หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3703

“เจ้าคนสารเลว! คุณเกือบทำให้เจ่อเยี่ยนต้องตาย! ฉันจะฆ่าคุณ!” ความโกรธของเจียงอวี้เหลียนพุ่งสูงขึ้นเมื่อเธอเห็นมู่ขุ่ยที่กำลังถูกจับและถูกนำตัวกลับมา เธอแทบอยากจะฆ่าเขาให้ตาย

“เจียงอวี้เหลียน หยุดนะ!” เจ้าสำนักเจียงสั่งห้ามโดยคำนึงถึงสถานะของมู่ขุ่ย ในฐานะทายาทตระกูลมู่ การตายของเขาอาจกระตุ้นให้เกิดผลลัพธ์ที่ร้ายแรงตามมาจากตระกูลมู่อย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งยังจะส่งผลให้สำนักวิญญาณปีศาจเสี่ยงต่อการถูกตอบโต้

“คุณชายมู่ เป็นที่ทราบกันดีว่าสำนักวิญญาณปีศาจและตระกูลมู่นั้นมีความสัมพันธ์อันดีงามต่อกัน แล้วเหตุใดคุณถึงทำร้ายลูกศิษย์ของสำนักเราล่ะ? หากในวันนี้คุณไม่สามารถให้คำอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจน สำนักวิญญาณปีศาจจะไม่ยอมเพิกเฉยต่อการกระทำครั้งนี้เป็นอันขาด โปรดอย่าประเมินพวกเราต่ำเกินไปนัก” เจ้าสำนักเจียงสอบปากคำมู่ขุ่ยด้วยความขุ่นเคืองที่เก็บกดไว้

เป็นไปไม่ได้เลยที่มู่ขุ่ยจะจำสมาชิกของสำนักตนเองไม่ได้ โดยเฉพาะเจียงอวี้เหลียน

ถึงกระนั้น เขาไม่เพียงแต่ทำร้ายเจียงอวี้เหลียนจนเธอได้รับบาดเจ็บ แต่ยังขโมยเอาวิญญาณของเจ่อเยี่ยนไปด้วย การกระทำที่โจ่งแจ้งโดยไม่คำนึงถึงสำนักของพวกเขา ถือเป็นการดูหมิ่นที่ไม่อาจมองข้ามได้

มู่ขุ่ยสัมผัสได้ถึงความโกรธผ่านการจ้องมองของเจ้าสำนักเจียง โดยรู้ดีว่าหากเขาไม่สารภาพออกมา รังแต่จะทำให้สถานการณ์ของเขายิ่งแย่ลงไปอีก เขาจึงรวบรวมความกล้าและพูดออกไปว่า “เจ้าสำนักเจียง ผม—”

“อาจารย์ อย่าไปฟังคำโกหกของเขาเลย จัดการฆ่าเขาเลยจะดีกว่า” เจิ้งเจี้ยนพูดแทรกขึ้นอย่างไม่มีปีมีขลุ่ยด้วยความตื่นตระหนก เขารู้ดีว่ามู่ขุ่ยกำลังจะหักหลังเขา ด้วยความพยายามที่จะปิดปากมู่ขุ่ยอย่างถาวร เจิ้งเจี้ยนจึงลงมือโจมตี

โชคดีที่เซี่ยซิ่งเซียเข้ามาแทรกไว้ได้อย่างรวดเร็ว โดยยืนขวางหน้ามู่ขุ่ยเพื่อสกัดกั้นการโจมตีที่กำลังจะมาถึง

“เจิ้งเจี้ยน กล้าดียังไง! ถอยไปเดี๋ยวนี้!” เจ้าสำนักเจียงตะคอกสียงดัง เมื่อเห็นเจิ้งเจี้ยนกล้าที่จะลงมือด้วยตนเองและเพิกเฉยต่อคำสั่งของเขาทำให้เจ้าสำนักเจียงโกรธสุดขีด

มู่ขุ่ยโกรธมากเมื่อเห็นว่าเจิ้งเจี้ยนพยายามจะฆ่าเขา เขาต่อว่าทันที “เจิ้งเจี้ยน เจ้าคนชั่วทรยศ! คุณเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนวางแผนทั้งหมด?”

“เจ้าสำนักเจียง เป็นลูกศิษย์ของคุณเองต่างหากที่มาหาผมและขอให้ผมทำแบบนี้ เขาบอกว่ามีคนพยายามจะแย่งเจียงอวี้เหลียนไปจากเขา ผมแค่ทำตามคำร้องขอของเขาเท่านั้น ผมไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อสำนักวิญญาณปีศาจสักนิด”

“อาจารย์ ผมขอร้องล่ะ ผมยอมรับผิดแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย” เจิ้งเจี้ยนร้องขออย่างสิ้นหวัง การยอมรับของเขาถือเป็นการยืนยันความสงสัยของเฉินผิงโดยปริยาย

“เจ้าคนทรยศน่ารังเกียจ! แกทำให้เกียรติยศของสำนักวิญญาณปีศาจต้องแปดเปื้อน ฉันจะฆ่าแก” เจ้าสำนักเจียงพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเตรียมโจมตีเจิ้งเจี้ยน

เมื่อเห็นเจ้าสำนักเจียงเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์ และพร้อมที่จะจบชีวิตเขา จิตใจของเจิ้งเจี้ยนก็โซเซราวกับคนบ้า

“เอาเลย ฆ่าผมได้เลยถ้าต้องการ แต่ก่อนที่ผมจะตาย ผมจะบอกความจริงอะไรให้ ผู้ชายที่คุณเรียกว่าคุณฉางคนนี้ไม่ใช่คุณฉาง ชื่อจริงของเขาคือเฉินผิง ซึ่งเป็นชื่อเดียวกันกับเฉินผิงที่ถูกตามล่าโดยสมาพันธ์ผนึกมาร ค่าหัวของเขามีมูลค่าเป็นทรัพยากรจำนวนมากว่าหนึ่งศตวรรษ ใครก็ตามที่สามารถกำจัดเขาหรือส่งตัวเขาให้ยังสมาพันธ์ผนึกมารได้ ก็จะได้รับรางวัลอย่างงาม!”

เจิ้งเจี้ยนคำราม จ้องมองเฉินผิงด้วยสายตาเคียดแค้น ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินผิง เจ่อเยี่ยนก็คงไม่ปรากฏตัวเช่นกัน