เฉินผิงและพรรคพวกของเขาพร้อมกับเซี่ยซิ่งเซียเดินไปยังสถานที่สำหรับซื้อขายข้อมูลในสำนักเซียนเฟิง
พื้นที่ดังกล่าวคึกคักพลุกพล่าน ผู้คนจำนวนมากเข้าแถวรอข้อมูล ขณะที่กลุ่มของเฉินผิงมีนัดหมายในช่วงบ่าย อิทธิพลของเซี่ยซิ่งเซียทำให้พวกเขาเข้าไปได้อย่างรวดเร็ว
“คุณเซี่ย คุณมาทำอะไรที่นี่?” คนของสำนักเซียนเฟิงถามด้วยความประหลาดใจเพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นเซี่ยซิ่งเซีย
“ฉันกับเพื่อนมีเรื่องจะถาม คุณซุนสะดวกหรือเปล่า?” เซี่ยซิ่งเซียตอบอย่างใจเย็น
“เขาอยู่ในห้องด้านหลัง” ศิษย์สำนักยืนยันด้วยการพยักหน้า
เซี่ยซิ่งเซียพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้รู้ดังนั้น เขาเรียกเฉินผิงและคนอื่นๆ เดินตามเขาไปที่ด้านหลังของอาคาร พวกเขาเข้าไปได้โดยไร้อุปสรรคเพราะไม่มีใครกล้าหยุดพวกเขา
เฉินผิงอดประหลาดใจไม่ได้เมื่อพวกเขาเดินทางผ่านอาคารของสำนักได้โดยสะดวก การมีเส้นสายกว้างขวางมันดีอย่างนี้นี่เอง
เซี่ยซิ่งเซียพาเฉินผิงและคนอื่นๆ ไปที่ห้องเงียบๆ ด้านหลังอาคาร ที่ด้านในพวกเขาพบชายวัยกลางคนร่างเล็ก แต่งกายด้วยผ้าลินินเนื้อหยาบและจดจ่ออยู่กับการเขียน
เมื่อได้ยินว่ามีคนเข้ามา ชายวัยกลางคนก็เงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าของเขาแสดงความประหลาดใจ “เซี่ยซิ่งเซีย คุณมาทำอะไรที่นี่? นั่งลงก่อนสิ” เขาทักทายอย่างเป็นกันเองแล้วรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ซุนเจิ้นซี ฉันพาเพื่อนมาด้วย เรามีเรื่องให้คุณช่วย” เซี่ยซิ่งเซียอธิบาย
เฉินผิงตระหนักว่าชายผู้ถ่อมตัวตรงหน้าเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซุนเจิ้นซี ผู้อาวุโสซึ่งเป็นที่นับถือของสำนักเซียนเฟิง เป็นที่รู้กันว่าผู้อาวุโสของสำนักมีทั้งความมั่งคั่งและเกียรติยศสูงส่ง แต่รูปลักษณ์ของซุนเจิ้นซีกลับตรงกันข้าม การแต่งกายของเขาดูสมถะมากกว่ามั่งมี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...