หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3690

เมื่อเห็นภาพที่รากฏตรงหน้า เจียงอวี้เหลียนก็ตะโกนขึ้นทันที “เมฆสายฟ้าทลายกำลังจะโจมตีแล้ว!”

ทุกคนต่างเฝ้าดูอสุนีบาตอย่างใจจดใจจ่อ โดยอยากรู้ว่ามันจะโจมตีลงที่ใด ซึ่งนั่นจะเป็นการเผยให้เห็นว่าใครกันที่เป็นผู้ที่กำลังบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณ

เจิงเหนี่ยนอันพร้อมกับทุกคนในสำนักเทียนโหมวต่างจับจ้องไปที่อสุนีบาตนั่น พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกสงสัยอย่างมาก และอยากรู้ว่าใครที่กำลังบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณในสำนักของพวกเขา

เปรี้ยง!

เสียงอสุนีบาตดังกึกก้องในทันใด ทุกคนรีบเอามือปิดหูโดยสัญชาตญาณทันที

เกิดสายฟ้าฟาดลงมาจากเมฆสายฟ้าทลาย

น่าประหลาดใจที่เป้าหมายการโจมตีของสายฟ้านี้คือยอดเขาที่อยู่ตรงหน้าเจ้าสำนักเจียงและกลุ่มของเขา

สายฟ้าฟาดลงบนยอดเขา ภูเขาลูกใหญ่ถูกเปิดออกเกิดเป็นรอยแยก สายฟ้าฟาดลงไปตามรอยแตกนี้อย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวนะ...” เจ้าสำนักเจียงอ้าปากค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“คุณเฉิน นั่นมันคุณเฉินนี่นา! เขากำลังบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณ!”

เมื่อเห็นดังนั้น เจ่อเยี่ยนก็ตื่นเต้นและส่งเสียงเชียร์ดังลั่นทันที

ไม่มีใครคาดคิดว่าเฉินผิงจะบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณภายในถ้ำนั้นได้จริงๆ

เมื่อเห็นสายฟ้าฟาดลงมา เจิงเหนี่ยนอันก็รีบวิ่งออกมาดูเหตุการณ์ทันที โดยมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่เมฆสายฟ้าทลายโจมตี

เหล่าลูกศิษย์ของสำนักเทียนโหมวต่างก็รีบวิ่งออกมาดูเช่นกัน

ทันทีที่พวกเขาเห็นพลังอสุนีบาตโจมตีลงบนยอดเขาที่อยู่ด้านหลังสำนักเทียนโหมว พวกเขาก็ตกตะลึงทันที

เจิงเหนี่ยนอันเอ่ยถามเจ้าสำนักเจียงว่า “เจ้าสำนักเจียง มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่?”

“คุณเฉิน เป็นคุณเฉินที่กำลังบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณ…” เจ้าสำนักเจียงอธิบาย

สีหน้าของเจิงเหนี่ยนอันตกตะลึงอย่างมาก “เขาจะบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณในถ้ำนั้นได้ยังไง? มันเต็มไปด้วยผนึกสะกดจำนวนมากมายขนาดนั้น!”

ขณะนั้นเอง ร่างของเฉินผิงที่อยู่ในถ้ำก็ค่อยๆ ลอยออกมา ลำแสงสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนแผ่กระจายออกมาจากรอบตัวเขา

ทันใดนั้น พลังอสุนีบาตก็โจมตีเข้าใส่เฉินผิง

ภูเขาสูงตระหง่านราบเป็นหน้ากลองเพียงแค่ชั่วพริบตา

ทันทีที่ยอดเขาพังทลายลง ก็เกิดแสงสีทองพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทันใดนั้น ทุกคนก็เห็นร่างของคนผู้หนึ่ง พุ่งทะยานขึ้นสู่เบื้องบนและลอยอยู่กลางอากาศ

“คุณเฉิน! นั่นคุณเฉิน!” เจ่อเยี่ยนร้องตะโกนเสียงดัง!

ชั่วขณะนั้น แสงสีทองปกคลุมทั่วทั้งร่างของเฉินผิงและลอยอยู่กลางอากาศ รูปลักษณ์ของเขาราวกับเทพที่ลงมาจากสรวงสวรรค์ก็ไม่ปาน

โดยเฉพาะรัศมีพลังอันมหาศาลที่แผ่ซ่านออกมาจากเขานั้นรุนแรงมากเสียจนไม่สามารถสบตาได้โดยตรง

เมื่อสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในรัศมีพลังของเฉินผิง เจ้าสำนักเจียงก็อดที่จะรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ “เขาบรรลุขั้นการบำเพ็ญญาณได้สำเร็จ ใครจะคิดว่าการก้าวข้ามระดับพลังเพียงเล็กน้อยเช่นนี้ จะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในตัวคุณเฉินได้ เขาเป็นอัจฉริยะ เป็นอัจฉริยบุคคลโดยแท้!”

ดวงตาของเจิงเหนี่ยนอันเบิกกว้างเช่นกัน เขาจ้องมองเฉินผิงอย่างไม่ละสายตา

อันที่จริงแล้ว เขาไม่ได้มองเฉินผิง แต่มองไปที่ม้วนคัมภีร์ที่อยู่ในมือของชายหนุ่ม ซึ่งมันคือคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมว

ศิษย์คนหนึ่งของสำนักเทียนโหมวตะโกนด้วยความตื่นเต้นทันที “ท่านเจ้าสำนัก ม้วนคัมภีร์นั่น! มันเป็นม้วนคัมภีร์เคล็ดวิชาลับแห่งการฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมวครับ!”

“หุบปาก! ฉันเห็นแล้ว!” เจิงเหนี่ยนอันมองดูลูกศิษย์อย่างเย็นชา