หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3704

“เจิ้งเจี้ยน เจ้าสัตว์เดรัจฉาน!” ความโกรธเจ้าสำนักเจียงถึงจุดแตกหัก เขาตบหน้าของเจิ้งเจี้ยนด้วยพลังที่รุนแรงจนถึงแก่ชีวิตโดยไม่ลังเล

ชีวิตของเจิ้งเจี้ยนสิ้นลงโดยพลัน เจ้าสำนักเจียงถูกวังวนแห่งอารมณ์พัดพาไปชั่วครู่ ความตกใจที่ต้องปลิดชีวิตลูกศิษย์ตนเองทำให้เขานิ่งงัน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้ง ท้ายที่สุดแล้ว เจิ้งเจี้ยนอยู่ภายใต้การสั่งสอนของเขา ทั้งยังได้รับการอบรมและเลี้ยงดูด้วยมือของเขาเอง กลับต้องมาพบจุดจบด้วยน้ำมือของเขาเช่นกัน

เจียงอวี้เหลียนได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ สายตาของเธอจับจ้องไปยังร่างไร้วิญญาณของเจิ้งเจี้ยน แม้เธอจะตกตะลึงเช่นเดียวกัน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร

คำเปิดเผยของเจิ้งเจี้ยนสร้างความประหลาดใจให้กับฝูงชนที่รวมตัวกัน พวกเขาพุ่งความสนใจมาที่เฉินผิงทันที ท่ามกลางคนเหล่านี้ แม้แต่เซี่ยซิ่งเซียและมู่ขุ่ยเองก็มองเฉินผิงด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อเช่นเดียวกัน

ชั่วขณะนั้น มู่ขุ่ยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงซึ่งอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สามถึงสามารถเอาชนะระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่เจ็ดได้อย่างง่ายดายและไร้ซึ่งความวิตกกังวลใดๆ

กลับกลายเป็นว่าเฉินผิงที่ถูกประกาศกฎสังหารจากสมาพันธ์ผนึกมาร ซึ่งสัญญาว่าจะตบรางวัลเป็นข้อเสนอทรัพยากรจำนวนหนึ่งศตวรรษเพื่อเป็นค่าหัวสำหรับใครก็ตามที่สามารถฆ่าเขาได้ เพียงแค่นั้นก็เป็นการบ่งบอกได้ถึงความสามารถของเฉินผิงได้เป็นอย่างดี ท้ายที่สุดแล้ว สมาพันธ์คงไม่ลงทุนลงแรงถึงเพียงนี้โดยไม่มีเหตุผล

“คุณเซี่ย เรากลับไปที่บ้านของคุณกันก่อนเถอะ ผมมีเรื่องบางอย่างจะหารือกับคุณ” เจ้าสำนักเจียงเร่งเร้า

เขาคิดว่าหากพวกเขาอยู่ที่นี่ต่อ พวกเขาอาจเสี่ยงต่อการเปิดเผยตัวตนของเฉินผิงและทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายได้

เจ้าสำนักเจียงได้แต่หวังว่าเซี่ยซิ่งเซียจะเห็นแก่ความกล้าหาญของเฉินผิงที่ช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้ก่อนหน้านี้และไม่ทำร้ายเฉินผิง

เซี่ยซิ่งเซียเข้าใจความหมายของเจ้าสำนักเจียงและพยักหน้าตกลง ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งเด็ดขาดกับเหล่าลูกศิษย์ของเขาว่า “จับตาดูมู่ขุ่ยไว้ให้ดี อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้เด็ดขาด”

ขณะที่เขาออกคำสั่ง เซี่ยซิ่งเซียก็ได้ส่งสัญญาณบางอย่างด้วยสายตาของเขา

เหล่าลูกศิษย์เข้าใจความหมายทันทีสำนักว่านถงทำได้เพียงตำหนิการกระทำของมู่ขุ่ยเท่านั้น ไม่อาจทำการประหารชีวิตได้ เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการสร้างปัญหา

“จริงๆ แล้ว มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอกครับ ผมแค่บังเอิญ เอ่อ... ฆ่าลูกชายของผู้นำสมาพันธ์ไปเท่านั้น...” เฉินผิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบเฉย

“อะไรนะ?” เซี่ยซิ่งเซียอุทานออกมาด้วยความตกใจสุดขีด “คุณบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญได้ยังไง? ไม่แปลกใจเลยที่สมาพันธ์ผนึกมารตั้งใจที่จะกำจัดคุณ!”

“แต่วางใจได้” เซี่ยซิ่งเซียกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหนักแน่น “สำนักเซียนเฟิงมีทรัพยากรมากมาย และผมจะไม่ทรยศคุณเพียงเพราะค่าหัวของสมาพันธ์ ยิ่งไปกว่านั้น คุณเองก็เป็นคนที่ช่วยชีวิตลูกสาวของผมไว้ แต่มันไม่ปลอดภัยหากคุณยังอยู่ที่นี่ต่อ ตัวตนของคุณได้ถูกเปิดเผยแล้ว และผมสงสัยว่ามีคนวางแผนเล่นงานคุณภายในสำนักเป็นแน่ นอกจากนี้ยังมีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานคนอื่นๆ อีกมากมายนับไม่ถ้วนที่สำนักเซียนเฟิง ผมจะพาคุณไปหาข้อมูลของตำหนักก่วงหานตอนนี้เลย เมื่อเราได้ข้อมูลที่จำเป็นแล้ว คุณเฉิน เราค่อยมาตัดสินใจกันว่าจะเอายังไงต่อ”

ดูเหมือนว่าเซี่ยซิ่งเซียจะทำทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของเฉินผิง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาก็ตระหนักดีถึงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นจากการปรากฏตัวของเฉินผิงในสำนักเซียนเฟิงแห่งนี้

หากตัวตนของเฉินผิงถูกล่วงรู้ไปเป็นวงกว้างของสำนัก พวกเขาจะยิ่งตกเป็นเป้าดึงดูดความสนใจและอาจก่อให้เกิดความขัดแย้งขึ้นโดยไม่ต้องสงสัย ยิ่งไปกว่านั้น หากใครก็ตามในสำนักเซียนเฟิงลงมือกับเฉินผิง ย่อมทำให้เซี่ยซิ่งเซียต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจ