“เจิ้งเจี้ยน เจ้าสัตว์เดรัจฉาน!” ความโกรธเจ้าสำนักเจียงถึงจุดแตกหัก เขาตบหน้าของเจิ้งเจี้ยนด้วยพลังที่รุนแรงจนถึงแก่ชีวิตโดยไม่ลังเล
ชีวิตของเจิ้งเจี้ยนสิ้นลงโดยพลัน เจ้าสำนักเจียงถูกวังวนแห่งอารมณ์พัดพาไปชั่วครู่ ความตกใจที่ต้องปลิดชีวิตลูกศิษย์ตนเองทำให้เขานิ่งงัน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ขัดแย้ง ท้ายที่สุดแล้ว เจิ้งเจี้ยนอยู่ภายใต้การสั่งสอนของเขา ทั้งยังได้รับการอบรมและเลี้ยงดูด้วยมือของเขาเอง กลับต้องมาพบจุดจบด้วยน้ำมือของเขาเช่นกัน
เจียงอวี้เหลียนได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ สายตาของเธอจับจ้องไปยังร่างไร้วิญญาณของเจิ้งเจี้ยน แม้เธอจะตกตะลึงเช่นเดียวกัน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร
คำเปิดเผยของเจิ้งเจี้ยนสร้างความประหลาดใจให้กับฝูงชนที่รวมตัวกัน พวกเขาพุ่งความสนใจมาที่เฉินผิงทันที ท่ามกลางคนเหล่านี้ แม้แต่เซี่ยซิ่งเซียและมู่ขุ่ยเองก็มองเฉินผิงด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อเช่นเดียวกัน
ชั่วขณะนั้น มู่ขุ่ยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงซึ่งอยู่ในระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่สามถึงสามารถเอาชนะระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่เจ็ดได้อย่างง่ายดายและไร้ซึ่งความวิตกกังวลใดๆ
กลับกลายเป็นว่าเฉินผิงที่ถูกประกาศกฎสังหารจากสมาพันธ์ผนึกมาร ซึ่งสัญญาว่าจะตบรางวัลเป็นข้อเสนอทรัพยากรจำนวนหนึ่งศตวรรษเพื่อเป็นค่าหัวสำหรับใครก็ตามที่สามารถฆ่าเขาได้ เพียงแค่นั้นก็เป็นการบ่งบอกได้ถึงความสามารถของเฉินผิงได้เป็นอย่างดี ท้ายที่สุดแล้ว สมาพันธ์คงไม่ลงทุนลงแรงถึงเพียงนี้โดยไม่มีเหตุผล
“คุณเซี่ย เรากลับไปที่บ้านของคุณกันก่อนเถอะ ผมมีเรื่องบางอย่างจะหารือกับคุณ” เจ้าสำนักเจียงเร่งเร้า
เขาคิดว่าหากพวกเขาอยู่ที่นี่ต่อ พวกเขาอาจเสี่ยงต่อการเปิดเผยตัวตนของเฉินผิงและทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายได้
เจ้าสำนักเจียงได้แต่หวังว่าเซี่ยซิ่งเซียจะเห็นแก่ความกล้าหาญของเฉินผิงที่ช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้ก่อนหน้านี้และไม่ทำร้ายเฉินผิง
เซี่ยซิ่งเซียเข้าใจความหมายของเจ้าสำนักเจียงและพยักหน้าตกลง ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งเด็ดขาดกับเหล่าลูกศิษย์ของเขาว่า “จับตาดูมู่ขุ่ยไว้ให้ดี อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้เด็ดขาด”
ขณะที่เขาออกคำสั่ง เซี่ยซิ่งเซียก็ได้ส่งสัญญาณบางอย่างด้วยสายตาของเขา
เหล่าลูกศิษย์เข้าใจความหมายทันทีสำนักว่านถงทำได้เพียงตำหนิการกระทำของมู่ขุ่ยเท่านั้น ไม่อาจทำการประหารชีวิตได้ เนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการสร้างปัญหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...