งของพลังแห่งอสุนีบาตมาใช้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ถึงกับพูดไม่ออก ซย่ามัวคิดจะทำอะไรกันแน่? ไม่แปลกใจเลยที่เหล่ายอดฝีมือมากมายที่สำนักเทียนโหมวจ้างมาก่อนหน้านี้ต่างพากันล้มเหลวทั้งหมด ใครจะไปคาดคิดว่าจะมีผนึกสะกดถูกวางอยู่ในคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานด้วย

แต่ในขณะที่เฉินผิงกำลังดูดซับรัศมีพลังที่เล็ดลอดออกมาจากคัมภีร์ เขาก็นึกถึงโสมมังกรเทียนโหมวที่เก็บไว้ในแหวนเก็บของของเขา บางทีการดูกลืนโสมมังกรเทียนโหมวเข้าไปอาจช่วยให้ฉันไปถึงจุดสำคัญของการบรรลุความก้าวหน้าได้

เปรี้ยง!

หนิงจื้อถูกผลักจนลอยกระเด็นออกไปด้วยพลังอันมหาศาลพร้อมเสียงที่ดังกึกก้อง!

วินาทีนั้น จิตใจของเขาเต็มไปด้วยว่างเปล่า

หลังจากที่สายตาของหนิงจื้อกลับมามองเห็นได้ชัดอีกครั้ง เขาก็พบว่าตัวเองได้มาอยู่ที่นอกถ้ำโดยไม่รู้ตัว

ในขณะนั้น ที่นอกถ้ำบนภูเขา เจ้าสำนักเจียง เจิงเหนี่ยนอันและคนอื่นๆ ได้แต่เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อได้ยินเสียงดังกึกก้องและเห็นใครบางคนลอยออกมาจากถ้ำบนภูเขา เจ้าสำนักเจียง เจ่อเยี่ยนและคนอื่นๆ ก็รีบวิ่งไปดูทันที พวกเขาทุกคนล้วนคิดว่าเป็นเฉินผิงที่ต้องถูกพลังในถ้ำซัดจนลอยออกมา

เมื่อพิจารณาว่าเฉินผิงอยู่ในสภาพที่อ่อนแอเพียงใด มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถทำลายผนึกสะกดภายในถ้ำเพื่อนำเอาคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานออกมา