หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3698

“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลหรอกครับ คุณเซี่ย ในตอนนั้นเป็นคนจากสำนักประตูเหลียงอี้แห่งภาคกลางที่คุณเชิญให้มาสร้างวงแหวนอาคม ใช่หรือเปล่าครับ คุณเซี่ย?” เฉินผิงเอ่ยถาม

ที่เขาอยากรู้ก็คือสิ่งที่ชายผู้นั้นกล่าวอ้างมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่

“ใช่แล้ว... ใครจะคิดล่ะว่าหลังจากใช้เงินไปมากมายขนาดนี้ ผมกลับจบลงด้วยการถูกหลอกได้?” โมเสสโกรธจัด

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าสำนักเจียงก็รู้สึกสะเทือนใจ “สำนักประตูเหลียงอี้แห่งภาคกลางเป็นสำนักที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านวงแหวนอาคมต่างๆ ใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการกระทำเช่นนี้?”

“ในอาณาจักรนิรันดร์นี้ ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้วน่าประหลาดใจหรอกนะ ปัจจุบัน จากห้าภูมิภาคในอาณานิรันดร์แล้ว มีเพียงภูมิภาคทางใต้เท่านั้นที่ยังคงค่อนข้างสงบสุข ผมได้ยินมาว่าอีกทั้งสี่ภูมิภาคที่เหลือนั้นมีข้อพิพาทและความขัดแย้งกันอยู่ตลอดเวลา ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไหร่ที่เจ้าแคว้นทั้งห้าจะปรากฏตัวขึ้นเพื่อฟื้นฟูความเรียบร้อยของอาณาจักรนิรันดร์นี้ให้เหมาะสม!” เซี่ยซิ่งเซียกล่าวพร้อมถอนหายใจเบาๆ

เจ้าสำนักเจียงก็ถอนหายใจเช่นกัน “การปรากฏตัวของเจ้าแคว้นทั้งห้านั้นไม่แน่นอน พวกเขาไม่ได้แสดงตัวมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว!”

“อย่าเพิ่งไปกังวลเกี่ยวกับปัญหาใหญ่พวกนั้นเลย เจ้าสำนักเจียง คุณมาที่สำนักเซียนเฟิงด้วยเหตุผลที่เฉพาะเจาะจงใช่หรือเปล่า?” เซี่ยซิ่งเซียเอ่ยถาม

หากไม่มีปัญหาใดๆ เกิดขึ้น ก็ไม่มีทางที่เจ้าสำนักเจียงจะดั้นด้นมาถึงสถานที่แห่งนี้

“มีเรื่องบางอย่างที่ผมต้องการหารือกับสำนักเซียนเฟิง!” เจ้าสำนักเจียงกล่าว

“มีเรื่องอะไรงั้นรึ?”

“คุณฉาง ต้องการค้นหาที่อยู่ของตำหนักก่วงหาน แต่เขาไม่ทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของมัน ดังนั้นเขาจึงกำลังพิจารณาที่จะใช้เงินบางส่วนที่สำนักเซียนเฟิงเพื่อรวบรวมข้อมูล เราได้ทำการนัดหมายเอาไว้แล้ว รอบของเราคือตอนบ่าย!” เจ้าสำนักเจียงกล่าวตามความจริง

“ถ้างั้นก็แปลว่าคุณกำลังต้องการรวบรวมข้อมูลสินะ ใช่มั้ย? เรื่องง่ายๆ แค่นี้ ผมจะพาคุณไปที่นั้นเอง หากคุณมีคำถามอะไรก็ถามออกมาได้เลยตรงๆ ไม่จำเป็นต้องมีการนัดหมายอะไรทั้งนั้น ผมมีเหรียญตรานี่ หากมีเรื่องใดเกิดขึ้นในภายภาคหน้า คุณสามารถสอบถามที่สำนักเซียนเฟิงได้ทุกเมื่อ ตราบใดที่คุณมีเหรียญตรานี้ พวกคุณก็ไม่จำเป็นต้องรอ!” เซี่ยซิ่งเซียดึงเหรียญตราสีดำล้วนออกมาเหรียญหนึ่งแล้วมอบให้เฉินผิงโดยทันที

เฉินผิงรับเหรียญตรานั่นมาโดยไม่ลังเล เพราะท้ายที่สุดแล้ว เขารู้ดีว่าในอนาคตเขาคงต้องสืบค้นข้อมูลต่างๆ จากสำนักเซียนเฟิงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ขณะที่เซี่ยซิ่งเซียกำลังจะพาเฉินผิงและคนอื่นๆ เพื่อไปสอบถามข้อมูลต่างๆ ทันใดนั้น ศิษย์คนหนึ่งจากสำนักเซียนเฟิงก็วิ่งเข้ามา

“คุณเซี่ย เกิดเรื่องที่ถนนหลัก เชิญท่านไปตรวจสอบดูหน่อยได้มั้ยครับ?” ศิษย์คนนั้นร้องขออย่างวิตกกังวล

ทันใดนั้น เจ้าสำนักเจียงและเฉินผิงก็มาถึง! “คุณเซี่ย โปรดเมตตาก่อนครับ!”

เมื่อจำได้ว่าชายหญิงคู่นี้คือเจียงอวี้เหลียนและเจ่อเยี่ยน พวกเขาก็รีบวิ่งเข้าไปทันที

“เจ้าสำนักเจียงเองรึ?” เซี่ยซิ่งเซียถึงกับผงะเมื่อเห็นเจ้าสำนักเจียงวิ่งเข้ามา

“คุณเซี่ย ทั้งสองคนนี้คือลูกศิษย์ของผมเอง ผมขอร้องให้คุณเมตตาพวกเขาทั้งสองด้วยเถอะ…” เจ้าสำนักเจียงกล่าว

เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยซิ่งเซียก็รีบเพ่งมองดูอีกครั้ง และพบว่าคนทั้งสองนี้คือผู้ที่อยู่ข้างๆ เจ้าสำนักเจียงในตอนแรก ย้อนไปเมื่อตอนที่ฉันเชิญเจ้าสำนักเจียงมา ทั้งสองคนนี้ก็อยู่ด้วย

ในขณะนั้น ทั่วทั้งร่างกายของเจ่อเยี่ยนถูกห่อหุ้มไปด้วยเปลวเพลิง สภาพภายนอกของพวกเขาดูทรุดโทรมและยุ่งเหยิง และเซี่ยซิ่งเซียก็ไม่รู้ว่ากำลังเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เจ้าสำนักเจียง ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ แต่ลูกศิษย์ของคุณสองคนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เซี่ยซิ่งเซียถามด้วยสีหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย