หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3687

เมื่อเห็นหนิงจื้อ เจียงอวี้เหลียนก็ถึงกับงุนงง “คนผู้นี้คือใครกัน?”

เห็นได้ชัดว่าเจ้าสำนักเจียงเองก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน คนที่เขาเห็นไม่ใช่เฉินผิง แต่กลับเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ถูกเหวี่ยงออกไป

เมื่อเห็นหนิงจื้อ เจ่อเยี่ยนก็ผงะเล็กน้อย เขาจดจำชายผู้นี้ได้ แต่ที่เขาไม่เข้าใจคือเพราะเหตุใดหนิงจื้อถึงมาอยู่ที่นี่

เมื่อเห็นหนิงจื้อ ผู้อาวุโสของสำนักเทียนโหมวก็หันไปหาเจิงเหนี่ยนอันแล้วพูดว่า “เจ้าสำนักเจิง ชายผู้นี้คือคนที่เข้ารับคำท้า ตอนนี้เขาถูกโยนออกมา เขาได้พ่ายแพ่แก่ผนึกสะกดนี้แล้ว…”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของเจิงเหนี่ยนอันก็ดำดิ่งจมลงสู่หุบเหวแห่งความสิ้นหวัง เดิมทีเขาเก็บงำความคาดหวังไว้ว่าหนิงจื้อจะสามารถช่วยนำเอาคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานมาได้ แต่แล้วความหวังทั้งหมดก็ต้องพังทลายลง

เจิงเหนี่ยนอันไม่เคยคิดฝากความหวังไว้กับเฉินผิงเลยแม้แต่น้อย เพราะในขณะที่เฉินผิงเข้าไปในถ้ำ เขาก็อยู่ในสภาพที่อ่อนแออย่างมาก เขาเพิ่งรอดชีวิตจากการสู้รบอันโหดร้าย และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสามารถฝ่าฟันผนึกมากมายที่สะกดอยู่ภายในถ้ำได้

สีหน้าของหนิงจื้อในตอนนี้ดูเคร่งขรึมอย่างมาก เขาเพิ่งถูกส่งจนลอยกระเด็นออกมาด้วยพลังลึกลับบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้เขารู้สึกไม่สู้ดีนัก

หนิงจื้อรู้สึกสับสนอย่างมาก มันเป็นไปได้ยังไงกัน เฉินผิงสามารถเข้าถึงคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานได้อย่างง่ายดาย แต่ฉันกลับถูกเหวี่ยงกระเด็นออกมาแทบจะในทันที ถ้าว่ากันในเรื่องของความสามารถแล้ว ฉันเหนือกว่าเฉินผิงทุกอย่าง!

หนิงจื้อรู้สึกงุนงงจนพูดอะไรไม่ออก เขาจึงตัดสินใจเลิกคิดมาก แม้ว่าเขาจะไม่ได้ม้วนคัมภีร์ แต่เขาก็ยังมุ่งมั่นที่จะเอาศิลาเทียนโหมว หากไม่มีมันแล้ว เขาก็คงไม่มีทางที่จะฟื้นฟูร่างกายขึ้นมาได้ ด้วยระดับพลังยุทธ์ที่มีในตอนนี้ ทางเดียวที่จะบรรลุเป้าหมายนี้ได้คือจำเป็นจะต้องมีศิลาเทียนโหมวเท่านั้น

เฉินผิงเหลือบมองที่เจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ โดยไม่พูดอะไรออกมา เขาไม่รู้จักคนเหล่านั้นแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม หนิงจื้อนั้นกลับดูคุ้นเคยกับผู้อาวุโสแห่งสำนักเทียนโหมว เพราะถึงยังไง ก็เป็นผู้อาวุโสผู้นี้เองที่เป็นคนพาพวกเขาไปที่นั่น

ดังนั้น หนิงจื้อจึงเดินตรงเข้าไปหาเขา

ผู้อาวุโสของสำนักเทียนโหมวหันไปหาหนิงจื้อและเอ่ยถามว่า “ท่านครับ ท่านสามารถนำเอาม้วนคัมภีร์เคล็ดวิชาลับเทคนิคแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานมาได้สำเร็จหรือไม่?”

หนิงจื้อส่ายศีรษะและตอบไปว่า “ไม่…”

ผู้อาวุโสของสำนักเทียนโหมวพูดอย่างสุภาพว่า “เช่นนั้นต้องขออภัย ในเมื่อท่านไม่สามารถทำได้สำเร็จ พวกเราสำนักเทียนโหมวคงไม่มีสิ่งใดตอบแทนให้ ผมขอให้คุณจากไปเสียเถอะ...”

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกคนต่างตกตะลึงจนพูดไม่ออก

ไม่มีใครคาดคิดว่าหนิงจื้อจะลงมืออย่างกะทันหัน และเมื่อเขาลงมือ มันถือเป็นการฆ่าที่โหดเหี้ยมและไร้ซึ่งความเมตตาปราณี

เมื่อเห็นผู้อาวุโสของตนถูกสังหาร เจิงเหนี่ยนอันก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้น คลื่นความโกรธก็ถาโถมออกมาจากภายในตัวเขา รัศมีพลังของเขารุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนว่าเหล่าลูกศิษย์มากมายของสำนักเทียนโหมวจะสัมผัสได้ถึงรัศมีของเจิงเหนี่ยนอัน พวกเขารีบวิ่งเข้ามาในทันที

แม้จะถูกลูกศิษย์จำนวนหลายสิบคนของสำนักเทียนโหมวเข้าล้อม แต่ใบหน้าของหนิงจื้อก็หาได้มีร่องรอยความตื่นตระหนกปรากฏไม่

“เอาศิลาเทียนโหมวมาให้ฉันซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตสำนักเทียนโหมว แต่ถ้าแกปฏิเสธ ชะตากรรมของชายที่แกเพิ่งเห็นเมื่อกี้นี้จะเป็นของพวกแกทุกคน!” หนิงจื้อพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะสามารถทำอะไรได้ตามอำเภอใจหรอกนะ” เจิงเหนี่ยนอันพูดด้วยความโกรธ ข้างหลังเขา มีเงาจางๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะค่อยๆ แข็งตัวกลายเป็นยักษ์สูงตระหง่านหลายเมตร