หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3688

ยักษ์ใหญ่ถือคทาในมือพร้อมสวมมงกุฎสีม่วงและสีทอง ใบหน้าของมันดุร้ายน่ากลัวราวกับราชันมารปีศาจก็ไม่ปาน

เมื่อเห็นภาพที่ปรากฏ เจ้าสำนักเจียงก็อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความตกใจ “อัญเชิญปีศาจ!”

“ท่านอาจารย์ อะไรคืออัญเชิญปีศาจเหรอคะ?” เจียงอวี้เหลียนถามด้วยความสงสัย

เจ้าสำนักเจียงอธิบายว่า “นี่คือวิชาขั้นสูงสุดของสำนักเทียนโหมว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา สำนักของพวกเขาอาศัยอยู่บนภูเขาเทียนโหมวมาโดยตลอด ที่พวกเขาสามารถอยู่รอดในส่วนลึกของภูเขาเทียนโหมวมาเป็นเวลาหลายพันปีนั้นก็เพราะวิชาอัญเชิญปีศาจนี้ ตำนานเล่าว่าจ้าวมารที่ปรากฏตัวจากวิชานี้ไม่เพียงแต่เป็นผู้พิทักษ์สำนักเทียนโหมวเท่านั้น แต่ยังเป็นจ้าวมารที่ภูเขาเทียนโหมวกักขังไว้ได้อีกด้วย เป็นเพราะการคุ้มครองของจอมมารผู้นี้ ทำให้สำนักเทียนโหมวสามารถอยู่รอดมาได้นับพันปี ในเมื่อเจ้าสำนักเจิงลงมือโดยใช้วิชาขั้นสูงสุด ดูเหมือนเขาจะรู้ดีว่าคู่ต่อสู้ของเขาไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ…”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจ่อเยี่ยนก็อดหัวเราะอยู่ในใจไม่ได้ ไม่มีทางที่จ้าวมารผู้นี้จะเป็นผู้ที่ถูกภูเขาเทียนโหมวกักขังไว้ได้ เรื่องปกป้องคุ้มครองสำนักเทียนโหมวยิ่งไม่ต้องพูดถึง! จ้าวมารที่ถูกกักขังอยู่ภายใต้ภูเขาเทียนโหมวนั้น แท้จริงแล้วคือจ้าวมารสีชาดที่อยู่ในความทรงจำของเฉินผิงต่างหาก

อย่างไรก็ตาม ตำนานดังกล่าวน่าจะถูกเผยแพร่โดยสำนักเทียนโหมวเอง ซึ่งอาจเป็นเพียงความพยายามที่จะเพิ่มชื่อเสียงของพวกเขา

“ไอ้หนู แกฆ่าผู้อาวุโสของสำนักเทียนโหมวแล้วยังมีหน้ามาขอศิลาเทียนโหมว แกนี่มันช่างน่ารังเกียจนัก วันนี้ฉันจะให้จ้าวมารผู้พิทักษ์ของสำนักเทียนโหมวสังหารแก!”

เมื่อเจิงเหนี่ยนอันพูดจบ ปีศาจที่สูงตระหง่านที่อยู่ด้านหลังเขาก็กระโดดลงมา มันกวัดแกว่งคทาอันทรงพลังในมือและมุ่งเป้าหมายไปที่หนิงจื้อทันที

ด้วยลำตัวที่สูงใหญ่หลายเมตร หนิงจื้อจึงแทบไม่ต่างอะไรกับมดตัวหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าเจ้าปีศาจร้าย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับปีศาจ หนิงจื้อกลับยิ้มออกมาอย่างน่าประหลาดใจ

“นี่มันผู้พิทักษ์แบบไหนกัน นี่มันก็แค่กลอุบายหลอกลวง นี่เป็นวิธีที่สำนักของคุณใช้เพื่อความอยู่รอดงั้นเหรอ โดยอาศัยวิชาแบบนี้เนี่ยนะ?” หนิงจื้อหายตัวไปในทันทีพร้อมด้วยเสียงหัวเราะเย้ยหยัน ก่อนจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งและลอยอยู่กลางอากาศ!

หนิงจื้อยืนเผชิญหน้ากับปีศาจยักษ์พร้อมด้วยรูปร่างที่อ่อนแอกว่า แต่ดวงตาของเขาฉายแววดูถูกเหยียดหยามอย่างชัดเจน

ทันใดนั้น เมฆหมอกสีดำก็ปรากฏขึ้นในมือของหนิงจื้อ พร้อมด้วยเสียงกรีดร้องอันโหยหวนดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากภายในหมอก

หนิงจื้อโยนกลุ่มหมอกสีดำออกไป ก่อนที่พวกมันจะกลายเป็นวิญญาณชั่วร้ายทันที

วิญญาณร้ายเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับดาวตก มุ่งตรงไปที่หน้าอกของปีศาจยักษ์

ฟิ้ว!

เพียงชั่วครู่ คทาของปีศาจยังคงลอยอยู่กลางอากาศ แต่วิญญาณชั่วร้ายได้พุ่งทะลุร่างของมันไปเสียแล้ว

เจิงเหนี่ยนอันสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าหวาดกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากหนิงจื้อ ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านโดยไม่ตั้งใจ

เขามั่นใจว่าหากตอนนี้เขาเผลอพูดสิ่งใดออกไปโดยไม่ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อนแม้แต่คำเดียว หนิงจื้อจะต้องสังหารเขาโดยไม่ลังเลทันที

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เจิงเหนี่ยนอันก็ถอนหายใจและพูดขึ้นว่า “ไปเอาศิลาเทียนโหมวมา...” เขาออกคำสั่ง

สิ้นคำสั่งของเจิงเหนี่ยนอัน ศิลาเทียนโหมวก็ถูกนำออกมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นศิลาเทียนโหมว รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหนิงจื้อ เขาเก็บศิลาเทียนโหมวลงในกระเป๋าทันทีโดยไม่ลังเล

หลังจากปล่อยเจิงเหนี่ยนอันแล้ว หนิงจื้อก็หันหลังและเดินจากไปทันที

ด้วยร่างกายของเขาที่ยังไม่ฟื้นฟูได้อย่างเต็มที่ หนิงจื้อไม่ต้องการสร้างศัตรูมากกว่านี้อีกแล้ว ดังนั้น เมื่อเขาได้ศิลาเทียนโหมว เขาจึงตัดสินใจปล่อยสำนักเทียนโหมวไป

เมื่อเห็นหนิงจื้อนำเอาศิลาเทียนโหมวเพียงหนึ่งเดียวของสำนักออกไป เจ้าสำนักเจียงและเจ่อเยี่ยนต่างก็เต็มไปด้วยความวิตกกังวล แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวาง